Mooie kleur groen.
En inspirerende naam, schurftig

@allone: Mooi groen is niet lelijk. En schimmel wil ook nog wel eens groen zijn...

@Emmo: niet alleen schimmel, veel planten zijn groen

Aan de gerelateerde berichten te zien is het niet heel uitzonderlijk.

dan vraag je je toch af hoe dat pigment in die baarmoeder kwam....

@botte bijl: Via het bloed in de placenta.
Misschien had de moeder een flinke kneuzing opgelopen en zijn de afvalstoffen, want dat zijn het, via het bloed naar de placenta afgevoerd.

@Grouse:
weer wat geleerd, dank je

@Grouse: .. maar waarom komt het dan maar bij 1 puppy terecht?

@allone: Wat is er mis met de naam 'pistachio'? Waarom 'schurftig'? Het is gewoon de Italiaanse naam voor de pistache, niks mis mee denk ik

@KhunAxe: De moederhond heet schurftig.
In het Italiaans dan. En dat is Spelacchia .

@Mamsie: Ah, had ik overheen gelezen

Ik had een teefje, Tara, een Stabij. Op zekere dag was ze loops en zag ze kans om er tussenuit te piepen. Uiteraard kwam ze zwanger terug van haar escapade. Ik noemde haar vanaf toen liefkozend 'Snolletje'. Die naam heeft ze de rest van haar leven gehouden en Ze reageerde er prima op

.

Laatste edit 26-10-2020 11:36

@KhunAxe: Zo hadden wij een chocoladebruine jachthond van onduidelijke komaf, die we na een enthousiast avontuurtje met een boerensloot voortaan liefkozend 'vieze stinkhond' noemden. Ook zij reageerde daar prima op.

@venzje:

@KhunAxe: @venzje: wij deden eens een huizenruil. de mensen daar hadden 3 katten, maar van 2 de naam doorgegeven. de 3e lag altijd op de bank, tegen de kussens in de hoek, maar we gingen er nog wel eens bijna op zitten. toen hebben we die kat maar Kussen genoemd. hij luisterde alleen nog steeds niet...

@MIADIA:
Zo hadden wij een kat die we Theemuts noemden. Dat was niet zijn echte naam, maar die ben ik vergeten.

@MIADIA: @venzje:
het zal de leeftijd zijn, maar ik moet spontaan denken aan Cat Vonnegut

Mijn oudste dochter had in haar vrijgezellenflat twee nepkatten. Eentje van zacht materiaal die er heel echt uitzag als een slapende kat.
Die heette Dormicum.
De andere was van sisal-achtig, dus ruw materiaal ook die leek uit de verte levensecht. Ook slapend.
En die heette Mordicus.
Ik heb daar altijd erg om moeten lachen.

@Mamsie: Mijn zoon en schoondochter hebben hun asielkat, die ze nu een paar maanden hebben, Knoest genoemd. De karakterbeschrijving van het asiel was: Een eigenwijze donder met een eigen wil, zeer zeker geen gezellige gezinskat. De nieuwe eigenaar moet sterk in zijn schoenen staan...Die beschrijving was voor mijn zoon en schoondochter de reden om er helemaal voor te gaan. Hun redenatie: We hoeven geen allemansvriend, een pittig karakter is altijd een mooie uitdaging!
Ze hebben het beest nou een tijdje en wat blijkt? Knoest is best wel een lieve kater, hij voldoet prima aan hun regels, hij is een beetje lomp in zijn manieren, maar zeer zeker niet vijandig of zo. Niet zo Knoesterig als zijn naam doet vermoeden, hoewel hij wel zeer hardhandige kopjes geeft.
Hij wrijft niet langs je been, maar hij knalt er tegen aan!
Na een week kwam hij ook gezellig mee op de bank liggen, hij vindt het heerlijk om geaaid te worden..Bij bezoek is hij nog wat afwachtend, dus we negeren hem en dan komt hij na een tijdje wel uit zichzelf kijken. Dat komt wel goed met Knoest!

Laatste edit 28-10-2020 00:28

@Mamsie: Dus jouw volwassen dochter had twee nepbeesten namen gegeven? Okee dan

@HoLaHu: Zijnde een hondenmens pur sang beken ik volmondig dat ik ook dol op katten ben. Ik heb dan ook vele jaren honden én katten gehad en op een zeer hoge uitzondering na is dat altijd heel soepeltjes verlopen.

@KhunAxe: Ja, ze heeft een zeer subtiel maar onmiskenbaar gevoel voor humor.
Dat blijkt wel uit de keuze van die namen.