Dat kanker een vreselijke ziekte is, hoeven we je niet te vertellen. Maar voor Catherine Wilcockson (37) uit Sheffield was het allemaal nog wat erger. Door haar paniekaanvallen ontdekte ze dat ze al 20 jaar met een hersentumor ter grootte van twee appels rondloopt. Op dit moment gaat het veel beter met haar en blijft ze positief.

Catherine Wilcockson uit het Britse stadje Sheffield kreeg in december 2018 een black-out, ze voelde zich vaak moe en ze panikeerde plots tijdens een optreden van een van haar dochters. Volgens haar huisdokter bleek het te gaan om paniekaanvallen en daarom schreef hij haar antidepressiva voor. Maar een half jaar later kreeg ze ’s nachts plots opnieuw zo’n paniekaanval terwijl ze sliep waardoor ze uit haar bed viel en met haar hoofd hard op de grond terechtkwam. Haar dochters schakelden meteen externe hulp in en even later ontdekten enkele dokters in het ziekenhuis dat die aanvallen te wijten zijn aan een hersentumor. Het kankergezwel was maar liefst 20 jaar oud en ondertussen uitgegroeid tot een massa ter grootte van twee appels.

Wilcockson had voor die diagnose al wel door dat er iets niet klopte. “Het was een absolute nachtmerrie”, vertelt ze aan Metro UK. “Ik kon niet begrijpen waarom ik me zo slecht voelde. Ik was altijd paniekerig en ik kreeg regelmatig wel eens een korte black-out. Dat was eng en ik besefte dat er iets mis was, maar ik had geen idee wat dat kon zijn.”

Nu de dappere vrouw kan terugkijken op wat er allemaal is gebeurd, is ze haar dochters heel dankbaar. “Ze hebben mijn leven gered”, klinkt het. “Zonder hen was ik er misschien niet meer.” En Wilcockson is ook blij dat de dokters die vreemde paniekaanvallen konden verklaren. “Ondanks mijn symptomen bleef ik mijn dagelijkse leven maar verderzetten en bracht ik mezelf en mijn kinderen dus in gevaar. Het had allemaal zo fout kunnen gaan.”

Een maand na de vaststelling van de tumor is Wilcockson geopereerd en die operatie heeft haar leven gered. Momenteel voelt ze zich, na zes weken bestraling en zes maanden chemotherapie, veel beter en in maart was het groot feest, want de tumor was gekrompen tot 5% van de oorspronkelijke grootte. Als dat geen mooi cadeau is. “Sinds de operatie ben ik gewoon positief gebleven”, licht Wilcockson toe. “Het is een surrealistisch jaar geweest, van de diagnose tot het coronavirus, maar ik kies ervoor om optimistisch te blijven. Ik had kunnen doodgaan, maar ik ben hier. En ik heb zoveel tijd kunnen doorbrengen met mijn meisjes die alles voor mij betekenen.”

Wilcockson werkt samen met de liefdadigheidsinstelling Brain Tumour Research om haar verhaal te delen en ze neemt deze vrijdag deel aan de Wear A Hat Day With Flowers. Op deze dag zullen mensen hun favoriete hoeden dragen die versierd zijn met bloemen om geld in te zamelen voor het goede doel.