Veronderstel je ruim 70 jaar dat je ouders en twee jongere broers de Tweede Wereldoorlog niet overleefden, blijkt een van die broers net als jij geluk te hebben gehad en sta je opeens oog in oog met zijn enige zoon. Het is het onthutsende verhaal van Eliahu Pietruszka (102) uit Isral.

Voetje voor voetje schuifelt de oudste bewoner van het bejaardenhuis in Kefar Saba bij Tel Aviv achter zijn rollator richting zijn gast. Hoewel Pietruszka de zestiger nooit eerder heeft ontmoet, glundert hij. Een emotionele omhelzing volgt. Terwijl de tranen over zijn wangen rollen, kust hij beide wangen van de buitenlander. Met zijn tere piepstem overlaadt hij hem met warme welkomstwoorden, in het Russisch, een taal die hij tientallen jaren niet sprak.

,,Ik ben zo blij dat er ten minste n tastbare herinnering is aan mijn jongere broer Volf: zijn zoon", zo verklaarde Pietruszka eind vorige week met tranen in zijn ogen tegenover de Isral-correspondent van het Amerikaanse persbureau Associated Press (AP). ,,En dat ik na zoveel jaren het voorrecht heb hem te ontmoeten."

De ontmoeting vond donderdag plaats. Twee weken daarvoor had de 100-plusser voor het eerst gehoord over het bestaan van Alexandre (66). Zijn vader Volf gaf in 2005 gehoor aan de oproep van Holocaust-herinneringscentrum Yad Vashem in Isral een getuigenisformulier in te vullen. De staatsinstelling wilde 'gezichten plakken' op anonieme slachtoffers van de Shoah, de moord op 6 miljoen joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Een in Canada wonende nicht van Pietruszka ontdekte het getuigenisformulier van Volf in de Yad Vashem-database tijdens een onlinezoektocht voor haar familiestamboom. Ze stuurde de kleinzoon van haar hoogbejaarde oom in Isral een mailtje met het nieuws dat ze een familielid had ontdekt in de Russische stad Magnitogorsk. Pietruszka's kleinzoon (47) sloeg aan het googelen en wist zo het adres te achterhalen van opa's broer. Die bleek in 2011 te zijn overleden.

Schokkend nieuws voor Eliahu Pietruszka. Hij wist niet beter dan dat zijn jongere broer om het leven was gekomen in het Russische werkkamp waar hij tijdens de Tweede Wereldoorlog was opgesloten. ,,Ik was er in het diepst van mijn hart van overtuigd de enige overlevende te zijn van ons gezin, reden waarom ik in 1949 naar Isral emigreerde om een nieuw leven op te bouwen."
Foto