Astronomen van de Japanse ruimtevaartorganisatie Jaxa hebben op de maan een enorme grot ontdekt. De ondergrondse ruimte onder de Mariusheuvels op de maan zou zo'n 50 kilometer lang zijn en 100 meter breed en enkele tientallen tot 200 meter onder de oppervlakte liggen.

Dat blijkt uit analyses van gegevens die de Japanse ruimtesonde Selene heeft verzameld. Hoe de grot er binnenin uitziet is nog onduidelijk.

Een maangrot zou een ideale plaats zijn voor een maanbasis, omdat de bewoners van zo'n grot beschermd zouden zijn tegen de extreme temperatuurschommelingen en schadelijke kosmische straling en uv-straling van de zon.

De laatste tijd worden er weer plannen gemaakt om mensen naar de maan te brengen. Niet alleen Japan, maar ook Rusland, China, India en de VS hebben plannen voor een reis naar de maan, of zelfs het vestigen van een kolonie.

Dat er grotten zijn op de maan is al enige tijd bekend. Ze zijn zo'n 3,5 miljard jaar geleden ontstaan toen het maanoppervlak voor een deel uit vloeibaar lava bestond.

Toen de maan afkoelde stolde de bovenkant van de lava, maar bleef het onder de oppervlakte nog een tijd stromen. Er vormden zich kanalen in de lava, die leegliepen toen de lavastroom afnam. Daardoor ontstonden een soort buizen, in het Engels: lava tubes, de maangrotten.

Aan het maanoppervlak is van de grotten vaak alleen een ronde opening te zien. Dat is een plek waar het (dunne) dak van een grot is ingestort. De maan-observatiesatelliet Lunar Reconnaissance Orbiter heeft er daarvan zo'n 200 ontdekt.

Via een opening in het dak van de grot is lastig te bepalen hoe groot de ondergrondse ruimte is. De Japanners hebben daarvoor radiogolven gebruikt.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft eerder metingen gedaan aan het zwaartekrachtveld van de maan, waarbij ook een aantal mogelijke grotten zijn ontdekt.