Ik reed een keer met m'n zus door Amsterdam West, om te chillen in m'n Opel Kadett
, en toen zagen we op een kruispunt een huilende man staan met een grote natte vlek in z'n kruis. Koffie gekocht en een krantje en hem op de krant op achterbank gezet en verder gereden. Hij vertelde dat hij ernstig liefdesverdriet had en zich daarom bezopen had. Na een half uurtje vertellen terwijl m'n zus en ik luisterden en we rondreden zei hij dat het wel weer ging en of we hem bij z'n kantoor konden afzetten. Dus dat deden we. Voor de deur kregen we een visitekaartje en de garantie dat er altijd werk voor ons zou zijn. En bleek hij de directeur van een megabedrijf
.
OT: Deze vrouw heeft wel verschil gemaakt zeg. Zonder meer te investeren dan tijd en vertrouwen heeft ze iemand zijn leven teruggegeven. Jammer dat ik zelf weinig van beiden heb
.