Onlangs begon in Jacksonville (Florida) een bijzonder proces. Op 6 januari 1993 verdween de 23-jarige Bonnie Haim spoorloos, maar het was bepaald geen mysterie: vanaf het begin was duidelijk dat haar man Michael er alles mee te maken had, maar: zonder lijk geen moord. Was het idee. Dat hij alsnog moet boeten, dankt hij aan zijn zoon Aaron, die toen drie jaar was,

Michael Haim had Bonnie nooit als vermist opgegeven. Toen ze niet op haar werk verscheen vond de politie haar auto op een parkeerplaats op het vliegveld en haar portemonnee met 1.250 dollar, creditcards en medicijnen in een afvalcontainer in de buurt.

Michael vertelde de politie dat hij de nacht voordat ze verdween met zijn vrouw had gevochten en dat ze het huis rond 23.00 uur alleen had verlaten. Hij had zijn moeder Carol gevraagd om op hun zoontje te letten terwijl hij Bonnie ging zoeken.

Hoeveel zijn de herinneringen van een jongetje van 3,5 jaar waard? Aaron vertelde dat hij zijn moeder bloedend op de vloer had zien liggen dat ‘papa mammie heeft neergeschoten’. Hij groeide niet bij zijn vader op, maar werd geadopteerd door een andere familie. Hij heet nu Aaron Fasier. In 2014 kocht hij het huis waar hij was geboren en tot de verdwijning van zijn moeder had gewoond. Hij is in de tuin gaan graven en jawel…

De schedel werd geïdentificeerd als die van Bonnie en een .22-kaliber kogel matchte met een geweer van Michael Haim. Die werd aangehouden. Michael weigert vragen te beantwoorden.

Interessanter: hoe kan het dat het lichaam destijds niet is gevonden? En lukt het om Michael alsnog veroordeeld te krijgen?