Geboren worden met twee vagina's: het is absoluut geen pretje, getuigt Nicci in een leerrijke BBC-documentaire. Naast het fysieke leed -een langere menstruatie en de beide baarmoeders die ze moest laten verwijderen- hakte de zeldzame aandoening er ook op emotioneel vlak stevig in. Zo kreeg ze drie miskramen en werd ze door haar vroegere vriendjes niet altijd even respectvol behandeld. "Sommige kerels zien je als een trofee. 'Hé, ik heb seks gehad met een meisje dat twee vagina's heeft', klinkt het dan. Ik voelde me een gedrocht. Om nog maar te zwijgen van het moment dat je aan je nieuwe partner moet opbiechten dat je onderaan iets anders in elkaar zit..."

"Ik ontdekte dat ik twee vagina's had toen ik zeventien jaar oud was", begint Nicci. "Ik bloedde tijdens mijn maandstonden meer dan normaal. De pijn was ondraaglijk en ik kon niet meer functioneren. Van de dokter kreeg ik te horen dat ik twee baarmoeders, twee vagina's en twee baarmoederhalzen had. Soms moest ik luiers voor volwassenen dragen omdat tampons en maandverband niet meer volstonden."

Haar menstruatie duurt van zeven tot soms 28 dagen. Medische interventies en hormonale behandelingen brachten geen soelaas. "Mijn leven werd er zwaar door beïnvloed, zeker op vlak van relaties."

"Ik kan me niet eens inbeelden hoe erg het voor haar moet geweest zijn, want ik ben geen vrouw", vertelt haar huidige vriend Andy. "Maar ik merk het wel aan haar als ze er last van heeft natuurlijk. Ik zie haar echt graag. Ze is de enige die telt voor mij. Ze is zo sterk."

De twee leerden elkaar negentien jaar geleden op school kennen. In 2014 gaven ze elkaar het jawoord. "Hij is mijn rots", vertelt Nicci. "Hij zorgt voor me. Dankzij hem voel ik me geen mislukking meer."

"Na drie miskramen word je hopeloos, zeker als je kinderen wil hebben zoals ik. Je vraagt je af wat je verkeerd doet en waar je dit aan verdiend hebt. Mijn lastigste periode was na mijn laatste miskraam, toen ik zes maanden aan een stuk blijven bloeden ben. Er waren momenten waarop ik niet meer wilde leven, maar ik had geen andere keuze. Het enige wat ik kon doen, was sterk blijven."

Nicci kreeg het uiteindelijk zo lastig dat ze koos voor een dubbele hysterectomie (een ingreep waarbij de baarmoeder verwijderd wordt; nvdr). Een moedige stap die helaas wel betekende dat ze nooit meer kinderen zou kunnen krijgen. "Dat besef hakte er stevig in, ik voelde me geen echte vrouw. De dokter ging gelukkig helemaal akkoord, ze vond dat ik genoeg geleden had."

"Ik stond ook achter haar beslissing", vult Andy aan. "Als haar leven maar verbeterde, dat was het belangrijkste. We kunnen altijd nog kinderen adopteren. Iemand een betere thuis kunnen geven, dat geeft misschien zelfs nog een beter gevoel."

Het is intussen vier maanden geleden dat Nicci de ingreep onderging. "Nu heb ik een normale vagina, met één opening zonder baarmoederhals weliswaar. De seks voelt nu een miljoen keer beter aan, ik heb geen pijn meer. Soms heeft Andy nog wat schrik om me aan te raken, maar het is allemaal pril natuurlijk. We zijn mijn nieuwe vagina nog wat aan het ontdekken."

Nicci heeft tot slot nog een belangrijke boodschap voor lotgenoten. "Er zijn heel veel vrouwen die iets abnormaals aan hun lichaam hebben, maar daar met niemand over kunnen praten. Weet dat je er niet alleen voorstaat. Je moet sterk zijn. Je bent geen freak uit het circus als je bijvoorbeeld twee vagina's hebt. Je bent gewoon anders."
Filmpje