Als CI-drager die op latere leeftijd (op mijn 12e) is geïmplanteerd, wil ik wel wat reacties beantwoorden:
Quote
Henze:
@emmertje: kvraag het me af of hij inderdaad hoort zoals hij moet horen? of voelt hij alleen een grappige prikkel oid
...
De hersenen moeten zich eerst ontwikkelen. Bij mij is dat gedeeltelijk geweest, doordat ik hoorapparaten heb gedragen. Resultaat was dat er wel een stuk in de hersenen is ontwikkeld voor het horen maar dat zal nooit 100% hetzelfde zijn als een gewone mens. De eerste paar weken moet je vooral wennen a[/u]an het geluid, het klinkt enorm vervormd. Ik had met hoorapparaten een 'normale' situatie ontwikkeld waar mijn hersenen aan gewend waren, na de operatie was het geluid zo anders. Maar dat went. Ik had bijvoorbeeld last van dat de s en f erg sliste, niet echt prettig klonk..
Ik denk dus dat het ook niet was zoals het hoorde. En ik denk ook niet dat het ooit zal zijn zoals een gewoon horend persoon het hoort. Maar als ze pre-linguaal geïmplanteerd worden, zal het vrij goed ontwikkeld worden. Zelf kan ik na jaren oefenen nog steeds lastig iets verstaan in drukke situaties en dergelijke, dat is gewoon een nadeel van de CI.
Quote
tanja:
wat mooi zeg..
Ik heb een tweeling waarvan eentje slechthorend was mij viel het allang op maar het (maar was overbezorgd of ja de een is sneller als de ander enzo maar ik vond ook dat hij praate alsof hij onder water was) maar goed het duurde tot op de kleuterschool dat ze het echt erkende
en toen is hij geopereerd en de de dag dat we buiten het zieken huis zaten floot er een vogel en hij keek me aan en zei wat is dat mama en grote ogen.. ik kreeg kippevel
En ik dacht jee lieffie jij hoorde echt niks (en mopperde in gedachten op al die flut consultatieburos)
Maar toen thuis het geluid van de stofzuiger..! hij rende de kamer uit ja was echt wennen
nu schreeuwt hij nog steeds Hoort denk ik graag ze stem haha
En als ik dit dan zie dan denk ik er weer aan
lang leve de wonder der techniek
Hier kan ik mezelf ook een beetje in vinden, nieuwe geluiden horen waarvan ik gewoonweg niet wist dat ze überhaupt geluid maakten. Ik zat een keer in de auto en de richtingaanwijzer knipperde. Voor het eerst hoorde ik dat het een tikkend geluid maakte. Met mijn gehoorapparaten had ik dat nooit gehoord.
Quote Tinman:
Mooi filmpje.
De zus van mijn vriendin is ook doof (vanaf 6 maanden ofzoiets) en die werd laatst ook op zo'n implantaat gewezen.
Ze heeft er niet voor gekozen omdat ze al zolang niet hoort en in die dovenwereld zit dat ze geen behoefte heeft aan geluid.
Toch maar raar om voor te stellen, gewoon niks horen.
Ik kan wel zeggen dat het een stomme zet is van die zus, maar anderzijds kan ik het ook wel begrijpen. Dit is een probleem dat is veroorzaakt door de bekrompenheid van de dovencultuur, de echte doven. Omdat ze zich altijd zo buitengesloten voelen van de horenden en bij elkaar gezelschap zijn gaan zoeken, bleef de kloof tussen horenden en doven groeien. Ik heb al heel wat misvattingen voorbij zien komen, keer op keer weer waarvan ik denk "Mens, hoe kom je er nou in godsnaam erbij?!". Een dove jongen werd gewoon verteld dat omdat hij doof was, hij ook dom was. Hij had dus mavo gedaan terwijl hij waarschijnlijk havo had kunnen doen.
Ik had zelf de keuze gehad, 6 jaar geleden, of ik naar een doveninstituut wilde gaan of naar regulier onderwijs. Ik ben zo blij dat ik gekozen heb voor regulier onderwijs en vwo heb gevolgd. Eindexamens achter de rug (thank God!
) en volgend jaar waarschijnlijk naar de universiteit. De doveninstituten bieden slechts tot havo aan, daarna moet je het zelf gaan uitzoeken met HBO en WO-opleidingen (waar er dus geen speciale dovenopleidingen voor zijn).
De laatste 6 jaren waren misschien lastiger dan de optie voor het doveninstituut, ze zijn mij redelijk goed bevallen. Maar je ziet hier dus een grote nadeel aan het dovencultuur, ze zijn zo gesloten dat als je de overstap moet maken dat je je helemaal buitengesloten voelt. Het is net als "Chinatown" in veel steden, een groep buitenstaanders vlakbij elkaar die voor elkaar zorgen, maar weinig begrijpen van de land waarin ze leven met zijn allen.