Je gelooft je ogen niet als je leest waarom een prestigieus eco-project zo’n gigantische miljoenenflop werd.

De eerste zonneweg ter wereld! Dat Franse ecologische experiment leek in 2016 simple comme bonjour te zijn: bekleed een strook van een kilometer openbare weg met fotogalvanische cellen, en dat levert elke dag voldoende energie op voor de verlichting van een stad met 5000 inwoners. Toegegeven, het prijskaartje, inclusief 5 miljoen euro uit de Franse schatkist, was indrukwekkend. Maar die kost zou in het niets verzinken bij de latere opbrengst. Dit experiment in de buurt van het Normandische Tourouvre-au-Perche was immers de voorbode van in totaal 1000 kilometer zogenoemde ‘routes solaires’ in het hele land, die samen dagelijks minstens 790.000 kilowattuur zouden opleveren.

Alleen, nu de balans wordt opgemaakt, blijkt een en ander toch niet zo simple te zijn. ‘Ons systeem is nog niet rijp voor interstedelijk verkeer,’ erkent Wattway, het bedrijf dat de weg aanlegde. Een understatement van formaat als je kijkt naar de waslijst van niet meteen onvoorspelbare problemen met meer gevolgen dan alleen maar een fractie van de vooropgestelde energieopbrengst:

- Verkeer dat over de zonnecellen raasde, bleek zoveel hinderlijk lawaai te maken dat er een snelheidsbeperking tot 70 per uur moest worden opgelegd.

- Wind- en regenvlagen – en die heb je weleens in Normandië, nietwaar? – vernielden circuits.

- De horizontale positie van de zonnecellen bracht met zich mee dat ze minder efficiënt waren dan naar de zon toe gerichte cellen.

- De technologie bleek ook niet om te kunnen met al evenmin echt verrassende of niet vooraf uit te testen factoren als bladeren die erop bleven liggen, periodes van schaduw en sleet als gevolg van het verkeer.

Mark Jedliczka, vicevoorzitter van een werkgroep gespecialiseerd in energie-omzetting, vatte het in Le Monde samen met deze boutade: ‘Zo’n verkeersweg zou perfect werken, mocht er geen verkeer op die weg rijden.’
Foto