Ze zaten samen in de wachtruimte van het politiebureau in Rotterdam-Centrum. Die ruimte is niet heel groot, dus alle gesprekken konden worden opgevangen. "Toen ik mij realiseerde dat het gezin die nacht buiten zou moeten slapen, heb ik aangeboden een hotelovernachting te betalen."
De weldoener wil anoniem blijven, maar is bereid het verhaal te delen met RTV Rijnmond. "Ik ben niet rijk, meer kon ik niet doen."

De man uit Limburg was zelf op het bureau om aangifte te doen. Op klaarlichte dag werd hij afgelopen maandag beroofd, op zijn eerste werkdag in Rotterdam.

"Het was een hele rare en nare ervaring. Ik werd omsingeld door vijf jongens die vrij snel in mijn zakken begonnen te graaien. Mijn werktelefoon en beurs kon ik vastpakken, maar mijn gewone telefoon hadden ze al beet."

De man probeerde nog een gesprek aan te gaan om zijn telefoon terug te krijgen. Tevergeefs. Nadat de jongens waren weggelopen, belde hij met zijn werktelefoon 112. "Toen begon ik over mijn hele lijf te trillen, pas toen kreeg ik door in welk gevaar ik eigenlijk geweest was."

De man wist op dat moment nog niet eens dat zijn belagers allemaal wapens op zak hadden. Dat kwam hij pas te weten nadat agenten de vijf hadden opgepakt.

Op bureau Doelwater moest de man 'behoorlijk wat wachten'. "De receptieruimte is niet groot en ik overhoorde gesprekken over de daklozenopvang."
Het werd snel duidelijk dat een gezin in de wachtruimte opvang nodig had en dit niet zou vinden. Buiten regende het inmiddels 'keihard' en buiten slapen leek de enige optie.

"Toen dacht ik bij mezelf: wat doe jij nu zielig. Je zit nu wel hier, maar jij kan straks gewoon veilig naar huis. En die man en vrouw zitten hier met twee kinderen van 7 en 11 jaar. Wat kost een hotelovernachting nou, 125 euro? Zij hebben daar veel meer aan."

Makkelijk vond de weldoener het niet om het aanbod te doen, uit angst om denigrerend over te komen. De familie was terughoudend om het aan te nemen, maar heeft dit uiteindelijk dankbaar gedaan.
De familie komt uit het Franse deel van Sint Maarten. Ze hadden jaren gespaard om ergens te wonen waar hun kinderen meer toekomst hadden. Via wat omwegen zijn ze in Nederland terecht gekomen. De familie had onderdak geregeld bij een kerk.

Daar kon het gezin niet eeuwig blijven. Al het spaargeld van de familie ging op aan tijdelijke overnachtingen. Het geld was eigenlijk bedoeld voor de borg van een huis. Maar omdat de inkomsten van het gezin te laag zijn, konden ze nergens in Rotterdam een huis huren.

Na drie dagen was het geld van het gezin helemaal op. Ze sliepen al drie dagen op straat. Bij de drie verschillende daklozenlocaties waren ze niet welkom, want daar vangen ze geen kinderen op.
"Dat een familie op straat moet slapen, juist omdat ze een familie zijn. Wat voor wereld is dit?" Het was een heel net, heel rustig gezin, vertelt de man. Ook de kinderen gedroegen zich keurig. Niemand schreeuwde. De familie hoopte bij de politie hulp te vinden.

"Ik kon het met die kinderen niet aanzien", vertelt de man. Hij kon na zijn moeilijke dag naar huis, kon altijd terecht bij familie. "Ik hoopte dat ze na een warme nacht de volgende dag weer zouden aankunnen."

De weldoener wenst anoniem te blijven, ook uit schrik na wat er gebeurd is. De gegevens zijn bekend bij de redactie. De politie bevestigt het verhaal. Hoe het gaat met het gezin, kon de politie niet zeggen.