Na een reis van 859 dagen, duizenden kilometers en "vijftigduizend muggenbeten" is de Brit Ed Stafford de eerste persoon die de hele lengte van de Amazone-rivier heeft gelopen als hij maandag in het noorden van Brazilië de golfen van de Atlantische Oceaan om zijn voeten voelt. Hoewel hij zegt geen "eco-warrior" te zijn, hoopt hij dat zijn tocht bijdraagt aan de bewustwording van de vernietiging van het regenwoud in het Amazone-gebied. Maar de reden dat hij aan zijn reis begon, was simpelweg het vooruitzicht van een grote onderneming van volharding. "Als dit geen egoïstisch jongensavontuur was, zou het denk ik niet werken", aldus de 34-jarige voormalige legerkapitein. "Ik doe het eenvoudigweg omdat niemand voor mij het ooit heeft gedaan." Voor zover bekend is er zesmaal eerder een poging ondernomen om de loop van de rivier te volgen. Die begint hoog in het Andesgebergte in Peru, gaat door Colombia en eindigt ruim 6500 kilometer verder aan de Braziliaanse kust. Deze ondernemingen werden echter per boot volbracht. Stafford en een vriend begonnen op 2 april 2008 aan de Peruaanse zuidkust. Binnen drie maanden stopte zijn vriend ermee. Stafford hield vol en liep delen van de route met honderden mensen die hij onderweg ontmoette. Uiteindelijk besloot de Peruaan Gadiel 'Cho' Sanchez Rivera (31) met Stafford mee naar de Atlantische Oceaan te lopen. Zijn reis kostte in totaal zo'n honderdduizend dollar en werd betaald door sponsoren en donaties. Hij leefde van zelf gevangen vis - waaronder piranha's -, rijst en bonen. Tal van gevaren lagen op de weg, zoals meterslange kaaimannen en anaconda's, ziektes en voedseltekorten. Op een bepaald moment werden Stafford en 'Cho' door indianen gevangen genomen. Hun bezittingen werden doorzocht en een machete werd in beslag genomen. Na het doel van hun reis te hebben uitgelegd, mochten ze hun pad vervolgen, maar onder begeleiding van gidsen die van de stam werden gehuurd. Nu zijn reis er bijna opzit, is Stafford van plan in 2011 een nieuwe onderneming te beginnen - opnieuw iets wat nooit iemand eerder heeft gedaan. Wat dat is, wilde hij niet zeggen, uit vrees dat een ander hem voor zal zijn. Maar eerst volgt een lange rustperiode. "We hebben 2,5 jaar niets anders gedaan dan lopen en lopen en lopen. Om dan op een morgen wakker te worden in de wetenschap dat we het hebben volbracht, zal een grote verandering zijn", zei hij. "Maar ik denk dat we er wel aan wennen."