planten, bomen, groei en bakerpraatjes......
na een jeugd in Aalsmeer en 20 jaar tuinbouw kan ik daar een moppenboek over schrijven
toen ik 7 of 8 was, ging ik met mijn ouders en en 'echtpaar buren' mee naar 'ergens in de kop van Noord-Holland' waar ze druivenstruiken verkochten die het waarschijnlijk goed zouden doen aan de blinde muur van de patiowoningen die we net betrokken hadden (was dus de achterkant van de keuken van de volgende woning, die blinde muur)
aldaar werden we in een serre gezet, en kregen we een glas druivenmost (veel later, toen die druiven het deden, fabriekte mijn moeder van die most een soort gelei, die als 'druivenjam' door de kennissenkring doolde, het enige goede wat van die druiven kwam, hulde aan de creativiteit van mijn moeder
) en een soort examen in algemene ontwikkeling.
tot grote ergernis van de verkopers kwamen mijn ouders en de buren met vlag en wimpel door die beproeving, en kwamen ze er niet onderuit om (waarschijnlijk na een aanbetaling, het was nog geen 1970, overschrijven en zo ging nog ingewikkeld) aan de buren en aan ons een struik te leveren....
die werden precies op dezelfde manier op tamelijk dezelfde plaats geplant, en die van de buren groeide meer dan die van ons....
de buurman zei dan altijd dat dat kwam omdat hij met de plant praatte (hij zat in de houtindustrie, daar hadden we onze twijfels moeten hebben, achteraf gezien)
aan het einde van de eerste zomer (dan geven druiven normaal gesproken nog geen vruchten) had hij een struik die net zo groot was als de onze, en één lullig trosje druiven, en wij hadden 5 trossen. toen zij mijn moeder tegen hem 'je l*lt er te veel tegen'
we werden meteen gestraft, want als je die druiven op de normale manier at, dan had je opgezwollen en jeukende lippen.
het volgende jaar hadden wij nog veel meer, want mijn vader (een echte kweker dus, ondanks dat hij zich na de oorlog meer met potplantenexport had beziggehouden) had alle uitlopers keurig langs de keukenmuur van de buren geleid, en wij hadden dus een ontzettend stuk van die blinde muur begroeid, en dat was wel een verdienste van die druivenplant, de enige andere verdienste verdient mijn moeder, die (net 18 toen de oorlog uitbrak) in de keuken zo creatief was dat we nooit iets van de druiven weg hoefden te gooien