@robindegen:
het was een grote hond die bij haar in bed kroop, en zij was een klein meisje, kleinste van de brugklas, dus het was andersom
wat precies weet zelfs ik niet, maar ze had geen schrammen of blauwe plekken voor zover ik weet, en er zijn ook géén jonge hondjes (of enger) van gekomen
nu jij ernaar vraagt, denk ik opeens met de ervaring van een 49-jarige terug aan dit voorval (begin maar
duidelijk te zeggen dat ik er zelluf over begon en jou dus niks verwijt
), en spontaan denk ik dat de les van haar moeder bij haar eerste keer ongesteld te kort (hoogstens een paar weken) na de ontdekking dat die hond géén 'vrouw' was (dacht zij om de één of andere reden) kwam, en toen zij nog maar net wist dat zij nu moest oppassen voor mannen, toen stapte die hond bij haar op het bed....
ik kende die hond als een 'makke, vriendelijke hond' (ben een kattentype, was toen 12 en op mijn zesde toen ik uit school kwam van de dijk waarop ik liep gegooid door een hond die niet lang daarna -en niet omdat hij mij aanviel, er was nog veel meer- door de politie is afgeschoten), en dat meisje groeide op in een rustig vriendelijk gezin....
als haar ouders of grote broer en -zus, ook maar iets vreemds hadden gemerkt aan die hond of aan het beddengoed (de hele omgeving -hele buurtschap, halve MAVO- van dat meisje wist tenslotte dat zij dacht dat ze zwanger was van die hond), dan was het
zéér onwaarschijnlijk geweest (en nu druk ik mij zacht uit
) dat die hond nog leefde, en ook nog in dat gezin, toen we voor ons MAVO-examen geslaagd waren