Niet lang na de dood van Franco was ik eens op een Spaans kerkhof dat helemaal overhoop gehaald was. Graven waren opengebroken en beenderen lagen her en der verspreid.
Daar had men een andere manier om met deze toestand om te gaan: taboe. Toen ik er namelijk over vertelde aan jongeren in het dorp, drukten ze me op het hart om het daar niet over te hebben, anders zou ik in de problemen kunnen komen. Wat voor problemen wilden ze me niet vertellen. Ik begreep alleen dat het iets te maken moest hebben met de tegenstellingen tussen de voor- en tegenstanders van de caudillo.