"Geen zorgen, ik houd mijn onderbroek aan", stelt Aaron Traywick zijn publiek gerust als hij op een conferentie voor biohackers zijn broek laat zakken. Op het podium laat hij zich injecteren met een nieuw middel tegen herpes dat nog niet is getest op mensen.

Traywick wil niet wachten tot de medicijnindustrie een getest en legaal medicijn op de markt brengt. En daar wil hij best wat bij experimenteren. Dat is een vorm van biohacken.

De definities voor biohacken lopen uiteen. Van 'klooien aan je lichaam' tot het optimaliseren van je leven met biologie, techniek en doe-het-zelfwetenschap. "Biohackers proberen de grenzen van de menselijke capaciteit op te rekken", legt biohacker Peter Joosten uit in NOS Met het Oog op Morgen.

Het klooien aan zijn lichaam bleef voor Traywick niet zonder gevolgen. Eind april kostte een experiment hem het leven. De Amerikaan werd dood gevonden in een tank met zout water. "Hij lag in een floating tank. Daarin lijkt het net alsof je zweeft in de ruimte", zegt Joosten. "Dat is al een bijzondere ervaring, maar hij had ook de partydrug ketamine genomen. Daarmee wilde hij misschien een extra effect bereiken."

De dood van Traywick is een waarschuwing voor andere biohackers, vindt Joosten. "Je kunt wel te ver gaan hierin." Voor Joosten bestaat de kern van biohacken uit het experimenteren. "Voor mensen die er bang voor zijn, leg ik uit: probeer het gewoon bij jezelf en kijk wat het effect is."

Voor het interview met NOS Met het Oog op Morgen nam Joosten een 'nootropic', een pilletje dat de werking van de hersenen zou verbeteren. "Ik hoop dat ik sneller kan nadenken, meer focus heb en beter uit mijn woorden kan komen." Oordeel hier of dat is gelukt. "Het werkt zoals de supplementen die je kunt slikken voor sport of gezondheid."