Leven tussen hoop en vrees. Zo kun je de afgelopen week van de 44-jarige Marlijn de Wal en haar man Willie het beste omschrijven. Vrijdag verdween haar kat Milo spoorloos en geen enkele zoektocht leverde iets op. Nu blijkt de 3-jarige Milo 850 kilometer verderop in Oostenrijk te zitten. "Ik heb afgelopen week echt geleefd op adrenaline, weinig slaap en veel zorgen. Het is een bizar verhaal."

Dat verhaal begint afgelopen vrijdag. Marlijn ziet Milo die dag rond 7.15 uur voor het laatst, onder de carport. Tot dusver niets aan de hand. Maar in de uren daarna laat Milo zich niet meer zien, en dat is vreemd. "Het is een katje dat zich bijna elk uur meldt en veel aandacht vraagt."

Wanneer Milo om vijf uur in de middag nog niet terug is, begint Marlijn zich écht zorgen te maken. Ze is altijd wel wat overbezorgd, vertelt ze, maar met dit koude weer had Milo nu toch echt wel thuis moeten komen. En dus geeft Marlijn haar kat die middag nog op als vermist. "Ik dacht: dit gaat echt niet goed."

Marlijn plaatst een post op Facebook en zoekactie na zoekactie volgt: in de bossen, in schuurtjes, langs de vaste route die ze altijd met de honden lopen. Tevergeefs: Milo is nergens te bekennen. De drie nachten die volgen, doet Marlijn geen oog dicht.

En dan uiteindelijk, op maandagavond, wordt Marlijn gebeld door een onbekend nummer, gevolgd door een voicemailbericht. Het is de Oostenrijkse dokter Härting uit Reutte die haar vertelt dat een voorbijganger Milo zondag in kritieke toestand naar hem toe heeft gebracht. Volgens de arts is Milo waarschijnlijk aangereden door een auto. Hij is zwaargewond, en al geopereerd aan zijn heup. Zijn kop is 'kaput', zegt de arts.

"Dan stort je wereld in. Je wilt er direct zijn." Het is een dubbel gevoel, zegt Marlijn. "Ik was blij dat hij is gevonden maar besefte ook dat hij heel ver weg was." Het is een geluk bij een ongeluk dat de dierenarts Marlijn überhaupt vond, dankzij de chip die Milo bij zich draagt.

Aanvankelijk zoekt hij alleen in de database van Oostenrijk en Duitsland, maar uiteindelijk weet de dierenarts Marlijn met behulp van de landcode te vinden. "Zonder chip geen kans om de eigenaar ooit te vinden", schrijft Härting op Facebook.

Het is even heel spannend of Milo zijn reis zal overleven. De kat is er slecht aan toe. Elke ochtend en elke avond stuurt de dierenarts een foto. "Hij kreeg astronautenvoer. Dat wordt toegediend als een kat niet wil eten. Terwijl hij hier zijn bakkie altijd snel leegeet. En hij had heftige infecties, nierfalen en tussendoor nog een spoedoperatie. Ik maakte me heel erg zorgen en dacht vaak: was ik maar daar."

Inmiddels gaat het, na vier dagen observatie bij de dierenarts, een stuk beter. "Ik voel nu eindelijk de positieve kant, dat het echt goed gaat. Gisteren at hij voor het eerst zelfstandig. Hij staat weer op z'n pootjes, is helder en laat zich goed behandelen." Milo lijkt er bijna helemaal bovenop te komen. "Alleen zijn nieren zullen niet helemaal werken. Daar heeft hij waarschijnlijk blijvend letsel aan."

Grote vraag blijft natuurlijk: hoe is Milo in Oostenrijk beland? Marlijn: "Ik heb gesproken met iemand die hem waarschijnlijk heeft vervoerd naar Reutte. Hij reed met een bedrijfsbusje met aanhanger in één keer door van Veendam naar Oostenrijk en maakte een korte tussenstop in Reutte, waar de aanhanger werd ontkoppeld. Zijn tijdlijn klopt met de onze. Waarschijnlijk is Milo in Reutte gevlucht."

Morgen, precies een week na Milo's verdwijning, zullen Marlijn en haar man worden herenigd met hun kat, vertelt ze telefonisch vanuit Veendam. Ze is ondertussen haar spullen aan het inpakken: morgen mag ze hem ophalen. Spannend, vindt ze. "Ik weet natuurlijk niet hoe hij gaat reageren. Hij heeft heel wat meegemaakt."

Vandaag nog rijden ze die kant op, zegt ze. "De mensen daar zijn zo lief. We krijgen zelfs onderdak aangeboden." Bovenal kijkt ze ernaar uit om haar kat na deze week weer te zien. "Het heeft veel impact. Ik ben geschrokken dat zo'n beestje zoveel met je doet. Het was een emotionele rollercoaster. Het moet geweldig worden om Milo weer te zien."
Foto