van mijn achttiende (toen ik mijn rijbewijs haalde) tot mijn emigratie, kreeg ik regelmatig te horen dat ik net zo reed als een vriend van mijn vader.
dat betekende heel voorzichtig binnen de bebouwde kom, niemand voelt ooit een schokje, maar als de weg vrij is kan het best wat harder....
die man ging dood achter het stuur. met zijn vrouw naast hem, wist hij toen hij aan voelde komen dat er iets mis ging, de auto nog af te remmen en op een provinciale weg netjes half in de berm te zetten. mensen die het zagen gebeuren hebben zijn vrouw opgevangen en hulp gebeld met hun mobieltjes
omdat ik -single, hobby-ontdekkingsreiziger- weet dat mijn leven een keer afloopt, en graag aan de zwerf ben, en dan weet niemand waar ik ben, kan ik voor zo een dood alleen maar tekenen
dat bespaart mij een aftakelingsfase later waarbij ik niet meer kan rijden en mijn sociale contacten ook niet meer op internet kan bijhouden ('moeders' heeft Macula, en dat is erfelijk bij vrouwen)