Zelfs als er geen geluidje te bekennen is.
Dat hebben onderzoekers van Duke University ontdekt. Verrassend genoeg gaan de trommelvliezen iets vóór de ogen in beweging komen al trillen. “Het is alsof het brein zegt: ‘Ik ga de ogen bewegen, dat moeten de trommelvliezen ook weten’,” aldus onderzoeker Jennifer Groh.
Groh en collega’s deden hun ontdekking tijdens experimenten met resusapen én mensen. Wanneer de proefpersonen en -dieren het hoofd stilhielden, maar de ogen naar links of rechts bewogen, ging het trommelvlies zelfs in afwezigheid van geluid trillen. Het geeft meer inzicht in hoe het brein hetgeen we zien en horen coördineert, zo schrijven de onderzoekers in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
“De bewegingen van de trommelvliezen bevatten letterlijk informatie over wat de ogen aan het doen zijn”
Het is al langer bekend dat de ogen en oren samenwerken om beelden en geluiden om ons heen te kunnen begrijpen. zo vinden de meeste mensen het gemakkelijker om iemand te begrijpen als zij naar diegene kijken en de lippen zien bewegen. En een beroemde illusie waarbij mensen lippen zien bewegen, maar geluiden horen die daar niet bijhoren, leidt ertoe dat mensen geluiden horen die er niet zijn. Grote vraag is echter nog altijd waar en hoe het brein die twee soorten zintuiglijke informatie combineert. “Onze hersenen willen wat we zien en wat we horen afhankelijk van waar die prikkels vandaan komen, combineren, maar het visuele systeem en auditieve systeem zoeken elk op een heel andere manier uit waar die prikkels vandaan komen. De ogen geven je een camera-achtige momentopname van de visuele scène, terwijl je voor geluiden moet berekenen waar ze vandaan komen op basis van verschillen in timing en volume tussen wat beide oren horen.”
Terug naar het onderzoek van Groh en collega’s. Daaruit blijkt dat wanneer de ogen bewegen, beide trommelvliezen in beweging komen. De ene puilt naar binnen uit en tegelijkertijd beweegt de andere naar buiten. En als de ogen de andere kant opkijken, wordt dat omgedraaid. Daarnaast blijken grote oogbewegingen tot grotere trillingen van het trommelvlies te leiden dan kleine oogbewegingen. “De bewegingen van de trommelvliezen bevatten letterlijk informatie over wat de ogen aan het doen zijn,” vertelt Groh. “Dit laat zien dat deze twee zintuiglijke processen al in het vroegste stadium aan elkaar gekoppeld zijn.”