Ik ben vroeger ook eens weggelopen omdat ik als oudste v.d. jongens overal de schuld van kreeg en links en recht om de oren werd geslagen.
Ik ben toen naar een vriend gegaan en later is geprobeerd om mij via de bemiddeling v.e. kapelaan terug te halen.
Vroeguh had je geen kindertelefoon hè!
Ik had in zoverre respect voor m'n vader dat ik alleen z'n kolenschoppen vreesde. Respect is wat anders dan angst.
Respect moet je verdienen, dat verdien je niet door je zoon half murw te slaan!
Ik nam me voor m'n kinderen nooit te slaan en dat is ook niet gebeurd. Wel heb tijdens de opvoeding 1 corrigerende tik uitgedeeld en die snapten ze meteen. Kinderen in een bepaalde leeftijd gaan graag over de grens heen, voor hun eigen bestwil kun je dan 1 maar dan ook maar 1 corrigerende tik uitdelen.
M'n zonen respecteren me zo ook wel, zonder dat ik ze geslagen heb. We hebben een heel innige band en daar ben ik blij om, ik heb ze nooit gedwongen dingen te doen die ze zelf niet wilden.
Ikzelf heb m'n vader voor het blok gezet op 15 jarige leeftijd (begin jaren '60) om me te laten gaan varen.
Wat daaraan vooraf is gegaan schrijf ik hier niet op, om kort te gaan ik mocht niet naar de wilde vaart maar wel bij de Marine, ik was toen 15 (controle dacht 'ie).
Ik dacht toen, als ik hier maar weg ben, de wilde vaart komt dan later wel.
En zo geschiedde, bij de Marine waren ze blij dat ze me na 4 jaar konden laten gaan (contract van 6 jaar). Toen is het alsnog de wilde vaart geworden. Het hele verhaal kan ik niet vertellen dan zou ik een blog moeten beginnen.
Kortom, ik ben desondanks niet slecht door het leven gerold.
Laatste edit 30-01-2013 02:00