Bont en blauw is ze, en de schrik zit er nog behoorlijk in. Kroegbazin Mien Tuitman uit Winneweer werd zondagnacht in haar woning overvallen, mishandeld en gekneveld achtergelaten. Maar ze beet ook flink van zich af.
De woningroof, waarbij geld werd gestolen, gebeurde midden in de nacht. 'Dan lig je lekker te knorren en dan schrik je wel even als het slaapkamerraam wordt ingegooid. Dubbel glas, dat maakt een lawáái. Daar kom je niet zomaar doorheen.'

Maar al snel krijgt de adrenaline en vechtlust de overhand. Ze pakt een kachelpook, die ze uit voorzorg al klaar had gelegd op een kastje, en 'verwelkomt' daarmee de inbrekers. Eén van de belagers weet ze met de pook tegen te houden.

'Die heb ik meteen een paar kletsen gegeven. Maar de tweede pakte mij de tang af, en toen kreeg ik er natuurlijk zelf mee', vertelt ze tegen verslaggever Ronald Niemeijer.

De sporen zijn nog zichtbaar. Onder haar linkeroog zit een wond. Op haar rug is ze bont en blauw, zegt ze. Ze wijst op haar vingers, waar nog wat striemen zitten.

'Ik ben gekneveld en vastgebonden. Niet met touw, maar met strijkijzersnoer. Ik kon het niet zien want het was donker, maar dat gebeurde zo strak dat mijn vingers volgens mij blauw waren', zegt Tuitman. Haar voeten werden vastgebonden met het snoer van een lamp.

'Ik heb nog gevraagd of ze het wat losser wilden maken, maar dat hebben ze niet gedaan. Gelukkig ben ik nog een beetje lenig. Mijn duim heb ik los kunnen krijgen. Ik wilde proberen mijn dochter een berichtje te sturen dat ze 112 moest bellen. Toen kwam die gek de slaapkamer binnen. Hij zag het licht van mijn telefoon en pakte hem af.'

'Een heftig verhaal ja, je verwacht het niet hier', beaamt Tuitman. 'Ik heb nog wel netjes aan hem gevraagd: waarom gaan jullie niet gewoon aan het werk in plaats van mensen te beroven?'

De kroegeigenaresse heeft niets gezien van de twee daders. 'Ze hadden hun gezicht bedekt. Capuchons natuurlijk, een pet, zwarte klep voor de ogen, handschoenen aan. Je weet dus ook niet of het een blanke is of een kleurling. En ze gebruikten straattaal: fokking dit en fokking dat. Dan weet je het ongeveer al wel. Dan heb je niet zoveel hersens nodig', schampert Tuitman.

De politie onderzoekt de zaak en bekijkt onder meer beelden van een bewakingscamera. 'Daar staan ze allemaal op. Loud and clear. Ze wilden mij de recorder er ook uitslopen. Ik zei: dat kun je gerust doen, want alles ligt al vast. De beelden gaan gelijk naar de meldkamer. Ik kan ze ook terugkijken op mijn telefoon en iPad.'

De pook ligt eveneens voor onderzoek bij de politie. 'Hij is zowat dubbel. Ik heb mien best wel doan. Al hebben ze mij er ook mee geslagen.'

Maandag viel het nog mee met de pijn. 'Maar vanmorgen was ik helemaal beurs. Toen kon ik mijn nek ook niet draaien, alleen mijn bovenlijf. Nu gaat het wel weer. Ik moet gewoon in beweging blijven. Ze wilden mij ook mee hebben naar het ziekenhuis. Maar ik zei: dat hoeft niet, ik heb niks gebroken. Ja, mijn hart. Maar dat is al jaren geleden', lacht ze.

'Ja, ik ben er nuchter onder, maar wat moet je anders? Ik heb allemaal lieve mensen hier in de buurt. Ze vragen: moet ik bij jou slapen vannacht? Of zeggen dat ik bij hen mag slapen. Maar dan zeg ik: wat helpt dat nou? Er komt ook weer een andere dag. En morgen en overmorgen. Dat ken nait ja. Maar zo word je er wel zat van. Je bent aan het werk voor zulke idioten.'