toen ik ruim 5 jaar geleden mijn eerste stappen deed op de Zweedse arbeidsmarkt, toen wist ik al dat ik, als ik in Zweden zou blijven pas met 67 met pensioen zou gaan. ik -toen 46 met een paar pensioengaten- dacht spontaan dat ik dan 2 jaar langer pensioen kon opbouwen, vond het dus niet iets om over te jammeren....
krap 6 jaar later -ik volg het nieuws hier in Zweden braaf- houd ik al rekening met de kans dat ik met 71 of nog later kan stoppen met werken, ook omdat dan het pensioengat uit Nederland wordt gedicht
als dat hier in Zweden kan en mag, dan is dat niet echt een probleem
wat ik in NL op de werkvloer heb meegemaakt, dan verstijf ik van angst bij het idee dat mensen dat in NL moeten doen, maar dat kan ook komen omdat ik van een misdadig slechte werkgever in de NL-tuinbouw in Zweden 'doorschoof' naar de industrie
al binnen een week, bij mijn eerste 'uitzendbedrijf' viel mij op dat er veel meer senioren aan het werk waren, en er heel bewust en verstandig werd omgegaan met wat die mensen wel en niet konden....
nu ik hier in Zweden al 2x vanaf de werkvloer met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht om iets waar ik in NL niet voor naar de dokter was gegaan -schram in mijn arm en een piepklein hoofdwondje dat bloedde- (geen ambulance dus, maar wel taxi heen en terug en teamleider mee, heb er nooit een rekening van gekregen, werkgever betaalde en gaf mij ook nog een dossier waarmee ik kon bewijzen dat ik het niet zelf had veroorzaakt), maak ik mij er geen zorgen over dat ik nog lang op de Zweedse werkvloer zal zijn
echter, in NL heb ik op de werkvloer 2x (volgens NL-artsen) blijvende schade aan mijn gezondheid opgelopen....
- 1999, ik woonde in de Bijlmer, werkte bij eerder genoemd tuinbouwbedrijf, gleed ik uit bij het stapelen van loodzware en drijfnatte houten pallets (de betonnen vloer was ook nat en glad, en werkschoenen werden aldaar niet verstrekt), huisarts in de Bijlmer was op vakantie (eigen huisarts had mij al meegemaakt met diepe snee in mijn hand en met een chloorvergiftiging, die had accurater gehandeld), vervanger vond het raar dat vrouwen pallets moesten stapelen (als ik in hartje-Bijlmer had gezegd dat ik dronken en stoned was gevallen in een betonnen trappenhuis, dan had hij wel gehandeld), dus stelde hersenschudding vast en deed verder nix
2 maanden en 4 consulten later kwam mijn echte huisarts op het idee dat ik ook nog een whiplash had, hij stuurde mij naar een Mensendieck-mevrouw die heel goed was voor veel andere dingen (houdingsleer en zo), maar huisarts dacht dat ik met rug- en nekklachten moest leren leven
gelukkig werd begin 2002 de tuinbouw-CAO zo veranderd dat ik snel nog een weekje vakantie wilde boeken, en ik aan 'rust en badderen' toe was. ik vond een goedkoop hotel in Slowakije met een zwavelhoudend thermaalbad, goed tegen spierpijn en zo....
ging daar braaf elke dag in bad en regelmatig naar de sauna, en liet ook mijn rug masseren (hardhandig maar doeltreffend, minder dan 15 euro per massage), en ging daar tot eind 2003 elk halfjaar als ik vakantie kon nemen naar toe, hoewel de rug- en nekklachten de laatste keer al over waren....
(ga daar nog steeds af en toe een weekje heen, gewoon omdat ik mij daar zo veilig voel
)
- 2006 raakte ik bekneld in een machine (waarvan ik inmiddels weet dat ik daar in Zweden nooit alleen mee had mogen werken, hoe dat in NL zit weet ik niet, maar inmiddels weet ik dat ik nooit aan die machine had mogen overwerken als er verder niemand aanwezig was op het bedrijf
)
toen men na een minuut of twintig ontdekte dat mijn arm in die machine zat, gingen ze aan dat ding wrikken (ze hadden verderop een compressor moeten aanzetten, dan was de bovenkant van de machine gewoon omhoog gegaan
) als ik had geweten dat dat ding uit stond, had ik nooit mijn arm erin gestoken
toen ik niet flauwviel toen mijn arm 'weer los was', brulde mijn streng-Gristelijke baas (lag 2 maanden eerder bewusteloos naast diezelfde machine, omdat hij totaal onnodig zijn arm erin stak, hij had alleen maar nix omdat ik het zag aankomen en 'op de rode knop ramde'
dat ik er maar niet mee naar de dokter moest gaan, want aan kneuzingen deden ze toch niks
gelukkig was het mijn rechterarm (ik ben gelukkig linkshandig, maar 'precies tekenen gaat 'met links' niet echt goed als de rechterarm 'moeilijk doet'
), want toen ik op eigen kracht een dokter bereikte na het werk (gelukkig hoefde ik niet over een snelweg, want toen ik de auto in zijn één had, toen liet ik de pook daar, en de contactsleutel bediende ik met mijn linkerhand
), toen zei die dokter dat hij nu (uren later) niets meer kon doen, en dat ik alles maar goed moest koelen (heb de koelelementen die ik de fase daarna kocht dus in mijn vrieskastje geemigreerd), ben dus maar zo goed als het kon verdergeleefd tot begin vorig jaar hier in Zweden, die arm begon te tintelen en zwellen, en men mijn arm hier grondig onderzocht en na enige tijd iemand iets in mijn pols spoot (zie mijn blog van vorig jaar)....
- om een lang verhaal kort te houden is het nu dus al te laat
samengevat denk ik dus dat langer doorwerken best kan, maar dat dan wel goed moet worden gelet op de gezondheid en zo van de werknemers, en daar ook naar moet worden gehandeld
- mijn oude werkgever ontsloeg ons vanwege bedrijfsbeeindiging (hij werd al gauw 67), probeerde nog door te gaan in een ander filiaal (een ruine) met goedkope Poolse mensen, ging niet omdat iemand de arbeidsinspectie daarvan op de hoogte stelde, nadat iemand gewond raakte door vallend glas
- ik maakte dat dus mee in NL, de kans is groot dat het vaker voorkomt
op het gevaar af dat ik offtopic raak....
pikant detail is dat al in 1987 in NL werd gejammerd dat 'de verzorgingsstaat naar Zweeds model' onbetaalbaar werd. tijdens een goed gesprek daarover met 'hoger dan ik opgeleiden, die geen woord Zweeds spraken' in Amsterdam, flapte ik eruit dat men het best kon betalen als het net zo ging als in Zweden....
ik kreeg toen te horen dat ik niet wist waar ik over sprak, omdat mensen in Zweden die langer zonder werk zaten dan gedwongen niet-passend werk moesten doen
'tuttel' wist allang dat werklozen in Zweden voor hun uitkering plantsoenen moesten schoonhouden en zo, had al ondervonden dat in NL geen vast- of passend werk was, had toendertijd een seizoenbaan in de tuinbouw, met een clausule in het contract dat als de aanvoer van het stek dat wij vrouwen moesten verwerken stagneerde (kwam uit Italie) zonder betaling naar huis konden worden gestuurd, en was die dag als enige vrouw (ik had geen man die de kost verdiende) doorgewerkt met een koppel Poolse mannen....
kan best dat 'verzorgingsstaat' en zo een Zweedse uitvinding is, en duur is, als je het selectief overneemt
Nederland heeft die uitvinding dus zeer selectief overgenomen (alleen wat uitkwam) en is erg traag met naar Zweden te kijken hoe men de zaak nu moet redden