misschien had die baas wel wat geregegelt maar kwam de oppas niet op draven

Vreselijk sneu voor die hond. En zeker behoorlijk traumatisch.

Zulk soort mensen verdient niet te leven.

@SWPJ: Je weet niet wat er misgegaan is. Als er goede afspraken gemaakt zijn voor verzorging en uitlaten, maar diegene krijgt een ziekte of ongeval en is niet in staat om iets te regelen of op andere wijze iemand in te schakelen, dan is er geen sprake van opzet.

@Mamsie: soms is alles goed geregeld en dan denkt de oppas dat is makkelijk verdient ik ga wel om de zoveel dagen even kijken, moet kunnen
zie ik op Animalplanet weleens. blijken ze afspraken gewoon niet na te komen.

Typisch iets voor de politie; alleen zijn ze het brood vergeten blijkbaar.

@omabep: Het kan ook zijn dat er wel degelijk iemand van tijd tot tijd naar het beest omgezien heeft. Er wordt geen melding gemaakt van vervuiling door ontlasting. Maar ja, de hond zal het niet zeggen he.
En bovendien....Powned he....

De politie heeft het dier voorzien van vers water.....voedsel had het dus blijkbaar genoeg....Dan nog vind ik het niet kunnen om een hond zolang alleen te laten! Regel een pension, neem hem mee, maar laat hem nooit, maar dan ook nooit alleen thuis! Als je er niet meer voor over hebt, neem dan geen hond!

Helemaal met Lennie eens, de dierenbescherming moet hem weghalen en anders herplaatsen. Deze mensen zijn geen hond waard maar het is en blijft een slap zootje met de wetgeving in dit land.
Wij laten onze hond maximaal vijf uur alleen
en dan nog maar af en toe.

Mijn vader heeft toen ik nog een snotneusje was ooit onze Nestor, (Duitse herder, 14 jaar gehad), anderhalve dag alleen gelaten. Wel voldoende voedsel en drinken, maar toen we thuis kwamen kon ze bijna niet lopen, zo erg moest ze der behoefte doen. Ik kan mij herinneren dat mijn vader weleens apetrots vertelde dat Nestor in die anderhalve dag niet eens in huis geplast had..... Ja, ook mijn ouwe heer ging hier verschrikkelijk de mist mee in, hoewel hij een groot hondenliefhebber was en normaliter altijd bijzonder goed voor zijn dieren zorgde.

Voor je om de reden vraagt, we gingen een dagje naar kennissen in Waddinxveen, de bedoeling was dezelfde dag terug, maar mijn vader werd onverwacht te dronken om nog terug te rijden en we moesten die nacht bij de kennissen blijven slapen. Het was in 1965 schat ik, niemand van ons was oud genoeg om te rijden, ik was een jaar of acht, mijn oudste broer was tien en mijn moeder kon amper op een fiets rijden.

Sommige mensen zijn geen huisdier waard,ja het kost geld hè? Ik weet hier natuurlijk niet de juiste achtergrond van dus geef ik ook maar verder geen commentaar!

Ik kan hier gewoon heel kwaad om worden. Sommige mensen zijn het gewoon niet waard om dieren te verzorgen en hier heb je een voorbeeld. Of het nou het baasje zelf was, of een oppas. Dit kan gewoon echt niet. De politie had m mee moeten nemen en in een pension moeten doen.

Als wij op vakantie gaan, dan regelen we een goede oppas en dan regelmatig bel ik hoe het gaat met ze. En de honden neem ik mee. Zonder honden ga ik niet op vakantie, die kan ik nog geen dag missen. We hebben 1x een weekendje weg gedaan zonder honden, ze hebben het hele weekend voor het raam gezeten, er was niks mee te beginnen. Dat doe ik dus niet weer. Ze hadden echt heimwee naar ons.

Je vergeet altijd wat mee te nemen als je op reis gaat, dit jaar was het de hond...

Ik hoop niet dat het beest echt 11 dagen lang alleen was, maar ook tussentijds door iemand verzorgd werd.

En hoe zit het nou met het huis...
Is de waakhond door de politie meegenomen...

SamuiAxe:
Vind trouwens dat jij @john Grapjas: even mag complimenteren met zijn serieuze opmerking...
Misschien wel de eerste...

Laatste edit 30-07-2012 09:13

Neem dan geen huisdier als je te stom bent om fatsoenlijke zorg te regelen.

@nxttrain: Nou, dat zal je verbazen, dat heb ik namelijk een paar weken geleden al gedaan n.a.v. een serieuze posting van hem

Het wordt nog wel iets Met @john Grapjas
Als hij nou maar eens wilde stoppen met zijn ongelooflijk flauwe grappen

Zoals @Mamsie al zegt: Powned....
Als het 'nieuws' niet schokkend of hijgerig genoeg is, dan maken ze dat daar vaak wel...

Dus je laat de kids thuis bij de oppas en neemt de honden mee?

Ahahahaha, dus bij jou is het de omgekeerde wereld, normaal gesproken regel je oppas voor je honden en neem je je kids mee...

@TamaraLarissa: Precies mijn punt

Dat heeft mijn zoon ook eens gehad. De vogels had ie ergens onder gebracht anders waren die dood geweest. Maar de poezen hebben 3 dagen geen mens gezien. Gelukkid geeft hij ze altijd ruin eten maar alles was op ook het water en dat vond ie verschrikkelijk.Hoelang hadden die beestjes geen drinken gehad? De oppas was helemaal vergeten dat hij 3 dagen weg was en dat zij op de beestjes zou passen. Deze oppas vraagt ie nooit weer.

Ook als dat van die oppas waar zou zijn dan nog vind ik het helemaal niks! Want dat betekent dat je hond steeds ff kort uitgelaten wordt, z'n bakjes gevuld, en dan de hele rest van de dag volledig alleen en dus eenzaam. En dat 11 dagen lang. Doe hem dan gewoon in een fijn en goed pension, gierige kniertjes!

Zelf heb ik dus ook twee doggies en werk full time (heb 40 uur in 4 hele lange werkdagen gepropt en ben dus maar 3 van de 7 dagen thuis). Maar mijn honden kunnen in en uit de stal (speciaal voor de heertjes verbouwd zodat ze een eigen knus woninkje hebben) en hebben een paar duizend m2 (omheinde) grond om op rond te scharrelen en vooral elkaar!

Vorig jaar is mijn 14 jarige Dieseltje helaas overleden en toen merkte ik hoe ongelukkig en eenzaam mijn overgebleven hond was zonder zijn echtgenote! Ik wilde nog even treuren over mijn lieve meissie alvorens er een nieuw beestje bij te halen maar dat ging gewoon echt niet. De overgebleven hond was zo eenzaam en ongelukkig (niet meer eten en alleen nog maar sip in zijn bedje liggen) dat ik na een week een nieuwe vriend voor hem ben gaan halen.

Omdat hij het toen heel druk kreeg met aanwijzen wat allemaal van hem was (alles) en uitleggen dat hij de baas was (nee, dat ben ik ) en steeds wilde zien wat "de nieuwe" allemaal deed (slopen en graven) kwam het snel weer goed met hem (zijn nu de beste vrienden en ze ravotten heel wat af). De clou van dit verhaal is dus : eenzaamheid is slopend voor honden!
Laatste edit 30-07-2012 11:59

@Lennox: Misschien had hij zijn hond per abuis voor een kat aangezien...

@Lennox: Honden stammen af van Wolven en er zijn niet veel diersoorten die zo sociaal zijn met soortgenoten als Wolven. Daarom is de Hond ook een sociaal dier. Mijn drie honden zijn de allerbeste maatjes en zijn vaak samen op pad, komt de ene terug dan zal de rest snel volgen.

Toen ik een jaar of 10 was zag ik samen met een maatje van mij een hele doos kittens vanuit een raam in een huis dat leeg was. Uiteindelijk bleek dat er inderdaad niemand meer woonde, maar gelukkig hadden de ouders van mijn maatje de politie gebeld en braken simpelweg even de voordeur open.

Laatste edit 30-07-2012 12:06

Tja.....een oppas die alleen soms ff langs komt voor de hond, dat kan in mijn ogen niet, zeker als de hond alleen zit niet!
Met een kat gaat dat meestal anders, maar ook al heb je iemand die af en toe naar je hond komt kijken, dan nog ga je geen 11 dagen weg.....stomme boer!
Als ik hier langer dan 4 uur weg ben, komt mijn dochter in huis.
En tja, je kunt zeggen wat als die oppas beloofd dat hij langskomt en hij komt niet, je hebt toch contact?!
Bij sommige mensen vreet ik het verstand op wat ze hebben en heb dan nog vreslijke honger!!

SamuiAxe: Bij mij is dat dus net andersom, rent de ene weg, dan weet je zeker dat de ander hem ook gauw smeert .

Maar ja, ze zijn inderdaad hartstikke sociaal. Ik heb bijvoorbeeld ook (loslopende) kippen en die moeten uiteraard ook goed beschermd worden door de heren. Ik dacht eigenlijk dat voor een hond alle kippen een pot nat zouden zijn maar dat is dus niet zo, ze kennen de kippen echt persoonlijk. Van de week haalde ik er een nieuw kippie bij, nou dat zagen ze meteen hoor!

Er achter aan lopen, ruiken, omheen springen, blafgeluidjes maken, enzovoort. Ze herkenden duidelijk een nieuw lid in ons roedeltje!

@balou; "Bij sommige vreet ik het verstand op dat ze hebben en dan heb ik nog honger"?

Hahaha, wat is dat nu voor uitdrukking, ik dacht eerst wat lees ik nu dan?! Die ga ik zeker onthouden!

Laatste edit 30-07-2012 12:32

@Lennox: Of de duvel ermee speelt! Ik kom net terug van een stukje lopen met de honden. Aan de overkant is een resort waar ze een grote, bruine teef hebben. Mijn honden zagen die teef en voor ik het wist klapten ze er met zijn drieën bovenop!

En dan kan ik schreeuwen wat ik wil, ze gaan gewoon door, totdat ik kans zie om een van de drie eraf te trekken en een paar pedagogische peuten te geven, toen hielden de andere twee ook op. Maar wel met een zelfvoldane grijns op hun snuit

Tja, het zijn (ex)straathonden, sommige dingen moet je kunnen accepteren. Overigens heeft die bruine zich goed verweerd, zover ik kon zien zijn er geen serieuze verwondingen aan beide zijden.

SamuiAxe: Hahaha, het is toch altijd en overal hetzelfde met die lastpakkies he, of je nu in Thailand woont of in Groningen .

Mijn honden luisteren dus echt super, ja echt, maar wel vooral wanneer ze daar zin in hebben. Ik struin heel wat af met ze over de weilanden en natuurlijk komen we dan regelmatig andere beestjes tegen.

Bijvoorbeeld fazanten die ineens uit het koren opstijgen. En die maken met hun dikke buikjes, onhandige geflapper en langzame stijging altijd hartstikke veel herrie en dat vinden de heren helemaal te gek.

Daar gaan ze dan als een speer achteraan en binnen een minuut zie je dan alleen nog van die op en neer deinende puntjes heel in de verte want ze zijn hartstikke snel.

En dan loop ik er machteloos krijsend (NU luisteren naar mamma!) en zwikkend op m'n klompies in de blubber achteraan te rennen .

En als ze dan hijgend terugkomen zie je dat ze eerst heel blij en uitgelaten zijn maar zodra ze heel dicht bij me komen gaan ze plots schuldig en schijnheilig doen. Ik moet me dan altijd beheersen om niet pissig te worden (en er ook een een therapeutische peut onder z'n hol te geven) of in lachen uit te barsten. Want het is zoals je zegt, je moet accepteren dat ze ook hun eigen instincten hebben.

Laatste edit 30-07-2012 12:45

Een hond is geen dier die je lang alleen kan laten.
Het is een echt gezelschapsdier en heeft zijn 'roedel' nodig.
Dat politie de hond niet ergens onderbrengt snap ik niet, dat vind ik ook zeer kwalijk.

@john Grapjas: Dat doen wij dus ook. 5 uur is zo ongeveer het maximum. Weten we van te voren dat het meer wordt dan brengen we haar naar mijn ouders. Uiteraard kun je wel eens verrast worden door iets en dat het dan wat langer duurt dan 5 uur. Daar maakt ze ook geen punt van!

Juist om deze reden gaan wij niet op vakantie.
Dan hebben wij lol en de beesten zullen echt al die tijd wachten tot we er weer aankomen.

@Lennox, you snap hem inmiddels whahaha?
Tja, ik heb wel meer eigen brouwsels zeggen ze hier, maar hey, duidelijk is het wel he!

Hier luisteren ze ook erg goed, vooral als ik zeg, BLIJF WEG.

Had hier in het weekend visite, die brachten een reu mee op bezoek (gecastreerd, dus geen probleem) maar er was net een teefje loops geweest, mijn 2 eigen reuen snauwde de bezoeker behoorlijk af, beschermings en bezitsdrang.
Dus ook na de castratie nog behoorlijk bezitterig, mijn dierenarts zei eens, tja, ik kan zijn balletjes eraf halen, maar om het helemaal op te laten houden, zou ik zijn kopke moeten amputeren, is ook zo'n vreemd gezicht he....

@balou: geen kop is geen gezicht, zou ik zo zeggen

@allone hahaha een waarheid als een koe!

@balou: Ik snap hem zeker en hij is briljant .

Die van je dierenarts met dat kopke trouwens ook . Zeker in aanvulling op je eerdere verhaaltje met de kosten lijkt het me echt een fijne leuke vent!

@Lennox, ja het is een fijne kerel, maar veel mensen mogen hem niet echt, omdat hij zo kan chagerijnen haha, maar je moet hem een beetje kennen en als je zelf er vol in gaat als hij iets zegt, heeft hij het grootste plezier.

Een paar jaar geleden, belde ik hem (hij is eigenlijk veearts) het parkietje van mijn moeder ging niet lekker, ik vroeg aan hem, doe jij ook iets met vogels joh?
Nou zegt ie, wat een genante vraag zeg, hangt er vanaf wat he....

Daar begon het al mee, ik met mijn moeder daar naartoe,had hem gezegd joh, mijn ma is hartstikke gek met dat ding, dus uuhhhh.
Mijn moeder zat echt met het parkietje, hoor ik hem zeggen (over dat brilletje loerend) kop mevrouwtje, we blijven optimist tot in de kist he.
Ik durfde hem niet aan te kijken, want dan is het hek van de dam whahahaha.

Maar in het verleden ben ik uit mijn bed gerammeld, omdat buurvrouw met haar hond zat met een maagdraaiing (man en zoon in het cafe op zaqterdagnacht).
Ik roep, ff aankleden naar beneden, roept ie, nix ervan, snel komen ik heb hulp nodig.
Ik in lang T shirt naar de buren, het was hartje zomer, ik heb nog nooit iemand zo zien knokken voor een hond om hem te redden!
Inmiddels was de zoon van de buuf thuis gekomen, we moesten als een dolle achter hem aan rijden naar zijn praktijk.

Aangekomen daar moest de hond op de operatietafel, vastgebonden, geschoren, de dierenarts zei, assistentie is wel nodig he, ik niet zegt de buurjongen me zowat groen aankijkend, die spurte naar de wachtkamer.

Stond ik daar met hem om 3 uur s'nachts, ken je er tegen vraagt ie, ikke, ja hoor......
zal wel moeten he.

Kortom, een dierenarts uit duizenden, maar het heeft ook wel eens flink tussen ons geknald hoor!
Ook dat kan bij hem.

Ppff ben je nog niet afgehaakt, is wat langer geworden dan de bedoeling was haha

@balou: Nee niks afgehaakt! Ik vond het een prachtig en ontroerend verhaaltje. Zulke mensen, die ook gewoon ongegeneerd sjagerijnig kunnen zijn, zijn ook meestal de fijnste want ze doen dus niet alsof. En dit klinkt echt als een ontzettend toffe kerel met enorm veel hart voor dieren die toch de zaken wat weet te relativeren met humor.

Dat laatste zal ook wel eens nodig zijn want ik hoorde van mijn dierenarts dat ze toch regelmatig heel wat dierenleed te zien krijgen.

Is het wel goed gekomen met het parkietje van je moeder en de hond van de buren?

Respect voor deze man maar ook voor jou hoor, dat je hem zo geassisteerd hebt. Heb ik zelf ook wel eens moeten doen maar dat was met een stuk opgestroopte huid (hond tegen tak aan gerend) en dat is toch van een andere orde dan een maagtorsie. Denk dat jij je arts terecht graag mag en weet wel zeker dat hij net zo terecht veel respect voor jou heeft. Goed gedaan meis!

hier hetzelfde hoor. 5 uur max. en ze gaat altijd overal mee naar toe of we het nu lastig vinden of niet (want ze kan soms blaffen hoor in de auto, worden we gek van). We konden voor de vorige honden altijd wel iemand vinden die ze in huis wilden nemen, maar Daisy is niet gediend om ergens anders te logeren tenzij wij er ook bij zijn.

@Lennox,

Dank je wel voor het compliment.
Je hebt gelijk, het is een eerlijke man.
Met het parkietje van mijn ma is het een hele tijd goed gegaan daarna, totdat het beestje echt op was.
Met de hond van de buren is het een paar weken goed gegaan, totdat hij het wéér terug kreeg, toen was er helaas nix meer aan te doen.Dierenartsen krijgen idd. heel wat leed te zien, dus ik heb zo wie zo al respect voor die mensen!!
Lennox, jij bent net zo gek op honden volgens mij als ik he
Heb het van de week al gezegd, ook voor jou heb ik veel respect, om je hond te redden uit die akelige situatie die je vertelde van de week!

@balou: Jij ook bedankt voor je lieve complimenten hoor! En inderdaad ik ben gek op alle dieren eigenlijk maar zelf heb ik honden en kippen en daar ben ik inderdaad echt stapelgek op. Ook omdat als je er mee leeft je ze zo goed leert kennen en begrijpen. Al het dierenleed wat je hoort en ziet raakt me ook altijd vreselijk (was een keer op vakantie in Corfu en had alleen maar oog voor de zielige beesten daar) en het is dan een verademing om andere mensen te treffen die dat ook hebben en ook echt veel voor dieren willen doen, zoals jij, je arts, SamuiAxe, allerlei organisaties, mensen van de asielen waar mijn honden vandaan komen enzovoort.

Heel naar van de buurhond, ik was al een beetje verbaasd dat hij het in je eerste verhaaltje gered leek te hebben want dat komt zelden goed (heb er zelf ook een hond aan verloren die met de draaiing ook zijn darmophanging had losgetrokken, wat een verdriet!). Maar jullie hebben er wel alles aangedaan .

En we hebben ook gewoon ontzettend veel plezier van onze beessies toch? Ik zou ze nooit willen missen en dat zal voor jou niet anders zijn met je roedeltje van 7 .

Twee van mijn honden waren al (jong) volwassen toen ik ze adopteerde, als ik ze roep en ze komen, nou, dan heb ik mazzel. Lady heb als puppy gevonden, die staat dus redelijk onder commando, maar ook zij verloochend haar afkomst niet

Overigens heb ik ook ooit een hond af moeten geven wegens maagtorsie. Gelukkig schijnt het hart niet voldoende zuurstofrijk bloed te kunnen krijgen en sterft de hond een relatief zachte dood. Schrale troost, maar alle beetjes helpen dan. Een maagtorsie is al heel snel dodelijk, daar moet echt heel snel ingegrepen kunnen worden, anders is het einde verhaal. Het zijn vaak de grote honden die hier gevoelig voor zijn. Men kan de maag preventief met enkele hechtingen vast laten zetten om te voorkomen dat de hond een maagtorsie kan krijgen. Het wordt dan ook soms gedaan.

@Lennox SamuiAxe, wat treurig dat je je hond zo moet afgeven door een maagtorsie!
De buurhond was een Mechelse herder, dus ook een grote idd.

Mijn nickname komt van mijn kleine Shih-tzu, Balou, hij was nog net geen 2 jaar en kreeg maag/darmproblemen.
Na een opname in een dierenkliniek (eigen dierenarts was op vakantie) bleek pas na dagen en vele onderzoeken, foto's, en een operatie dat hij een stukje rubber van een hondenspeeltje in zijn darm vast had zitten.

De dierenarts die hem geopereerd heeft, is er niet bijgebleven toen hij uit zijn narcose kwam en hij heeft een ademstilstand gekregen en is overleden, ik dacht dat ik gek werd toen ze me belde!

Mijn eigen dierenarts is erachteraan gegaan, ze konden niet begrijpen waarom onze Balou, jong en gezond, dood was gegaan, toen kwam dus de misser van de dierenarts naar boven...
Blijkt dat veel honden een ademstilstand kunnen krijgen tijdens het "uitslapen" van de narcose, als ze dan wat extra zuurstof toedienen, is er nix aan de hand, maar ze hebben hem alleen gelaten.
Na het onderzoek van onze eigen dierenarts, bleek het niet haar eerste keer te zijn dat dit gebeurd is, ook met dezelfde afloop!

Ik zal mijn honden dan ook NOOIT meer naar de dierenkliniek de Heuvel in Best brengen, als mijn eigen dierenarts op vakantie is!

Ik hou ook van alle dieren, maar honden spannen de kroon bij mij haha.
Gisteren zaten we in de auto, springt er ineens vanaf de berm een Border Collie voor de auto, in de remmen dus, uitgestapt en geprobeerd hem aan te halen, dat lukte.
Haar in de auto gezet en naar een huis iets verder op gereden, daar heb ik wel eens een Border zien spelen.
Een groot landhuis met een flink hek eromheen, wij aangebeld, maar er deed niemand open, dus de hond maar mee naar huis genomen.
Geprobeerd hun naam te achterhalen zodat ik kon bellen, maar nope, niemand wist de naam (net nieuw daar).
De hond eten gegeven en na een uurtje maar weer naar het huis gereden.
Toen hadden we geluk, de vrouw was al op haar fiets aan het zoeken!
En de man was al bezig te kijken, waar de hond kon ontsnappen (het hek is zo vreselijk groot, loopt helemaal de bossen in).
Mijn man en ik keken elkaar aan en zeiden, weer typisch iets voor ons he, gebeurd het vaker dat we honden oppikken, of dat ze aan komen lopen.

Ik ben ook altijd heel blij om te horen dat er nog mensen zijn, die wel hart voor dieren hebben!!!!!
Laatste edit 31-07-2012 10:18

@balou: Quote: "Blijkt dat veel honden een ademstilstand kunnen krijgen tijdens het "uitslapen" van de narcose, als ze dan wat extra zuurstof toedienen, is er nix aan de hand, maar ze hebben hem alleen gelaten."

Ik ben geen medicus, maar zover ik weet wordt aan mensen ook wat zuivere zuurstof toegediend om het ontwaken uit een narcose te vergemakkelijken en ademstilstand te voorkomen. Dus het klinkt heel logisch wat je zegt

Heh, ik heb 14 jaar een hond gehad waarvan we er nooit achter gekomen zijn of ze nou een Border Collie of een Friese Stabij was Was wel een schat van een hond! Haar laatste jaar zat ze aan de medicijnen voor haar hart.. Uitgerekend op mijn verjaardag zie ik ze tijdens het feest naar me staan te kijken. Ik zei "Ben je afscheid aan het nemen snolletje?", (heette Tara maar ik noemde ze vaak snolletje).. Een paar uur later, nog tijdens mijn verjaardag viel ze om en stierf.. Happy Birthday

SamuiAxe, verschrikkelijk en dat op je verjaardag!!
Het is moeilijk om dat te aanvaarden he.
Mijn pa is op mijn verjaardag overleden 18 jaar terug, ik zei tegen iedereen maar, dat ik het als kadootje zag, dat op die dag zijn lijden op mocht houden, maar het blijft extra pijn doen he!

Wij noemen onze honden ook vaak anders dan ze heten haha, zo hebben we een "bruin ratje" een "dikbil" en een "lekker ding" whahaha.

SamuiAxe: Ik denk dat ze inderdaad aan het afscheid nemen was. Honden (en ook katten) voelen immers vaak dingen aan, die ze redelijkerwijs gezien niet zouden kunnen weten. Maar daar zal jij ook wel de nodige voorbeelden van kunnen geven. En ook @balou zal daar ervaring mee hebben.

Maar dat deze verjaardag een bittere bijsmaak heeft gekregen, die niet meer verwijnt, dat kan ik me helemaal voorstellen.

@Mamsie: Het rare was eigenlijk dat ik een voorgevoel had, anders had ik het niet gezegd. Het was nou niet zo dat ik zoiets elke dag zei in de hoop dat ik dan eens een keertje gelijk zou krijgen

@balou: Uit jouw opmerking over je vader maak ik op dat de man erg ziek was en wellicht veel pijn had? Het is erg pijnlijk dat hij dan op je verjaardag sterft, de rest van je leven zul je jezelf je vader op je verjaardag herinneren denk ik zo. Mijn moeder overleed en normaliter met de drie dagen regel zou ze begraven worden op mijn trouwdag, we hebben in overleg mijn moeder een dag later gecremeerd om dit te voorkomen.

Ow, als je ouder wordt ben je net een vat vol verhalen, we zouden heel wat te vertellen hebben, ook leuke dingen!

Ik heb èèn van mijn honden vernoemd naar die idiote hond uit de strip Garfield, Odie dus. Nog nooit van mijn leven heb ik een huisdier een meer toepasselijke naam kunnen geven! Ze is inmiddels al drie keer van mijn veranda gekukeld, (zover ik gezien heb!). Al die keren keek ze me aan met een blik van ik weet 't ook niet hoor (Is niet hoog, geen verwondingen)

Laatste edit 31-07-2012 11:33

@balou: SamuiAxe:

Owow, wat een nare verhaaltjes weer he! Maar ja, zo gaat dat met huisdieren vaak, ook als je er hartstikke zorgzaam mee omgaat.

Allereerst kunnen je dieren niets vertellen of je roepen (of ff bellen) als het misgaat en je merkt dus pas iets als het al in ver gevorderd stadium is, verder kunnen ze niet aanwijzen waar ze dan last van hebben, en ook zijn honden aan de ene kant ontzettend slim maar aan de andere kant ook grote sufferds die de meest onnozele dingen doen!

Zoals bij Balou een stukje van een hondenspeeltje inslikken maar bij mij thuis ook eens een latex handschoen, een panty uit de grijze container en een stenen egel met kokosmatje op de rug om je schoenen aan af te vegen (ja, ja, steen kapot gekauwd en met stukken van het kokosmatje en al in de maag) en nog wel meer.

Telkens godzijdank zeer op tijd bij de dokter voor een "overgeefprik" waarbij ze alles weer uitspugen (scherven vlogen ons om de oren) voor het op dodelijke wijze in de darmen terecht komt.

En dan bij de dokter op de parkeerplaats de hele maag legen en weer helemaal vrolijk zijn maar op weg naar huis (uiteraard in de auto) gauw nog ff één zure golf op de bekleding dumpen.

En Balou is dus ook een overleden hond! Wat toevallig, dat was Lennox dus ook, namelijk de hond met de maagtorsie. Kwam 's ochtends vroeg buiten en dan heb je van die ritueeltjes met je dieren he. Wachten op mij onder het afdakje tot ik met dikke oogies het huisje uitgestommeld kom, dan een begroeting of we elkaar jaren niet gezien hebben en dan springend en stuiterend (zij, ik slepend en strompelend) naar de stal voor ETEN!

Maar op een ochtend zag ik Lennox niet met zijn blije hoofdje en dan voel je meteen dat het mis is he, alsof iemand keihard in je hart knijpt. Dus ik ren meteen naar de stal en daar zie ik mijn grote lobbes helemaal opgeblazen zich naar mij toe slepen. Dus ik hem gauw naar en in de auto getild (beest was n.b. 10 kilo zwaarder dan ik maar ik had ineens werkelijk superpower) en met piepende banden, in mijn pyjama, naar de dierenarts die ik vanuit de auto bellend driftig sommeerde om meteen naar de kliniek te komen.

Daar hebben ze mijn schat snel geopereerd, maag was gedraaid en daarmee ook de darmophanging losgescheurd en alls opgezwollen door de gasvorming. Maar verdomd, 's middags kon ik al op ziekenbezoek want mijn taaie rakker had het gewoon gered! Moest nog wel een nachtje blijven ter observatie, ook al probeerde hij met infuus en al achter mij aan te rennen omdat ie lekker mee naar huis wou.

Midden in de nacht werd ik echter wakker gebeld. Hond doodziek en weer geopereerd maar eigenlijk niks te zien en toen wisten ze het al. Door de gasdruk die eerder in maag en darmen ontstaan was waren de darmen lek geraakt (poureus geworden) en dan lekken allerlei darmsappen met giftige bacterien het lichaam in en vergiftigt de hond zichzelf onafgebroken (sepsis heet dat). Niks meer aan te doen. Dus ik brullend weer erheen gereden en hem toen laten inslapen.

Ja, daar ben ik nu twee jaar later nog ziek van. Maar Balou, wat vreselijk en extra moeilijk te verteren als het door de nalatigheid van zo'n muts komt zeg! Dat maakt het extra pijnlijk, zinloos en verdrietig. Wel goed dat jullie dit zo nauwkeurig hebben uitgezocht want hoe eerder zo iemand door de mand valt (en dus geen dierenarts meer mag blijven) hoe beter.

SamuiAxe; Ja die van mij waren ook al beiden 4 en nog nooit in een situatie geweest waar luisteren aan de orde was. Dexter (de kadavereter) had alleen maar in een dondekrel boerderij opgesloten gezeten en Cillian, mijn Spaanse wilde wolf, tja, die is zo van straat gehaald. Dus het was nog een aardige klus. Maar ik heb een mooie truc bedacht:

Men neme iets dat ze uitzonderlijk lekker vinden (bij mij een heel klein stukje kaas) en een fluitje (van al dat gekrijs, zie eerder verhaaltje, lag mijn keel op sterven).

Zodra ik fluit, eerst op het eigen erfje, krijgen ze meteen een stukje kaas, maar dan ook echt alleen na het fluiten en anders nooit! En ook alleen bij meteen komen, anders is de beurt voorbij. Na verloop van tijd staat het fluiten gelijk aan de heerlijke lekkernij en dus ook aan meteen komen. Als je dit een tijdje (en, zoals altijd met honden, zeer consequent)volhoudt is je hond geconditioneerd (zoals de honden van Pavlov) en staat fluiten in zijn hoofd gelijk aan "meteen komen", los van de eventuele beloning. Dat gaat dus na een half jaartje (ja je moet er ff geduld voor hebben maar dan he je ook wat) oefenen feilloos.

Laatst sprong Dex net in de lucht toen ik floot en echt, hij draaide zich in de lucht al om om zo snel mogelijk te komen hahahaha.

Ter aanvulling; Terwijl ik dit langdradige epistel zat te typen zijn er nog meer tragische verhalen bij gekomen. Ja, zo gaat dat in het leven toch steeds he, zeker als je wat ouder wordt. Hoe hard het ook is dit alles is toch onderdeel van ons bestaan. Maar je went er nooit aan.Laatste edit 31-07-2012 11:44

Vooruit dan, nog èèn waargebeurd verhaaltje voor het slapen gaan, (Of voordat een Modje me op mijn falie geeft )

Jaren geleden had een inmiddels overleden vriend van mij een zoontje van een jaar of drie schat ik. Omdat mijn vriend allergisch was voor hondenharen had hij zelf geen hond, wel een goudvis.. Op zekere dag zei zijn zoontje; "Papa, ik wil een hond!", mijn vriend dacht even na, nam zijn zoontje mee naar de goudvissenkom, wees naar de goudvis en zei; "Hier jongen, leer hem maar blaffen". Ik heb in een stuip gelegen, ik had buikpijn van het lachen

Wat een prachtig maar ook aangrijpend verhaal. Het lijkt me vreselijk om je dier te zien lijden en het niet meer te kunnen helpen. Ik weet wél als ik een hond was dan zou ik bij een van jullie drie:@balou, @Lennox,of SamuiAxe willen wonen. Misschien in een volgend leven??;)

Laatste edit 31-07-2012 11:51

@balou: @Lennox: @Mamsie:

Voor de echte hondenliefhebber zijn honden zijn lust en zijn (of haar) leven. Het zijn geen kinderen, het is ook niet terecht om ze als je kinderen te zien, daarmee doe je je kinderen tekort. Maar je hebt er soms verdriet van, soms maken ze je blij als je wat down bent, maar altijd is het fijn om ze om je heen te hebben. Als je hond doodgaat is dat erg en je bent verdrietig, da's ook heel normaal, maar hoeveel ik ook van mijn honden houd, niets is erger dan een kind te verliezen, iets waar ik helaas ook ervaring mee heb....

Ik denk wel dat ik mijn honden als een katalysator heb gebruikt toen mijn zoon overleed. Hoewel de pijn daarvan nog steeds nadrukkelijk aanwezig is, en waarschijnlijk voor de rest van mijn leven een deel van me zal zijn, hebben mijn honden me wel degelijk door de zwaarste periode van mijn leven geholpen. En nee, ik ben geen hondenfluisteraar en ik vertel mijn honden mijn zielenroerselen niet, maar gewoon door met ze te wandelen, spelen, te verzorgen, te knuffelen enzovoorts had ik in ieder geval wat afleiding de eerste maanden na mijn zoon zijn overlijden. Ik hou van honden, normale honden houden onvoorwaardelijk van hun normale baasjes..

Laatste edit 31-07-2012 12:04

@Mamsie: Bij mij ben je altijd welkom hoor! Tenzij ik in mijn volgend leven zelf een kat ben natuurlijk .

SamuiAxe: Het zijn inderdaad geen kids en je doet zowel je kinderen als je honden tekort door ze over een kam te scheren.

Maar als je barre tijden hebt, zoals jij met het verlies van je zoon, dan kan ik me voorstellen dat je honden je wel afleiden en vooral ook gaande houden. Je moet immers nog steeds voor hen blijven zorgen, met ze lopen, ze voeden en aandacht geven, omdat ze volledig van je afhankelijk zijn. Daardoor heb je zelf minder de gelegenheid om helemaal in te storten.

Ook vind ik in het algemeen dat honden je helpen de dingen in het leven te relativeren. Ze hebben geen hooggespannen toekomstverwachtingen en hoop, ze weten niets van hun eigen sterfelijkheid, ze accepteren dood en leven zoals dat op hun weg komt en belasten zichzelf niet met eindeloos gepieker, spijt, schuldgevoel en zorgen. Ze nemen het leven zoals het komt en blijven daarbij steeds dicht bij zichzelf en hun natuur.

Dat is voor mij soms een goede relativerende schop onder m'n kont .

@Lennox, SamuiAxe en @Mamsie,

Het word een heel dagboek zo he haha.
@Mamsie, je bent van harte welkom hier hoor, maar we wachten nog maar ff met de adoptiepapieren regelen he, jij gaat nog héél veel jaren mee als mensie hoor als het aan mij ligt.
SamuiAxe, Yep, mijn pa had alvleesklier/lever kanker.
Maar wat jij meemaakte net voor je bruiiloft ppfff, niet te doen he, vreemd eigenlijk dat verdriet en vreugde soms zo dicht bij elkaar ligt he.
Maar idd. met het ouder worden heb je een heel boekwerk achter de rug he, maar ook met super veel mooie momenten!
Odie......steeds van dat balkon af en je aankijken wat gebeurd er nou hahaha, sukkels zijn het soms toch ook he.
Nee, honden zijn idd. geen kinderen, ik kan me niet indenken dat er een groter verdriet bestaat dan je kind te verliezen!!!
Ook in het "normale" is een hond geen kind, geen kleertjes aan (of moet zijn dat je een kouwelijke Chihuahua hebt met een hersendefectje net als wij, dan mot het wel)maar je doet er geen enkele hond plezier mee om zo "vreemd" met ze om te gaan denk ik.
Ik ben gek op ze, maar het zijn wel honden!
Het voelt wel alsof ze je alles zijn he, maar je mag hun ook geen waardigheid af nemen door ze als kids te behandelen vind ik, ze zijn als hond geboren niet als baby.
Juist het onvoorwaardelijk houden van honden naar mensen toe, maakt het soms zo zuur, hoe sommige mensen zo sadistisch met ze om kunnen gaan.
Het is ook zo makkelijk om van ze te houden, geen zinnen als, nou zeg, in die broek heb je wel een erg dikke kont, of zo hey, laat geworden vannacht zeker?

Whahaha, ik zie het voor me een blaffende vis!
Mijn buurvrouw zei eens tegen me, je hondje heeft veel geblaft vanmiddag, ik zei,ja klopt, vervelend he, maar het lukt me niet, wat niet vroeg ze?
Ik zei, om hem te leren praten, misschien lukt het jou?

@Lennox, meid wat een verschrikkelijk verhaal van lennox, maar het klopt dat je gelijk voelt dat er iets niet in de haak is als het s'morgens anders gaat dan anders.
Maar zo hey, wat een maaginhoud, lijkt wel een kleine haai, haha, stenen egel met borstel en al, ik lach er nu wel om, nu kan het ook, maar op dat moment lach je niet he!
Wij zijn 3 weken terug met onze Misty naar de diernarts gemoeten op stel en sprong, s 'morgens hadden we haar moeder Yen in moeten laten slapen (door ouderdom) en s'avonds vrat Misty haar dochter, een spekfakkelprikker op, dus ook 2 keer een braakspuit gehad, gelukkig de bekleding zuurvrij gehouden haha, maar ze was erg groggy na de spuiten, net een dronkenlap.
Maar dat stokje kwam gelukkig ook tevoorschijn!
Heb nu spul meegekregen dat de maaginhoud meteen laat samen klonteren mocht er nog eens iets gebeuren, dan is het braken makkelijker en zit het vreemde voorwerp er meteen in.

Met die arts van de kliniek, ben ik bang geweest dat als ik haar zou tegen komen.......
Ik was in alle staten, zo boos en nog als ik eerlijk ben, ze staat daar met een konijn op die site met haar foto, dan denk ik, je hoort daar niet!

Hele goede training trouwens met je honden meid, zo leren ze het wel he!!!!!
En nee nix geen langdradig verhaal, althans zeker niet voor mij en ik denk voor de andere ook niet!!

Kreeg net de vraag of ik niet wilde gaan bloggen,ben niet zo technisch, maar ik zal eens kijken of het gaat lukken.

@balou: Natuurlijk kan je bloggen!! Jij en Lennox zijn daar al een tijdje mee bezig hoor! En ik denk dat ik weet van wie die vraag kwam, ws van dezelfde die mij ook overgehaald heeft!

@Mamsie hahahaha, zou het?

Nou inmiddels is mijn eerste blogje klaar, gelukt dus.

Ik heb geen kids en die komen er ook niet. Wel 2 honden, 2 katten, 7 konijnen, 2 slangen en heel erg veel vissen. Voor die dieren (behalve de slangen en de honden) regel ik een oppas als we op vakantie gaan.

@balou: Sjemig, nou dat was ook wel een dag voor jullie zeg! 's Ochtends een hondje laten inslapen en dan ook nog dat met dat stokje ! Dan ben je na zo'n dag helemaal gesloopt van de emoties he?!

En dat van die arts begrijp ik heel goed. Dat zou ik ook vreselijk moeilijk te verteren vinden en ook heel (lang) boos zijn. Maar je kan het niet meer veranderen lieve Balou, dus maak je zelf niet gek ermee hoor. Haar praktijken komen wel aan het licht, zeker als het niet de eerste keer was.

En dat van die blog is echt een heel goed idee! Je kunt in ieder geval al echt heerlijk, en met hart en ziel, vertellen over je honden en hebt er genoeg mee beleefd om pagina's vol te schrijven. Kunnen we misschien t.z.t. ook wel eens een foto'tje zien van je roedeltje (ik dacht dat dat daar kon). Zie dat je inmiddels een beginnetje hebt gemaakt dus ik ga je uiteraard volgen!

@Shadowz: Oh, ja dan is jouw opmerking wel te plaatsen Maarre, wat doe je dan met die slangen? Een dikke rat voeren zodat ze een paar weken vooruit kunnen of zoiets?

Mijn man voert ze een paar muisjes voor de tijd (ratten krijgen ze niet naar binnen). Ik kan dat zelf niet eens dus we verwachten niet dat een ander er ff een paar muizen in het terrarium doet. Bovendien moet je opletten dat de slangen elkaars muis niet gaan opeten, want dan heb je echt brokken.

Ze hoeven niet zo heel vaak te eten, dat scheelt weer.