Wat de crisis betreft, wij hebben er inderdaad betrekkelijk weinig last van - we zijn in recessie, maar voor het grootste deel van de burgers is er weinig of niets veranderd. Ik voel bijvoorbeeld geen klop van de crisis. Het grootste probleem zit hem in Amerika, waar de werkloosheid door het dak schiet en onteigende gezinnen in tentenkampen wonen. Daardoor voelen veel Amerikaanse bedrijven een stevige daling in vraag en zitten ze opeens met een overaanbod; dat kost hen grondstoffen, energie en lonen, dus snijden ze in de productie.
Uiteraard komen Europese filialen van deze multinationals ook op de lijst van bedreigde sites, en dus besparen de werknemers van deze fabrieken op uitgaven, zodat ze tenminste een appeltje voor de dorst hebben in geval van ontslag. Dat leidt hier echter eveneens tot een overaanbod van goederen, en dus krijg je hetzelfde effect, maar dan op een kleinere schaal.
(Vergeet bovendien niet dat elk groot bedrijf hier een groot aantal toeleveringsbedrijven heeft die de noodzakelijke tussenproducten leveren, dus daardoor krijg je een domino als één groot bedrijf de deuren sluit/dreigt te sluiten).
Hier in Vlaanderen is er momenteel veel te doen rond het voortbestaan van Opel Antwerpen; daar werken 2700 mensen en nog 'ns drie keer zoveel mensen van bedrijven die nauw verbonden zijn met de activiteit van Opel Antwerpen - althans volgens
dit artikel uit De StandaardMaar uiteraard is het woord crisis relatief: als de Afrikaanse economie op dit moment hetzelfde stond als de onze, zou er heel de dag gefeest worden omdat het zo goed ging