Tijdens de winter van 2003 sloop er een zwarte wolf rond het kleine dorpje Junea in Alaska. Maar de wolf was niet agressief of roofzuchtig, zoals je zou verwachten, terwijl het wel een wilde wolf was. De wolf had behoefte aan vrienden.

Dierenfotograaf Nick Jans stond op het terras van zijn tuin toen hij de wolf voor de eerste keer zag. Verrassend genoeg liep zijn labrador naar de wolf toe om hem te begroeten.

Nick zag, dankzij zijn jarenlange ervaring als natuurfotograaf, direct dat het een wilde wolf was. Dus hij hield zijn adem in. Maar hij schrok pas echt toen hij zag hoe de wolf plotseling met zijn hond begon te spelen. Hij liep zijn huis in om zijn camera te pakken, zodat hij dit unieke moment kon vastleggen.

Kort hierna verdween de wolf weer, maar het duurde niet lang voordat hij weer in de buurt van Nick’s huis werd gesignaleerd. De wolf kwam sindsdien vaker op bezoek bij Nick en zijn hond. En hij volgde Nick ook vaak als hij aan het skiën was. Volgens Nick was de wolf was altijd vriendelijk en aardig, en vertoonde geen enkele vorm van agressief gedrag.

“Vanaf het begin, was hij erg relaxed en tolerant. Het leek erop of hij uit de hemel was gevallen,” vertelt Nick aan National Geographic.

Er gingen jaren voorbij en Nick besloot om een groot deel van zijn tijd te besteden aan het documenteren van het gedrag en het leven van de wolf in het dorp. Maar de wolf had geen naam, dus noemde Nick hem Romeo. Veel dorpelingen wisten niet of ze Romeo konden vertrouwen, het was immers een wilde wolf. Maar ze ontdekten al snel dat Romeo niet echt een gewone wolf was.

Romeo werd al snel bekend en uiteindelijk door alle dorpsbewoners geaccepteerd. En de dorpsbewoners namen vaak hun hond mee naar Mendenhall Glacier Park, waar ze hun honden lieten spelen met Romeo.

In tegenstelling tot je zou verwachten, speelden de honden en wolven zonder enig probleem met elkaar.
“Romeo vond het ook leuk om met speelgoed te spelen, zoals het ophalen van een groot stuk piepschuim als dit wordt weggegooid. Hij denkt en gedraagt zich op dezelfde manier als honden,” vertelt Nick.
“Het was vooral de combinatie van Romeo, met een mens en een hond. We waren drie verschillende soorten, en het bleek dat we elkaar konden ontmoeten op een vriendelijke en harmonieuze manier. Dat was het bijzondere,” vertelde Nick.

Romeo woonde zes jaar lang in het bos bij het dorpje Juneau. Hij was een ambassadeur van de wilde natuur en vormde een sterk symbool voor het hele dorp.
” Hij was een wilde wolf, geen huisdier, zoals sommigen denken. Anders zou hij voor eten zijn gekomen. Hij was zijn eigen baas, en kwam en ging wanneer hij wilde. Soms was hij een aantal weken weg, dus hij was duidelijk in staat om te jagen en zijn hun eigen voedsel te vinden,” vertelt Nick.

Na zes jaar kwam Romeo plotseling niet meer. Hij stierf in 2010, maar de dorpelingen konden degene die hun hele gemeenschap had veranderd niet vergeten.

“De gemiddelde levensverwachting voor een wolf in het wild is drie jaar. Romeo was al volwassen toen hij voor het eerst kwam, en hij was zes jaar bij ons. Dus hij was al acht jaar oud toen hij stierf,” zei Nick.
Romeo heeft een enorme impact op de lokale gemeenschap gehad. Hij liet zien dat het mogelijk is om in harmonie met elkaar te leven, zelfs als we anders zijn!
Filmpje