Jammer dat de man niet wil meewerken aan verder onderzoek. Het zou misschien een doorbraak kunnen zijn voor een heleboel mensen met hetzelfde probleem.

@Ronnymij: Kan me dat wel voorstellen. Als je 20 jaar blind door het leven hebt moeten gaan en je komt erachter dat dat al die tijd te herstellen was geweest (want daarvoor was kennelijk een harde klap voldoende, dus een fatsoenlijke dokter met een juiste diagnose had het waarschijnlijk ook kunnen bewerkstelligen) dan heb je daarna waarschijnlijk weinig vertrouwen in de artsen.

@Lennox: Ik denk dat je wat makkelijk denkt over dit medische wonder. "Een harde klap" met dusdanige verwondingen dat artsen niets eens onder de indruk zijn dat een blinde weer ziet, is niet echt met een diagnose te anticiperen.

Maar we kunnen blinden nu natuurlijk ook allemaal gaan aanrijden, misschien helpt het?

In "Robin Hood, men in tights" is een scene waar een blinde tegen een boom loopt en plotsklaps weer kan zien! Als hij het dolgelukkig de anderen wilt vertellen loopt hij weer tegen een boom aan en wordt wederom blind.. Hilarische scene

.

Laatste edit 05-02-2020 10:51

@DrZiggy: Gezien het feit dat ik zelf behoorlijk ernstige problemen met mijn ogen heb (normale drukglaucoom, die niet te stoppen lijkt en mogelijk kan leiden tot blindheid), dus regelmatig met oogartsen spreek en de laatste 8 jaar me intensief in de werking van het oog, de diagnose en voorkomende problemen verdiept heb, denk ik redelijk te weten waar ik het over heb. Aannemen dat ik "te makkelijk denk" over deze materie is dus een grote vergissing. De oorzaak van blindheid wordt, tenzij het om een psychosomatische vorm gaat of om hersenschade, vrijwel altijd vastgesteld doordat er aanwijsbaar, en meestal ook nog duidelijk zichtbaar, iets stuk is in het oog.

Hersenschade was het niet want de oorzaak was een infectie in het oog en niet in de hersenen. Iets stuk was er ook niet want een kapotte oogzenuw, gescheurd netvlies, maculadegeneratie enzovoort, repareren zichzelf niet en al helemaal niet ten gevolge van een harde klap. Een voor de hand liggende conclusie is dus dat de artsen aanvankelijk simpelweg geen oorzaak hebben kunnen vaststellen (of de verkeerde diagnose gesteld hebben) en het daar maar bij gelaten hebben. Ik kan me uitstekend voorstellen dat dat voldoende aanleiding is om je vertrouwen in de artsen te schaden.

@Lennox: Ik hoop toch zo dat het uiteindelijk gaat meevallen voor je. Misschien hebben ze er iets op gevonden over een jaar of 10? De medische wetenschap gaat met sprongen vooruit.

Zelf hoop ik over 2 maanden onder het mes te mogen om mijn Grauwe Staar te laten verhelpen!

Ik denk dat iedereen weleens nadenkt over het missen van een zintuig? Ik zou liever mijn gehoor willen missen dan mijn zicht, 100%!

Verder ben ik het met je eens, als ik op zo'n manier na 20 jaar mijn zicht terug zou krijgen konden de H.H. doktoren mooi de pest krijgen!

.

Laatste edit 05-02-2020 11:15

Heeft ie toch nog het licht niet gezien...

@KhunAxe: Hoop ik ook ontzettend. Men is volop bezig met stamcellen en dat ziet er hoopvol uit. In het kort: wij zijn allen begonnen als een klompje stamcellen (exacte klonen van elkaar), die pluripotent waren en dus nog in staat om zich te ontwikkelen tot van alles. Doordat die stamcellen onderling overleggen en afspraken met elkaar maken, besluit de ene stamcel om een oog te worden terwijl de ander een carrière als hart ambieert en de derde liever huid wordt. Nu kunnen artsen inmiddels vrij gemakkelijk een aantal van onze cellen nemen, bijvoorbeeld een stukje huid, en die opdracht geven om zichzelf weer terug te veranderen in de pluripotente cel die hij ooit was. Is hij dat eenmaal weer dan kunnen artsen met die cel afspreken (middels codering) om niet opnieuw weer huid te worden maar bijvoorbeeld een oogzenuw (een carrièreswitch dus eigenlijk). Deze gecodeerde cel plaatsen ze dan in je oog alwaar hij zich conform afspraak ontwikkelt en de kapotte oogzenuw cellen vervangt. Zo verwacht men het reeds verloren gegane zicht op termijn te kunnen herstellen (en in een veel latere fase ook lichaamseigen organen te kweken en zaken als Alzheimer en dementie te kunnen genezen) maar momenteel gaat dat niet helemaal naar wens. Bijvoorbeeld omdat gecodeerde cellen zich niet altijd aan de afspraken houden en soms besluiten toch maar liever een tumor te worden. Je snapt dat dat een dingetje is.

Maar de kans dat dat eea zich binnen nu en tien jaar oplost is reëel en aangezien glaucoom heel langzaam verloopt kan het best zijn dat ik geholpen kan worden voor ik echt een probleem heb. Maar zolang het zover niet is en de oplossing onzeker is, blijft het een rottige situatie die een gigantische stempel op mijn leven drukt.

Overigens geldt dit alles ook voor de aanmaak van nieuwe natuurlijke lenzen. Pluripotente cellen die een lens vormen is veel beter dan een kunstlens, omdat de natuurlijke lens in staat is om te accommoderen, dus in te zoomen op zaken dichtbij, iets wat een stukje plastic natuurlijk niet kan. Maar goed, voorlopig is het dus even behelpen. Hoop dat je er snel aan toe komt trouwens, voor mijn pa ging er een wereld open na zijn staaroperaties .

@Lennox: Zonder de patiënt zelfs maar gezien te hebben, heb je al een diagnose kunnen stellen.

Ik onderschat jouw kennis op het gebied van ogen niet, maar een nieuwsbericht is geen medische informatie. Zo staat er bijvoorbeeld alleen dat hij een infectie had en niet waar. Aangezien zowel links als rechts beschadigd raakte, kan het heel goed ook op een andere plaats dan in het oog zijn geweest.

Zelf heb ik mij er overigens veel minder in verdiept, dus ik sluit niet uit dat je gelijk hebt. Maar vanuit een nieuwsbericht is er gewoon te weinig informatie.

Los daarvan is er veel veranderd de afgelopen 20 jaar. Zo kon ik twintig jaar geleden helemaal geen lenzen krijg, 15jaar geleden alleen maar harde lenzen en inmiddels zijn ook zachte beschikbaar.
Een probleem dat nu als heel normaal klinkt, kon 20jaar geleden volkomen onbekend zijn.

Aan de andere kant weet ik dat mannen die gesteriliseerd zijn, soms na 20jaar opeens weer kinderen krijgen. Dan zijn de leidingen toch weer aan elkaar gegroeid en open gegaan. Iets heel anders natuurlijk, maar het lichaam is iets wonderbaarlijks. Waarom zou een oogzenuw niet op een dusdanige manier beschadigd zijn geraakt door de bacterie dat hij bijvoorbeeld klem zit en een klap kan helpen?

@DrZiggy: Diagnose? Ik stel geen enkele diagnose, ik vind het alleen aannemelijk dat de artsen in een eerdere fase een onjuiste diagnose gesteld hebben of helemaal niet hebben kunnen vaststellen wat er aan de hand was. Dat is totaal iets anders. Verder zie ik niet hoe een oogzenuw beklemd kan raken door een bacterie op een dusdanige wijze dat die beklemming over is na een klap, maar zelfs als dat al zo zou zijn dan blijft overeind dat een arts dat had moeten kunnen constateren (dat kunnen ze ook daar ze de functie van je oogzenuw doormeten). En als het met een klap te verhelpen viel dan mag je verwachten dat een arts dat ook had kunnen verhelpen. Wellicht vind jij dat allemaal geen redenen om aan de kennis van de artsen te twijfelen maar ik zou dat wel vinden. En daarom zou ik me prima kunnen voorstellen dat dat voor deze man ook geldt.

Met andere woorden: niets zit al zo vroeg in de mens ingebakken als vergaderen.

wat zal die man bang zijn dat hij nog eens wordt aangereden of een klap krijgt

@venzje: Ja inderdaad . En zich dan vervolgens niet altijd aan de afspraken houden .

Dan ben ik waarschijnlijk géén mens

@Lennox:

Laten we het hopen lieverd

(Mooie uitleg overigens!)