Een crematie kon in Zeeland voorheen alleen in Terneuzen of Middelburg, maar sinds een week heeft ook Goes een crematorium. Iedereen was afgelopen zaterdag welkom op de open dag. Wie dat wilde kon zelf op de knop te drukken van de verbrandingsoven.
Iedereen heeft zo zijn eigen mening over de knop. "Ik heb een chronische ziekte en heb alles al geregeld. Ik heb besloten straks alleen naar de verbrandingsoven te gaan", zegt de 80-jarige Lenie uit Goes. De evenoude Nelly Otte is er ook zeker van dat ze gecremeerd wil worden, maar bij de uitvaart van een dierbare zou ze zelf niet op de knop kunnen drukken. "Ik vind het griezelig, ik weet ook niet of mijn nabestaanden dat willen, maar de keus is aan hun", zegt Otte.
In sommige crematoria in Nederland is het al langer mogelijk om de knop te bedienen en volgens locatiemanager Margit Mijnsbergen reageren veel mensen daar positief op. "Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt dat nabestaanden het niet als heel mooi ervaren. Het is het begin van het rouwproces, omdat dit het allerlaatste is wat ze kunnen doen voor hun overleden dierbare", zegt Mijnsbergen.
Naast het zelf op de knop van de verbrandingsoven drukken, kunnen nabestaanden ook de as uit de oven zien komen. "We bieden het niet actief aan, maar mocht dat een wens zijn van iemand dan kunnen we dat regelen. Zolang de nabestaanden maar op een mooie manier afscheid kunnen nemen van hun dierbare, dat is het belangrijkste", aldus Mijnsbergen.
FotoWij hebben de kist van mijn moeder begeleid de ovens, maar omdat we een late crematie hadden waren de ovens al/nog aan dus konden we niet zelf op de knop drukken. Waar ik eigenlijk wel blij om ben, voor ons was de periode tussen overlijden en uitvaart heel intensief, waarbij mijn moeder thuis opgebaard lag en niet meer gezien wou worden na haar overlijden behalve dan door mijn vader, mijn zussen en ik, en dat dan liever ook eigenlijk niet omdat ze herinnerd wou worden zoals ze was toen ze leefde. Dus zijn mijn zussen blijven logeren (ik woonde toen nog in Engeland en was dus al thuis aan het logeren vanaf de eerste mogelijkheid van mij om naar huis te komen nadat we wisten dat 's mam terminaal was) we zaten toen vier dagen met zijn vieren op een paar vierkante meter. Voor ons was daarom ergens de uitvaart een einde aan het privé rouwen en weer het terugkeren naar de wereld. En ik denk dat als we na het begeleiden naar de oven ook nog op de knop hadden gedrukt we daarna niet instaat waren geweest om naar de kroeg te gaan om 's mam's leven te vieren (wat ze altijd wou i.p.v. zo'n condoleance rij een kleffe cake).
Ik denk dus dat het enerzijds wel goed is dat de optie er is, maar dat er wel gekeken moet worden naar of het wel past bij de nabestaanden voordat het wordt aangeboden. Wij zouden het gedaan hebben als de optie er was, maar ik denk dat het alles zwaarder gemaakt zou hebben in onze situatie.
In het crematorium waar mijn ouders zijn gecremeerd is die optie om zelf die knop te bedienen er ook. Wij hebben van die mogelijkheid geen gebruik gemaakt. Toen vorig jaar mijn tante gecremeerd werd hebben haar kinderen wel voor die optie gekozen. Ze zijn als gezin erbij geweest, als een allerlaatste, besloten afscheid.
Ieder gaat op zijn eigen manier met dit soort dingen om. Voor mij was het uitstrooien van de as van mijn ouders de afsluiting. We hebben hen uitgestrooid in een natuurgebied, waar ze veel gefietst hebben..
aan.