Omdat de familie Fugate geïsoleerd in het oosten van Kentucky leefde, dachten ze wel binnen de familie te moeten trouwen. Dit leidde tot een hele familie met een blauwe huid.

Alva en Hilda Stacy kregen de schrik van hun leven toen ze in 1975 hun eerste kind kregen. De kleine Benjamin werd namelijk geboren met een volledig donkerblauwe huid.

Artsen waren zo bezorgd dat ze hem overbrachten naar een ziekenhuis in Kentucky, 180 kilometer van hun woonplaats Hazard. Ondanks twee dagen onderzoek waren de artsen nog steeds in de war door de blauwe kleur van de baby. Pas toen Benjamins grootmoeder vroeg of de artsen ‘de blauwe familie Fugate uit Troublesome Creek’ niet kenden, ging er een lichtje bij ze op.

Ze zei dat haar eigen grootmoeder, Luna Stacy, ‘de blauwste vrouw was die ik ooit heb gezien’.

Benjamin bleek af te stammen van een lange lijn van blauwe mensen, die oorspronkelijk verwant was aan Martin Fugate, een Franse wees die begin 1800 naar het oosten van Kentucky verhuisde, waar hij Elizabeth Smart ontmoette. Hoewel ze geen familie waren, droegen ze beiden het zeldzame gen voor methemoglobinaemie.

De aandoening treedt op wanneer aangetaste rode bloedcellen abnormaal veel methemoglobine bevatten, een vorm van hemoglobine die geen zuurstof naar de weefsels kan vervoeren. Dit gebrek aan zuurstof leidt vaak tot een blauwe huid, paarse lippen en chocoladekleurig bloed.

Alleen Martin had een enigszins blauwe huid, maar het echtpaar kreeg zeven kinderen, van wie er vier de blauwe kleur van de vader kregen. Omdat het methemoglobinemie-gen recessief is, zou het toekomstige generaties niet beïnvloed hebben als de Fugates niet binnen hun eigen familie waren gaan trouwen.

Maar ze leidden een zeer geïsoleerd leven in oostelijk Kentucky, waar tot begin 1900 geen wegen of spoorwegen waren. Inteelt was daarom heel gewoon, en al snel was er een hele familie van blauwe mensen ontstaan.

Hoewel ze er anders uitzagen, waren de inwoners van Troublesome Creek dol op de familie Fugate. Tijdens een interview in 1982 beschreef een van de andere inwoners van het stadje hoe ‘ze eruit zagen als iedereen, behalve hun blauwe kleur.’

De familie zelf haatte hun eigenaardige huidskleur, die ze zagen als bewijs van hun inteelt. Ze waren erg op zichzelf en wilden zelfs niet naar de dokter, waar ze in een wachtkamer vol vreemden moesten zitten.

Maar begin jaren 1960 had de familie er genoeg van, en ze gingen op zoek naar een behandeling. Luna ging naar de plaatselijke gezondheidskliniek voor een bloedonderzoek, maar de verpleegster wist niet wat ze moest doen.

‘Haar gezicht en nagels waren bijna helemaal indigoblauw. Ik schrok me rot. Ze zag eruit alsof ze op het punt stond een hartaanval te krijgen. Ik was ervan overtuigd dat de patiënt elk moment dood neer kon vallen, maar ze stond er gewoon ontspannen bij,’ vertelde de verpleegster aan journaliste Cathy Trost, die in 1982 het eerste uitgebreide artikel over de familie Fugate schreef.

Uiteindelijk kwamen twee van de familieleden in contact met Madison Cawein, hematoloog aan de universiteit van Kentucky. Zij geloofde dat de remedie voor de blauwe aandoening nog meer blauw was.

De arts gaf hun de kleurstof methyleenblauw, die het lichaam helpt methemoglobine om te zetten in hemoglobine. Binnen enkele minuten veranderde hun huid in een normalere, lichtroze kleur.

Benjamin Stacy was de laatste in zijn familie die geboren werd met de blauwe kleur, en die verdween rond zijn zevende, omdat het gen slechts van één van zijn ouders kwam. Zijn lippen en vingertoppen konden echter nog steeds blauw worden als hij het erg koud had of opgefokt was.
Foto