Dit is echt zielig

R.I.P

Ik kijk de video niet, wat dieren aangaat ben ik een groot watje. Toevallig gisteren met de scooter op weg om wat te gaan eten, ligt er een kat midden op de weg te stuiptrekken. Was misschien 10 seconden daarvoor aangereden. We draaiden allebei ons hoofd weg, en honger hadden we ook niet meer.

Eigenlijk zo hypocriet als maar zijn kan, ik kan het van mensen wel zien zonder dat ik in de stress schiet

Off topic: Heeee geen tekort aan spaties in dit artikel!

On topic: "ze lijken zich ook bewust van hun eigen sterfelijkheid." dit vind ik altijd heel bijzonder...

SamuiAxe: De beelden vallen mee vind ik. Maar als je het zo sneu vindt doe je dan niks (over het weg draaien). Ik heb laatst een dode kat van de weg gepakt en de eigenaar gebeld. (Stoere bouwvakker die moest huilen, dat was stiekem door het contrast wel een beetje leuk)

Laatste edit 26-07-2012 16:27

dat is echt zielig voor die mama dolfijn, wat een verdriet moet ze hebben. Nu ik dit heb gezien vind ik het helemaal verschrikkelijk hoe ze in die landen dolfijnen bij elkaar jagen en dan afslachten in het water.

Stom, dat heb ik ook, op tv van mensen kan ik het zien, maar van dieren......
Ik kijk het filmpje ook niet, jank nu al bijna.

Meer kan ik er niet van maken.

@Raptorial: Nou, laat ik je dit zeggen, des te ouder ik word, des te erger vind ik dit soort dingen. Ik heb ooit weleens een kat de schedel ingeslagen, die lag ook midden op de weg te stuiptrekken na een aanrijding, (Stoplichten Orthen, ken je wel). Ik heb dat beestje met een enkele klap van een klauwhamer uit zijn lijden geholpen, maar dat is 30 jaar geleden..

Mijn vader heeft overigens ooit hetzelfde tegen mij gezegd, naarmate je ouder wordt krijg je andere, vaak zachtere gevoelens.. En verdomd, hij is inmiddels allang overleden, maar die ouwe van me had wel gelijk!

Och wel erg zielig

Zielig om te zien...maar aan de andere kant ook wel weer heel ...ja...hoe moet ik het noemen? Interessant, fascinerend? Ik weet het goeie woord zo niet......Maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel!

ik ga hier helemaal in mee, zonder te kijken schets ik me een beeld voor waar ik het warm van krijg.

@Lennie: De uitdrukking die je zoekt is morbide interesse. Ik ken dat gevoel, ik had het vroeger ook. Uren bracht ik door met het zoeken en bekijken van de meest gruwelijke ongelukken, moorden enzovoorts... De laatste keer dat ik dat gedaan heb was toen een jonge Amerikaanse zakenman door een stelletje terroristen werd onthoofd, heel langzaam. Het duurde zeker een of twee minuten voordat ze door de stembanden hadden gesneden zodat hij niet meer kon schreeuwen. Nadien werd zijn hoofd trots omhoog geheven en duidelijk getoond. Ik heb twee nachten niet kunnen slapen en mezelf gezworen die vuiligheid nooit van mijn leven meer te zoeken en te bekijken.

De dood van mijn zoon is een extra impuls geweest om voor de rest van mijn leven dit nooit meer te willen zien, ik heb genoeg rottigheid gezien en meegemaakt, het is welletjes geweest voor mij. En ik schaam mij er ook niet om dat ik geen zin meer heb om dierenleed te aanschouwen....

Laatste edit 26-07-2012 19:23

SamuiAxe: Nee, dat is toch niet wat ik bedoel. Ik heb die behoefte namelijk helemaal niet, ik word er eerlijk gezegd kotsmisselijk van. Dat is ook een van de redenen waarom ik het niet goed kan hebben als iemand een misdaad pleegt en er dan de meest gruwelijke straffen worden verzonnen voor zo iemand. Dan denk ik : Je weet écht niet wat je zegt! En al helemaal belachelijk vind ik, als er iemand naar de gevangenis moet zoals Sloot, dat je dan in één topic wel 100 keer moet lezen: Wat zal hij fijn zeepjes kunnen rapen....Bij dat soort mensen heb ik altijd het idee dat ze zelf verborgen homo-gevoelens hebben, maar er alleen maar over durven fantaseren.
Dus...Nee, dat was niet het woord wat ik zocht.
Maar bedankt voor het meedenken!

@Lennie, ontroerend denk ik dat je bedoeld.

Het is inderdaad ontroerend, niet heel erg schokkend.

Wel typisch idd: sinds ik een dochter heb, of eigenlijk al sinds de zwangerschap, kan ik ook niet meer tegen dit soort dingen. Ik kan niet naar zulke beelden kijken en er geen verhalen over horen. Daarentegen treed ik in dit soort situaties wel heel kordaat op, waarbij ik maar verwijs naar een niet te vertellen verhaal over de dood van mijn geliefde konijn... Zo kordaat zou ik voor de komst van mijn dochter niet geweest zijn. Toch maf hoe verschillend je tov verdriet, leed, ziekte en de dood staat, afhankelijk van de fase in je leven.

@yilopy: Dat is niet raar hoor. Op het moment dat het kind geboren wordt, wordt er tegelijk een moeder geboren. En een moeder kijkt héél anders tegen sommige dingen aan.

Laatste edit 26-07-2012 23:12

@Mamsie: Ik ga hier niet tegenin, maar wil je er wel op wijzen dat voor vaders precies hetzelfde geldt, ook die gaan anders tegen bepaalde dingen aankijken en mee omgaan.

Toen mijn oudste 1 of 2 jaar was kiepte hij een tuinfakkel om terwijl hij op mijn schoot zat. In een instinctmatige reflex tilde ik hem zo snel van mijn schoot dat de bloedhete gesmolten was over mij stroomde. Mijn jongen had geen schrammetje, ik had 2e graads verbrandingen. Big deal, hij was oke, da's het enige dat telt.

Eerlijk gezegd denk ik dat dit bij normale mensen heel normaal is, je wordt een moeder of vader. Vanaf dat moment gaan instincten, die we hebben sedert we uit de bomen geklommen zijn, in werking treden. Daarmee gepaard krijg je vast en zeker te maken met bepaalde verschuivingen in je gedachtegoed. Naarmate we ouder worden en meer ellende en vreugde meemaken blijft dat proces doorwerken.

Laatste edit 27-07-2012 02:57

Hoe lang zou het duren voor de rouwperiode voorbij is, je kan toch niet eeuwig met je dode baby ronddobberen?

Het is wel weer een heel menselijke benadering van dit tafereel.

Je kan er ook anders tegen aankijken. Het lijkje drijft op het wateroppervlak. De moederdolfijn heeft het instict om haar jongen op te halen echter wil het niet mee komen.

Echter blijven we mensen en vinden we dit heel zielig. De vraag is alleen heeft de dolfijn zelf deze emotie ook?

Helaas zijn sommigen onder ons nooit uit die bomen gekomen... (niets persoonlijks hoor Ben er niks te goed voor, maar mijn rotopmerkingen bewaar ik voor een andere keer )

@Emmo: Dat weet ik maar al te goed, vergeet niet dat ik jarenlang bij Justitie heb gewerkt, in de gevangenis en in de T.B.S.. Ik heb ze vaak genoeg meegemaakt. Ik heb het dan ook over normale mensen met een normaal gevoel voor waarden en normen, niet over het schuim der aarde.