In Frankrijk staat haan Maurice voor de rechter. Volgens toeristen in het plaatsje Saint-Pierre d'Oléron maakt de haan te veel herrie. De rechtszaak lijkt misschien een grapje, maar in Frankrijk wordt het zeer serieus genomen.
Saint-Pierre d'Oléron is normaal gesproken een rustig dorpje, maar in de zomer komen er duizenden toeristen uit Franse steden naartoe. In het huis naast haan Maurice zitten ook vakantiegangers en die vinden het gekraai van de haan maar niks. Ze willen daarom dat Maurice voortaan 's nachts in een hokje zit, zodat ze er minder last van hebben.
Maar zijn baasje Corinne vindt dat onzin. Zij zegt dat zulke geluiden bij het platteland horen. En veel andere mensen die op het platteland wonen zijn het met haar eens. Zij vinden dat mensen uit de stad te veel klagen.
FotoDe Engelse schrijver Peter Mayle, die een tijd in de Provence gewoond heeft, beschrijft ook zo'n conflict.
Ook hier was er een expat die een zaak maakte van het hanengekraai. En de zaak verloor.
Van pure frustratie is hij verhuisd om maar van die rothaan af te zijn.
De buren vierden zijn vertrek met een feestmaal. Een overheerlijke coq au vin, een waardig einde voor de schreeuwlelijk.
@Mamsie: Ghehehehehe...
Nou moet ik zeggen dat ik hanengekraai niet echt hinderlijk vind. Ik groeide er mee op, wij hadden thuis een heleboel kippen en ook een haan. En ja, die kraaide bij zonsopgang, zoals een goede haan betaamt. Net zoals het loeien van koeien, het hinniken van paarden, het blaffen van de erfhonden en het geschreeuw van de voddenman vroeg in de avond hoorde dat bij de geluiden van mijn dorp...Ik was een kind en wist niet beter, dan dat dat nooit voorbij zou gaan...
Waar ik vroeger woonde werden boerderijen verkocht en omgebouwd tot luxueuse woningen. Soort paleisjes.
Echt voor mensen met veel geld, die uit de stad kwamen. En dan woonde ze daar en vonden dat de boer , die dat weiland had gepacht of gekocht , niet met mest mocht uitrijden.
Die "dure" mensen wilden wel even bepalen hoe de anderen dienden te leven zoals zij wilden.
Maar een dorp en zeker een gehucht is vaak een hele sterke kliek. Echt ons kent ons en dan is het echt 1 tegen allen.
ik weet dat er bij de gemeente waar ik woonde eens een klacht werd ingediend om een begrafenisstoet die door het hele dorp trok, waarbij de politie kruisingen tijdelijk afzet en voorbijgangers even blijven stilstaan.
De toeristen vonden dat afbreuk aan hun 's zomerse belevenis en ze hadden ook nog hun kinderen bij zich. Die ze dus moesten vertellen dat mensen doodgaan en dat er dan een begrafenis kan plaatsvinden. En dat de begrafenis dus eigenlijk op een ander tijdstip, liefst buiten hun vakantie om had moeten plaatsvinden...
De jurisprudentie kan zich zelfs uitstrekken tot kerkklokken en kikkers.
En kennelijk is er behoefte aan, want diverse parlementariërs maken zich al sterk voor het uitroepen van 'geluiden van het platteland' tot immaterieel erfgoed.
Misschien geen overbodige luxe, als je ziet dat er ook al processen zijn gevoerd door toeristen die lawaaiige cicaden willen laten doodspuiten met insecticiden, en door mensen die iets willen laten doen tegen het gesnater van eenden van een pluimveehouderij of het geluid van koebellen in de Franse Alpen.
aan.