@ Kristel
het bedrag dat toendertijd is bepaald was meer dan 2 bijstandsuitkeringen. als hij had betaald dan had ze die uitkering nooit gekregen of zelfs maar hoeven aan te vragen (dat kon ze dan dus net zo goed niet doen omdat ze die niet kreeg omdat er genoeg inkomsten waren)....
in het artikel staat niet of er kinderen zijn. alimentatie voor kinderen is iets waar je normaal gesproken in de EU niet onderuit komt, en terecht.....
toen ik (vrouw) 14 jaar geleden 'uit mijn huwelijk werd gezet' was ik kostwinner. in 1994 was er net een nieuwe regeling m.b.t kosten van juridische hulp, die er op neer kwam dat rijke mensen en mensen met een uitkering aan hun recht konden komen, en mensen met een klein baantje niet (is al na een jaar weer veranderd omdat verdacht veel mensen niet meer probeerden hun rechten te verdedigen, ik dus ook) en het feit dat mijn ex bij zijn advocate (dat een vrouw aan zoiets meewerkt !?!) de scheiding al in kannen en kruiken hadden toen ik mee mocht naar de advocaat (ik heb ondertekend dat ik wist dat de scheiding was aangevraagd, en dat de rechter dat ongeveer een maand later zou behandelen, en die advocate schrok zich rot toen ze van mij hoorde dat ik vast werk had, verhoogde meteen het tarief, wat er op neer kwam dat ik de helft van de verdediging van mijn man betaald heb, en zelf geen verdediging kreeg, de wachtlijst voor gratis rechtshulp was zo lang dat ik pas iemand te spreken kreeg toen ik al gescheiden was)
het is dus al te laat om een lang verhaal kort te maken
, maar als ik niet snel een flat in de Bijlmer had gekregen, dan was ik dakloos geworden, en als hij niet zo verdacht snel hertrouwd was dan was zijn uitkering zo veel als ze konden verantwoorden van mijn loon ingehouden, vandaar dat ik er geen werk van heb gemaakt dat hij waarschijnlijk bigamie gepleegd had (sorry, maar als vrouw heb ik natuurlijk wel nog voordat de scheiding rond was gezorgd dat huisarts, vrouwen op het gemeentehuis en nog een paar mensen in de gemeente waar we woonden -waar ik ben opgegroeid- wisten wanneer ik dacht dat het eerste kind in zijn volgende huwelijk geboren zou worden, en het kind was er toen hij met 'mijn opvolgster' aan kwam, die mensen zijn allemaal zo lastig geweest als ze binnen hun bevoegdheid konden) omdat ik bang was dat dat huwelijk anders niet erkend zou worden en ik dan eeuwig voor zijn uitkering moest dokken (had tenslotte zelf geen rechtshulp gehad, moest het doen met wat ik uit de krant had, het was tenslotte 1994)
tot hier mijn verhaal. inmiddels heb ik 10 jaar internet, en met mensen in veel Europese landen over scheiden gechat. ik weet dus dat het Nederlandse systeem van 'verhaalplicht' (dat de ene ex voor de bijstand van de andere moet dokken als die ene ex inkomsten heeft) uniek is in Europa.
als die mensen uit het artikel geen kinderen hadden, dan is het dus Europees gezien terecht dat die man niet hoefde te betalen. verder vraag ik mij af waarom die vrouw in die 11 jaar dat ze is gescheiden (ze hoefde dus niet voor haar man klaar te staan) niet is gaan werken. als ze in NL arbeidsongeschikt is, dan valt ze niet onder de bijstand maar onder een andere regeling voor haar inkomen tenslotte.
de kans is groot dat zij zich 11 jaar aan haar 'ex-zijn' heeft vastgebeten, en niets aan haar eigen leven (toekomst) heeft gedaan, en dat kun je alleen haar maar verwijten, niet haar ex-man.....
nu ik dit allemaal zo bedenk, zou ik ook weleens een lang gesprek met die man willen hebben