hij ziet er idd niet heeeeel erg gelukkig uit. zolang hij nog geen ja-woord had gezegd, had hij nog best tijd om nee te zeggen maar tja, k zat niet in zijn situatie, dus k kan natuurlijk niet exact weten wat hij heeft gedacht om dit toch door te laten gaan
Tjeetje, wat sneu. Voor de doodongelukkige man en voor zijn vrouw en kinderen. Maar als je al kinderen hebt, dan is trouwen toch niet zo'n héél grote stap meer? Maar voor deze man toch kennelijk wel. Echt een drama.
Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het nog een keer. Wat lopen er toch stel knuppels op deze aardkloot. Als je weet dat je een eind aan je leven gaat maken, dan ga je toch niet trouwen of zit er nou bij mij een draadje los?
Dood zijn kan je nog zóóóó lang, dus waarom niet gewoon weggaan? Je kunt toch ook weer scheiden? Maar om nu de dood te zoeken is toch wel te heftig en te onomkeerbaar!
Ik vind het een slap excuus om als reden op te geven dat je je gedwongen voelde om te trouwen. Je hebt nog altijd de keus om nee te zeggen. Die vrouw heeft het al moeilijk genoeg zonder haar nog een extra trap na te geven.
Ik denk dat die man het leven gewoon niet meer zag zitten en dacht: als ik met haar trouw, krijgt zij in ieder geval de erfenis, kunnen ze in het huis blijven wonen zonder gedoe, geen gedoe over de kinderen, etc etc etc.
Hopelijk loopt de vrouw niet rond met schuldgevoelens. Lijkt me niet gek als dit wel zo is. Zij wilde toch graag trouwen he en daarom was de druk te groot voor de man geworden.