De diefstal van een paar flesjes parfum heeft een verkoopster van een parfumerieketen niet alleen haar baan gekost. Ook moet zij haar voormalige werkgever de juridische kosten van 1200 euro en een schadevergoeding van 3000 euro betalen.

De 48-jarige vrouw werkte al sinds 2005 bij ICI Paris XL, de afgelopen vier jaar bij de vestiging in Alkmaar. Tijdens een controle door de assistent-filiaalmanager bleek begin juni dat zij vijf flesjes parfum in haar tas en jas had verborgen.

Naast twee testerflesjes waren dat drie flesjes voor de verkoop. Goedkoop waren die parfums, waaronder Yves Saint Laurent Opium, niet. Zij hadden een winkelwaarde van tussen de 107,95 en 145,25 euro.

Nadat ICI Paris XL de verkoopster op staande voet ontsloeg, stapte zij naar de rechter op haar baan terug te eisen. Volgens haar was het ontslag een te zware straf.

Daarbij voerde zij aan dat zij al vijftien jaar tot ieders tevredenheid voor het winkelbedrijf werkte, en slechts een keer in de fout ging door persoonlijke problemen. Zij zou de parfum in een opwelling hebben meegenomen, onder invloed van burn-outklachten en frustratie. Zij stelde daar achteraf veel spijt van te hebben.

Bovendien vreest de vrouw moeilijk een nieuwe baan te kunnen vinden, mede omdat winkelbedrijven stelende personeelsleden meestal registreren in een frauderegister.

Ook heeft zij door het ontslag op staande voet geen uitzicht op andere inkomsten, omdat daarmee meestal het recht op een ww-uitkering vervalt.

De kantonrechter erkent dat het ontslag mogelijk grote gevolgen heeft voor de verkoopster, maar vindt dat niet opwegen tegen de ernst van de diefstal. De vrouw krijgt haar baan dus niet terug. Bovendien moet zij opdraaien voor de juridische kosten van ICI Paris, ruim 1200 euro.

Tot overmaat van ramp moet zij haar voormalige werkgever ook nog een zogenoemde 'gefixeerde schadevergoeding' betalen, ter hoogte van haar salaris gedurende haar opzegtermijn. Dat gaat om ruim 3000 euro.

"De wet bepaalt dat een werkgever aanspraak kan maken op zo'n vergoeding, als er sprake is van een terecht ontslag op staande voet. Werknemers realiseren zich dat vaak niet", legt arbeidsrechtjurist Pascal Besselink van juridisch dienstverlener DAS uit.

Dat recht van de werkgever mag niet bekend zijn, maar is volgens de arbeidsjurist wel logisch.

"De achtergrond daarvan is dat de werkgever de opzegtermijn door de werknemer wordt ontnomen. Het klinkt misschien gek, maar omgekeerd is het ook zo. Als een ontslag onterecht blijkt, kan een werknemer aanspraak maken op een bedrag gelijk aan het loon tijdens de opzegtermijn, naast eventueel de transitievergoeding en de billijke vergoeding."

Een andere gedachte achter de vergoeding is, dat werkgevers in dergelijke gevallen te maken krijgen met hogere kosten. "Als zij een werknemer van de ene op de andere dag kwijt zijn, wordt die soms vervangen door een duurdere uitzendkracht of kunnen er kosten voor werving zijn."

Hoewel niet zo bekend, wordt de schadeclaim volgens Besselink door werkgevers vaak standaard in procedures geëist, ook als afschrikwekkende tegenclaim die kan voorkomen dat werknemers naar de rechter stappen om hun ontslag aan te vechten.

Dat is voor ontslagen werknemers vaak wel even slikken, aldus de arbeidsjurist. "Dat kan een harde leerschool zijn. Naast het verlies van hun baan en het recht op een ww-uitkering, moeten ze ook nog een fors bedrag aan de voormalige werkgever betalen."