super van die vrouw, dat ze dat voor elkaar kreeg, nou maar hopen dat de rechter dat ook vindt....
vrouwen die hardhandig (of anderszins minder vreedzaam) zorgen dat ze niet worden verkracht worden in deze maatschappij niet altijd begrepen, en dan druk ik mij nog netjes uit
heb zelf in NL een keer een nacht in de cel gezeten toen de politie mij in vernielde/verwarde toestand aantrof nadat ik iemand die mij wilde verkrachten van mij af had gevochten. de agenten die mij vonden wisten niet echt wat ze moesten (maar dat weet niemand in de Bijlmer met alleenstaande blanke vrouwen die in de tuinbouw werken, en ik was ook nog in mijn werkkleding), toen ik achterin de politie-VW-Golf naar de gordel zocht, toen snapten ze al dat ze er op de één of andere manier naast zaten, maar ze hadden de procedure al in gang gezet, en bij dat soort procedures zijn zo veel ambtenaren betrokken dat ze dat vanuit de politieauto niet meer konden stopzetten....
aan die nacht in de cel heb ik maar één ding over gehouden. namelijk dat als 'probleemfiguren' in en om de flat waar ik woonde zielig deden omdat ze weer eens een nacht (of dag) in de cel hadden gezeten, ik absoluut niet meer inzag dat dat zo erg was (het gevoel dat ik er bij had was dat, als ik er zo moeilijk uit kon, die verkrachter er net zo moeilijk in kon komen, er was een blikken ding in die cel waarop je naar de wc kon of waarin je kon kotsen (voornamelijk dat heb ik die nacht dus gedaan) en er werd regelmatig gekeken of alles nog goed met mij ging, en ze regelden ook nog een arts en een psychiater die midden in de nacht op kwamen draven om een paar vragen te stellen. kortom, als ik als een gewonde zombie naar mijn flat gegaan was, wat waarschijnlijk gebeurde als ik niet gevonden was, dan had ik nooit zo veel hulp gehad....
wat ik wel schokkend vind, is dat ik tegen het eind van de nacht vreselijk gehaast uit die cel gehaald werd en naar huis werd gestuurd, en dat ik verder nooit meer iets van hulpverleners of andere instanties heb gehoord, en dat ik in de plaatselijke huis-aan-huis-bladen las dat er in die vroege morgen iemand was verkracht, vlakbij waar het mij bijna was overkomen, en dat de daderbeschrijving zo was dat het vast wel dezelfde engerd was
ik vermoed dat 'mijn geval' toen ik daar de deur uit ging, meteen in de doofpot ging, en omdat 'voor mijzelf opkomen' niet mijn sterkste kant is (dat is het enige wat ik mijn ouders/opvoeders verwijt) heb ik ook niks gedaan om het er weer uit te halen, zal het na ongeveer 10 jaar wel zo ver verjaard zijn dat er niks meer te achterhalen is....
dat was dus mijn niet-verkrachtingservaring, als die mevrouw waar dit artikel over gaat wordt verhoord, dan kan ik alleen maar hopen dat haar die vragen over hoe diep die verkrachter waar was bespaard bleven