Het is een zwarte doos, die er niet bepaald gestroomlijnd uitziet. Grotendeels gemaakt van afvalplastic, met carbon aan de buitenkant en met een structuur van legoblokjes: blauwe tegeltjes die perfect in elkaar passen. Allemaal gemaakt van afval.

Met deze wagen wil het echtpaar Edwin en Liesbeth ter Velde uit Zaandam in november naar de Zuidpool rijden. Vandaag is het wagentje, de 'Solar Voyager', voor het laatst te zien in Nederland en vertrekken ze met de zeilboot naar de Canarische Eilanden, voor het eerste deel van de reis. Aan boord van het schip gaan twintig jongeren bovendien nadenken over vraagstukken over duurzaamheid voor een Japans bedrijf, als onderdeel van het hele project.

"We waren samen aan het koken en zoals iedereen die kookt, zaten we aan het einde met een enorme bak plastic", vertelt Liesbeth in het NOS Radio 1 Journaal over het ontstaan van het plan. "We vroegen ons daarna af: wat doen we hiermee?"

Het antwoord kwam niet meteen. In eerste instantie wilde het echtpaar afval voorkomen. Ze zijn zero-waste gaan leven thuis. "Maar ik had ook zoiets van: ik heb 50 jaar lang afval geproduceerd, dat er dus al is. Wat kan ik daarmee?", vroeg Edwin zich af. "Ik wilde niet een kunstwerkje maken of iets kleins. Ik wilde iets groots, ik hou van overdrijven. Het moet groot zijn en functioneel."

Zo ontstond het idee voor de Solar Voyager. Een grote wagen met twee aanhangers. Er komen nog zonnepanelen op en dan is de auto klaar voor de tocht, die in totaal 2400 kilometer lang is. Die leggen ze overigens niet helemaal af met hun zwarte kubus: een deel van de tocht gaat per boot en de reis naar Antarctica gaat eerst met het vliegtuig. Vanuit een basiskamp op Antarctica rijden ze door naar de Zuidpool en terug. Onder barre omstandigheden: het is er -30 graden en het wagentje heeft geen verwarming aan boord.

"Het gaat er vooral wit uitzien", zegt Liesbeth. "Wit om je heen, een blauwe lucht. We moeten veel blijven eten, zo blijven we in leven. En veel warme kleding aan. Ik zie het meest op tegen de kou. Maar het ongemak gaan we omarmen."

Maar dan blijft de vraag: waarom gaan ze naar Antarctica? "No guts, no glory", zegt Edwin. "Ik wil dat mensen in de actie komen en verbaasd zullen zijn. Het heeft geen zin om op de Zuidas te rijden op zonne-energie. Het is aandacht trekken. Niet voor onszelf overigens. Dit moet inspireren om vooral veel te gaan doen." Ze zetten het kompas op 180 graden, omdat ze willen dat mensen 180 graden anders gaan denken voor een duurzamere wereld.

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat de hele wereldbevolking straks met een zelfgebouwde plastic auto afreist naar het zuidelijkste puntje van de Aarde. "Maar wat je wel zelf thuis kunt doen: als je voor zero-waste gaat als het om je eigen afval gaat", zegt Edwin. "Dat is niet alleen goed voor de duurzaamheid. Het geeft je een ontzettend mooi cadeau. We hebben zoveel nieuwe dingen ontdekt. Die ontdekking gun ik iedereen."
Foto