Ik denk dat het principe wel klopt, je moet namelijk gewoon consequent zijn en niet onderhandelen. Als je een hond africht, zijn er duidelijke richtlijnen: ja is ja, nee is nee en wat vandaag niet mag, mag morgen ook niet. En dat geldt eigenlijk voor een kind precies hetzelfde: je schept duidelijkheid naar het kind toe, het weet wat er van hem/haar wordt verwacht en wat de grenzen zijn. Als je een hond volgens deze richtlijnen opvoed hoef je niet te slaan, een keer boos roepen is al genoeg, dan krimpen ze in elkaar en als het echt niet werkt, dan gebruik je de methode van de moederhond: je pakt de pup in zijn nekvel, schudt een keer(zachtjes) en roep: NEE! Als een kind niet luistert, pak je hem/haar bij de arm, schudt een keer en roep ook NEE!Bij mijn kinderen werkte het perfect! Bij mijn honden trouwens ook