Vroegah, lang geleden, kregen hele kleintjes buiten een tuigje met een lijn om en dat was heel gewoon.
En het was ook wel praktisch want de kleine kon er niet vandoor gaan en als je zag dat het kind dreigde te vallen kon je dat verhinderen door omhoog te trekken.
Ikzelf heb ook in zo'n tuigje gelopen en heb er geen noemenswaardige trauma's aan overgehouden.
Tegenwoordig draag ik nog altijd een tuigje maar nu heet dat een beha.

@Mamsie: Ik kan me uit mijn jeugd ook een dergelijk tuigje herinneren, waar voornamelijk mijn twee zusjes in hebben vertoefd. Misschien dat meisjes sneller geneigd zijn weg te lopen.

@Sjaak: Kan ik niet beoordelen, ik heb alleen maar ervaring met meisjes, haha!

Mijn twee dochters zijn meisjes en mijn kleindochter is er ook al zo eentje!

Laatste edit 16-12-2017 16:16

@Mamsie: Onze dochter wilde met anderhalf jaar alleen maar ervandoor gaan op de camping. Met onze zoon hadden we geen problemen.

@Sjaak: onze jongste op die leeftijd ook. Maar naast de camping was een meer!
Dus heeft Papsie van scheerlijn een tuigje gemaakt en dat met een grote haring voor de tent vastgezet.
We hadden er wél bekijks mee, maar onze dochter is onverdronken weer thuisgekomen.

Laatste edit 16-12-2017 16:23

@Mamsie: Dat meer was er op onze camping ook. Stonden jullie ook in Bretagne?

@Sjaak: Nee in Denemarken.
Daar gingen een paar campinggasten een dagje zeevissen en die kwamen terug met vuilniszakken vol kabeljauw.
Die gingen ze schoon staan maken en iedereen kon gratis schoongemaakte vis gaan halen. De hele camping stoofde en bakte vis, zo lekker heb ik het nooit meer gegeten.
En van een vislucht was absoluut geen sprake omdat het zo supervers was.
Ach, in een pan met water met wat peper en zout, ik word er na meer dan dertig jaar nog altijd lyrisch van.

@Mamsie: dat hadden wij op Texel: verse vis en dan op de BBQ: lekkerder heb ik ook nooit gegeten

En je dochter werd dan met een verse haring voor de tent gezet?

Ik heb mijn Chinese neefje ook aangelijnd in handen gehad. Heel handig in een park. Hij had lichtelijke vrijheid en je raakt hem niet kwijt. Handig!

Ik vind die tuigjes echt helemaal niets... gelukkig mocht ik gewoon vrij rond lopen. (en ja, ik was ook een meisje!!!)

@merlinswit: Toen nog wel?

@Emmo: ja, nu ben ik een volwassen vrouw (ben met wat autisten opgegroeid, als ik daar zeg dat ik een meisje ben, worden ze boos want meisjes zijn fysiek jong).

ooit merkte een Fransman die in Aalsmeer het kwekersvak leerde op dat aldaar de honden los liepen en de kinderen aan een touw zaten. dat was omdat de honden konden zwemmen en die kinderen nog niet....
toen ik net kon lopen, was ik met mijn ouders op een camping op de Veluwe, en mijn ouders hielden mij ook aan een tuigje. uitgerekend toen zij in gesprek waren met mensen die er wat van zeiden, liep ik alleen het bos in. gelukkig was ik maar een paar minuten weg -waarschijnlijk alweer op de terugweg toen ze mij misten- en was ik er alweer toen ze gingen zoeken, want zoeken in een bos, waar tussen de bomen het gras hoger stond dan ik lang was, dat was moeilijk geweest. ik heb niets overgehouden aan dat tuigje, vage herinneringen, net als dat ik mij dat hoge gras nog herinner....