Er is weinig mysterieus aan een déjà vu, ook al voelt het vreemd om er eentje te hebben. Er blijkt een logische verklaring voor.

Lang werd gedacht dat een déjà vu een soort kortsluiting in de hersenen was, waarbij een herinnering eerder wordt opgeslagen in ons brein, terwijl we ons er pas later bewust van worden, maar twee jaar geleden kwamen Britse neurowetenschappers toch tot een andere conclusie.

Ze wekten een kunstmatige déjà vu op bij een groep proefpersonen en maakten een hersenscan om te zien wat er gebeurde tijdens zo’n moment. Gek genoeg, werd niet zoals verwacht het hersengebiedje waar het geheugen zit actief, maar de frontaalkwab, het gebied waar onder meer beslissingen worden genomen en conflicten worden opgelost.

Onze hersenen willen controleren of een herinnering wel echt is of niet. Bij een déjà vu gaan we op zoek naar een herinnering die er niet is, waardoor onze hersenen in de war zijn, denken de onderzoekers. Vergelijk het met de situatie waarin je in een stilstaande trein zit en de trein naast je vertrekt. Je weet dan even niet of je zelf rijdt of niet. Ook dat conflict wordt in onze frontale cortex opgelost.