Lekker in pyjama over straat dan.

Konden ze dit niet oplossen zonder een advocaat?

Dan moet 't kleptomaantje nu naar een kledingwinkel om nieuwe kleren te gaan jatten...

@Yue: dat vind ik ook vreemd.
Voor de rest vind ik het een superstraf. De jongen ervaart meteen wat het is als je bestolen wordt en het gezin hangt niet de vuile was buiten, zoals wel gebeurt wanneer je een kind met een sandwichbord op straat laat staan.

zo vader, zo zoon.. dus ?!

@Yue: De school had aangifte gedaan van diefstal. Pas door vingerafdrukken (onderzoek van de politie dus) werd de jongen opgespoord. Op het moment dat de jongen door de politie wordt ondervraagd heeft hij recht op een advocaat. Bij kinderen zullen ze er wel strikt mee omgaan, zodat er achteraf niet geklaagd kan worden over het niet volgen van procedures. Niet zo vreemd dat de jongen dus een advocaat heeft. Of er naderhand (naast de straf van zijn ouders) nog sprake is van rechtsvervolging is een andere zaak. Goede aanpak van de ouders.

Weet niet of hij het als een straf ziet dat hij niet naar opa en oma op vakantie mag.

ik vind dat alleen geen zakgeld en niet op vakantie toch wel genoeg zou zijn geweest.. kleren afpakken is een beetje laag..

En dan later zeker mekkeren als hij zo'n

blootloper geworden is?

@Mamsie: Nou het duurt nog wel een voor hij 60 is hoor. Sowieso duurt het nog een jaar of 3 voor hij op een scooter mag. Ik hoop voor die jongen dat hij tegen die tijd z'n kleren weer terug heeft

Ik dacht bij die titel eerst aan iets anders, maar dit is gelukkig een teken dat er nog ouders zijn die wel durven te straffen.

@Mamsie: tegen de tijd dat hij 60 is, is het misschien al normaal

Maar goed dat hij geen spullen gesloopt had , anders had hij misschien z'n eigen spullen voor straf tot moes moeten slaan .

Of het pedagogisch verantwoord is weet ik niet, maar creatief is het zeker . En stukken beter dan ouders die het maar op z'n beloop laten en hopen dat het vanzelf over gaat.

Je kunt nog altijd een pyjamafeestje houden bij jou thuis...

@Lennox: Of het pedagogisch verantwoord is weet ik ook niet, maar ik had hem zelf kunnen verzinnen, die straf. Het is hét middel om hem binnen te houden, hij heeft meteen huisarrest én al zijn zakgeld gaat naar de getroffen zaak toe! Prima! Dit zijn ouders die van aanpakken weten en waarschijnlijk doet hij het nooit meer!
Overigens: Om hem een kleptomaan te noemen vind ik persoonlijk overdreven. Waarschijnlijk is het de eerste keer dat hij zoiets doet en een kleptomaan is toch echt iemand die een ziekelijke aandrang tot stelen heeft.

@Lennie: inderdaad onzin om te schrijven over een kleptomaan.
Gewoon een stomme streek samen met een paar vriendjes.

Wel een stel opvoeders die ingrijpen tenminste, er zijn er al genoeg die denken, ach, gaat wel weer over.
Opvoeden begint in de wieg zei mijn pa altijd, als ze 16 zijn en je begint er dan mee, kom je tweedes.

Toen ik op die leeftijd of iets jonger was heb ik samen met een vriendje ingebroken in een kleuterschool, puur uit verveling. Het was vakantie en we hadden geen bal te doen. Weken later kwam er bericht van de Politie dat ik op die en die dag mezelf moest melden voor een interview. Mijn vader vroeg me waar het over ging, na enig aandringen zijnerzijds, (lees: kletsen om mijn oren), vertelde ik wat ik gedaan had.

Hij heeft me van de garage naar de zolder en terug naar de garage geschopt en de rest van de vakantie heb ik binnenshuis doorgebracht. Omdat we niets gestolen hadden zijn er verder geen juridische gevolgen geweest. Onnodig te zeggen dat ik zoiets nooit van mijn leven meer uitgevreten heb. Ik praat over 1968-1969, toen was het nog niet verboden om je kind zowat verrot te schoppen Ik zeg niet dat hij diep pedagogisch inzicht had, die ouwe van me, maar ik was het wèl afgeleerd!
.

Laatste edit 14-08-2012 04:22

SamuiAxe, whahaha, je stamt uit dezelfde tijd als ik zie ik wel, toen zei niemand, maar meneer toch, u kunt u kind niet slaan.

Nou moet ik zeggen, mijn jongste kon vroeger behoorlijk "lastig" zijn, mijn pa lag in het ziekenhuis, mijn moeder waakte dag en nacht bij hem.
Ik vond dat ze er ff een keertje tussenuit moest, mijn man bleef bij hem, ma, jongste en ik ff samen naar de stad.....

Op de roltrap pakte mijn moeder handje van jongste vast (ze was bijna 3) bang dat ze zou struikelen op de roltrap.
Jongste wilde dit niet en krijste alles bij elkaar, toen dit niet hielp, beet ze oma in haar hand.

Je kunt je voorstellen, dat ik behoorlijk boos werd, oma zei, ssttt stil zijn, krijg je zo meteen een snoepje.......
Nee ma zei ik, nix geen snoep, we kregen vaste grond onder voeten en ik patste jongste tegen haar pamper aan, komt er heel nippig een vrouw op me af en zegt, maar mevrouw, wat doet u nu, u mag een kind niet slaan...
Ik keek haar aan en zei, hebt u zelf kinderen mevrouw?
Ja zei ze, ik heb er 3, ik zei mooi, dan hebt u uw kans gehad met opvoeden, deze is van mij.
Mijn ma draaide zich om, moest lachen en die vrouw keek me zo bedonderd aan en droop toen af.

Tuurlijk mag je je kind niet slaan, maar een tik tegen een pamper ......., maar hoe ik keek, heeft schijnbaar meer indruk gemaakt, mijn meiden zeggen wel eens, mams grootoog.

@balou: Haha, wat een prachtig verhaal. Tuurlijk mag je je kind niet mishandelen maar met een paar klappen voor de kont is wat mij betreft helemaal niks mis.

Het is juist de angst voor bemoeizuchtige mensen, die doen of je een monster bent als je je kinderen disciplineert, die er voor zorgt dat mensen niet op durven te treden als hun kind zich in het openbaar misdraagt.

Je ziet wel eens van die brullende kinderen in de supermarkt en ouders die dan snel sussen en toegeven omdat ze het idee hebben voor schut te staan. Nou beter ff voor schut dan je later doodschamen omdat je kind een verwende etterbuil is geworden die altijd zijn zin hebben moet. Doe je je kind ook helemaal geen plezier mee. Die leert geen grenzen en zich niet aan te passen en dat zal hem zijn hele leven tegenwerken, dat is veel erger dan een klap op de kont.

@Lennie: Kleptomaan lijkt mij ook wat overtrokken. Vind het eerder gevalletje kattekwaad dat, dankzij reactie van de ouders, waarschijnlijk niet meer zal voorkomen .

@Lennox, zo denk ik er dus ook over!
Moet ook eerlijk zeggen, dat ik me best wel kan storen aan brullende, krijsende kids en moeders (of vaders) die niet ingrijpen.
Het lijkt wel of de kinderen van tegenwoordig toch veel sneller gillen en krijsen (of ligt dat aan mijn leeftijd, kan natuurlijk ook).

@balou: Ja heb ik ook. Of als je beroepshalve bij klanten komt, ingewikkelde zaken aan hen moet uitleggen dat kinderen ondertussen onafgebroken aandacht eisen en je onderbreken. En dat die ouders daar nog in meegaan ook! Daar word ik heel pissig van en dan ben ik ook heel snel vertrokken. Mijn ouders zouden dat dus nooit geaccepteerd hebben, als grote mensen aan het woord waren moest je lekker ff wachten tot ze klaar waren. Een kwestie van respect. Ik vind die zogenaamd vrije opvoeding echt een aanfluiting. En nogmaals, je doet je kind er op termijn echt geen plezier mee.

@Lennox, Yep, kan het me voorstellen dat je je daaraan ergert, als het mijn werk zou zijn, zou ik ook geneigd zijn om te zeggen, we maken wel een nieuwe afspraak in de avonduren.
Wij hoefde dat vroeger zeker niet te proberen, trouwens, mijn eigen meiden ook niet hier, ik noem dat respect hebben.

Onnodig gaan lopen gillen en krijsen, in een restaurant rond gaan lopen, ertussendoor zitten tetteren, neuh, dat werkt voor mij niet echt

Nou moest ik vooral voor de jongste altijd duidelijk en grens bepalend te werk gaan (autisme) zodat het voor haar allemaal wat duidelijker werd.

Kreeg soms van de familie te horen, wat ben jij streng, daar had ik het een keer met de psych. van het autistencentrum over die zei, hoe duidelijker en grens bepalender dat je je opstelt, hoe beter je voor een kind bent, en niet alleen voor autistische kinderen!

@balou: Gaat het bij autisme dan om het stellen van veel grenzen of vooral om de duidelijkheid van de grenzen? Dus moet je veel grenzen stellen, of hoeft dat niet perse maar moet je de grenzen die je wel stelt dan heel duidelijk uitleggen? En wat gebeurt er dan als je dat niet voldoende doet? Gaat je kind dan allemaal grenzen overschrijden om te zien hoe ver hij/zij kan gaan of wordt hij/zijn juist onzeker over wat mag? Ik weet er eigenlijk onvoldoende van .

Naar mijn idee betekent streng overigens niet noodzakelijk dat je niks mag. Maar wel dat de grenzen tussen wat wel en niet mag duidelijk zijn en dat er eerlijk en consequent mee omgegaan wordt. Dan weet een kind ook waar ie aan toe is. Nee is altijd nee, dus zeuren is zinloze moeite. Mijn vader was daar heel goed in .

@Lennox: Het gaat bij autisme niet om het stellen van veel grenzen maar om de duidelijkheid van de grenzen. Nee is nee, ja is ja...en dat geldt overmorgen precies hetzelfde! Of het nou vakantie is of niet...Als je dat niet voldoende doet...dan gaat je kind met je lachen....
Het laatste gedeelte van je post? Dat is helemaal waar! Ik was dus streng, en ze zijn er niks slechter op geworden...en dat heb ik van henzelf!

@Lennie: Ik had een simpele regel, ik waarschuwde nooit meer dan twee keer, de derde keer was het raak en kreeg de boosdoener straf, variërend van geen tv die avond tot een flinke klets om de oren. Zo je weet is een van mijn zoons overleden, maar ik durf te zeggen dat dit geen gevolg is geweest van zijn opvoeding. Mijn andere zoon staat godzijdank heel erg goed in het leven, is respectvol, maar niet op zijn mondje gevallen, precies zo ik ze opgevoed hebt: Je mag ten alle tijde je mening geven, maar hou in gedachten tegen wie je praat!

Zo vond ik het ook niet goed dat ze me bij mijn naam noemden, ik was papa en later pa, en geen Piet of Kees of gij en jou. Mijn zoon is 32 inmiddels en zegt gewoon pa en spreekt mij aan met u. Ouderwets? Conservatief? 't Zal allemaal wel, maar zijn moeder en ik hebben dat kleine stukje respect verdiend, evenals alle normale, goede ouders dat verdienen!

U zeggen is het enige wat mijn zoons niet doen, en dat doe ik ook bij mijn ouders niet...Het is gij en jou...Voor de rest? Helemaal met je eens!

Ik ben helemaal voor de corrigerende tik. Let wel, ik ben tegen kindermishandeling.
Ik denk dat 90% van de nu volwassenen vroeger echt wel eens een tik hebben gehad en we hebben het allemaal overleefd. Mijn ouders zeiden altijd "als je niet wil horen, dan moet je maar voelen". Dus na waarschuwing zoveel kon je een draai om je oren, pak op je pillen of tik op je hand verwachten.
Tegenwoordig werken we meer met time-outs, maar als dat niet werkt vind ik best dat een ouder een corrigerende tik mag geven. Mijn mening.

En wat betreft grenzen stellen, daarbij hoort hoor een stuk consequent zijn. Ik vind bovengenoemde straf geniaal. Als mijn dochter zich 's ochtends niet aan wil kleding gaat ze in haar pyama naar school en dan zal ze zich zodanig schamen dat ze de volgende ochtend als eerste klaar is. En in de toekomst hoef ik haar alleen maar te waarschuwen dat ze in haar pyama naar school zal gaan als ze niet mee werkt!

@Lennie:

Het Gij en Jou is dan ook meer durps Mijn schoonzus komt uit Schijndel en zegt ook gewoon Gij en Jou tegen haar ouders. In Den Bosch, tenminste het gedeelte waar ik opgegroeid ben zei je U of Uwes tegen ouders en ouderen. Het is maar wat je gewent bent..

Hah, doet me denken aan het volgende: Toen mijn broer op het punt stond om te trouwen met zijn Skijndelse skat vroeg ze aan mijn vader of ze Gij en Jou en Tinie mocht zeggen.. Nope, gewoon U of Uwes en Schoonpa of Pa..Einde discussie Ze heeft het nooit aangedurfd om Gij of Jou te zeggen tegen hem, het werd Pa & Uwes..

Je weet dat mijn oudste in Amerika woont en daar getrouwd is met zijn schatje. Hij werd dus plotseling "vader" van een dochtertje van 10, zwaar vrij opgevoed en recalcitrant in haar gedrag. Zeg maar gruwelijk verwend. Ik heb vaak Skype-contact met hem en tot mijn lichte verbazing en groot genoegen vraagt hij me vaak wat ik in dit en dat geval zou doen. Hij vraagt me om advies! Dat vind ik een compliment, betekend voor mij dat we het als ouders nog zo slecht niet gedaan hebben

Laatste edit 15-08-2012 04:32

@Lennox, in ons geval was het allebei, jongste heeft een vorm van autisme, waarbij op de voorgrond staat dat alles wat van "hogerhand" komt aan regels, tegengewerkt word.
Daarbij komen er bij deze vorm van autisme ook veel angsten kijken.
Normaal moet je je grenzen vooral duidelijk stellen, idd. nee is nee.
Maar bij haar moest je er ook voor zorgen, dat ze leerde dat niet alles zo maar kon, dus je moest ook letterlijk haar grenzen inperken.

Maar ik denk dat dat ook voor veel andere kids geld.
Bij haar moest je idd. veel grenzen stellen, omdat ze zelf een beetje "grenzeloos" was!
Klein voorbeeldje, toen ze nog heel klein was, een jaar of 5, en een vreemde deed aardig tegen haar, dan kon ze die persoon gelijk zooooo lief vinden, ze sloeg dan een beetje door, zo van, mama, wat lief he, later wil ik met die trouwen.

Kinderlijke uitspraak natuurlijk, maar het gaf wel aan, dat ze "doorsloeg" in haar emoties.
Toen ze ouder werd, veranderde er wel iets natuurlijk, maar kon ze nog niet goed bepalen hoe ze daarmee om moest gaan.

En zo ging het met alle emoties, boosheid, blijheid enz.
Je moest haar echt intomen!
De vorm die ze heeft, zie je niet vaak bij meisjes, bijna allemaal jongens die het hebben, die lopen dan later ook meer risico om te ontsporen (volgens de psych.)

Nu is ze een volwassen jonge vrouw van 21 jaar, een hele lieve eerlijke meid, maar ze heeft dat kleine stukje in alles en iedereen vertrouwen hebben nog steeds.
Nu zul je zeggen, dat is toch alleen maar mooi......
Maar wij zien vaak, dat mensen daar misbruik van maken, ze heeft al snel met mensen te doen, vind het al snel "zielig".

Ze is voor iedereen een luisterend oor, zegt tegen een hulpvraag zelden nee en daardoor loopt ze zichzelf al snel voorbij.
Zo gebeurd het dat ze hele nachten op zit om naar mensen te luisteren die problemen hebben.

Omdat ze in een woongroep woont voor autistische jongeren, gebeurd dat dus nogal eens.
En zo gaat dat dus ook als iemand "hulp" nodig heeft op financieel gebied, ze geeft zelden iets voor zichzelf uit, maar voor anderen is nix te veel.
Of het nu op emotioneel vlak of geld of wat dan ook gaat, ze is TE lief.
Gelukkig hebben we haar wel bij kunnen brengen, dat zoiets in de liefde niet opgaat!!
Daar gaat ze sinds een jaar of 3 veel verstandiger mee om gelukkig.
Ik ben echt trots op mijn meissie, ze heeft het niet makkelijk, maar knokt zich er zo goed mogelijk doorheen.

@balou: Als iedereen zou zijn zoals jouw meisje is, dan zou de wereld een veel betere plaats zijn om in te leven!

Edit:Ik doel met name op hoe ze zich ontwikkeld heeft en nu is. Ik begrijp dat het donders moeilijk geweest moet zijn toen ze nog maar een kind was!

Laatste edit 15-08-2012 10:12

SamuiAxe, dank je lieverd.

Het probleem voor haar alleen is, dat juist niet iedereen zo is........

@balou: Tell me about it.. Ik weet onderhand wel hoe het er op dit aardklootje aan toegaat. Daarom zei ik als iedereen zo zou zijn...

Weet je, de eerlijkheid alleen al bij autisten zou de wereld een stuk makkelijker maken!

Ze hebben ook heel vaak iets ontwapenends, mijn eigen blaadje heeft Asperger, hij schept voor mij soms duidelijkheid in deze chaotische wereld haha.
Kan analyseren als de beste!

@balou: Eigenlijk is jouw dochter niet degene met een probleem maar is het de wereld om haar heen. Want ze klinkt fantastisch en echt, ik vind het bedroevend dat mensen daar misbruik van maken en dat zij degene is die zich moest aanpassen aan de wereld. Beter zou de wereld zich bij haar aanpassen en dan waren we allemaal gelukkiger.

Maar helaas gaat dit niet en dus snap ik heel goed dat jullie haar hebben moeten leren zichzelf te beschermen. Als ik lees hoe dat allemaal gegaan is begrijp ik dat het bij tijd en wijle vast wel moeilijk is geweest. Alleen al om te weten hoe je bepaalde zaken aan moest pakken als ouder. Je moet natuurlijk goed leren begrijpen wat je dochter allemaal beweegt, hoe ze zich op bepaalde momenten voelt en hoe je daar het best mee om kan gaan.

Maar als ik zie hoe jij je lieve meid omschrijft en hoe trots je op haar bent dan hebben jullie het super gedaan. Ze is ook nog erg jong en zal met de tijd vanzelf ook wel wat gematigder worden toch? Want dat geldt voor ons allemaal, dat hoort sowieso bij het ouder worden.

En wat ik me net bedenk, misschien heeft het ook wel voordelen dat ze in de woongroep soms overvraagd wordt. Want het is een redelijk beschermde omgeving waarbinnen ze veilig kan leren grenzen te stellen, kan ze als het ware een beetje oefenen op medebewoners, tot ze het onder de knie heeft. Denk je niet? Nou geef je wichie maar een dikke smok (Gronings, met oog op je blog).

@Lennie: Dat je streng bent verbaast me niets! Dat bleek wel uit hoe je die parochianen laatst aan wou pakken . Met hart en ziel !

SamuiAxe: Dat is een mooi compliment, dat je zoon je om raad vraagt bij de opvoeding. Niet alleen betekent het dat hij zijn eigen opvoeding als goed en prettig heeft ervaren maar ook wijst het op veel vertrouwen hebben in zijn pa .

@Lennox, dank je voor je lieve woorden meissie!

Ik ben bezig met een blogje over dit onderwerp , anders kwam er maar geen eind aan het bericht wat ik hier wilde tikken hahahaha.

@balou: Ja, maak d'r maar weer een mooi blogje van . Vind het steeds erg leuk, en soms ook verrassend, om ze te lezen en zie dat je ook erg veel lieve en enthousiaste reacties hebt! Leuk is dat he!

@Lennox, ik moet zeggen dat het idd. leuk is om te doen en de reacties zelf vind ik ook heel leuk!
Bedankt voor je compliment!

In het begin dacht ik, ik bloggen, ik weet niet steeds wat te schrijven, maar dat valt mee, hoeft ook niet iedere dag he hahaha.

Wat ik ook leuk vind is dat je soms ook reacties krijgt (of mailtjes) waarin mensen hun eerlijke mening geven, of vragen stellen.
Soms kom je zo ook tot verrassende inzichten!

Soms als ik aan het schrijven ben, verlies ik me een beetje, zo ook in het blog van vandaag, ik switch op en neer naar heden en verleden, maar zo werkt het ook een beetje in het hoofd van een "Italiaanse" chaotische pitbull he whahaha.

heb zelluf geen kids, dus mag eigenlijk niet meepraten
heb er begrip voor dat die ouders 'heel grondig duidelijk willen maken' dat die jongen daar niet mee weg komt, maar....
die jongen ging samen met 2 anderen in de fout....
nergens in het artikel staat of er nog 2 paar ouders zijn die zo handelen, of dat hij de enige is die zo wordt gestraft
als die andere jongens niet zo worden gestraft, dan is het niet echt eerlijk

botte bijl, nee dan zou het niet eerlijk zijn voor die jongen, dat klopt, dat zou hij zo voelen althans.
Maar wat als die andere ouder(s) er lak aan hebben en er nix mee doen?
Dan zou het betekenen, dat deze ouders hun kids niet hadden mogen bestraffen, moeilijk zou het dan worden.
En natuurlijk mag je wel een mening hierover hebben, ook al heb je zelf geen kids