Voordat de 22-jarige Amerikaanse militair Thomas Jones in 1944 door een Japanse scherpschutter in de Stille Oceaan werd gedood, had hij in zijn dagboek een 'laatste verzoek' opgeschreven: "Als dit dagboek verloren gaat, geef het alstublieft terug aan Laura Mae Davis, Winslow, Indiana".
Maar de laatste notities van haar 'highschool sweetheart' bereikten Laura Mae niet. Pas zeventig jaar later kreeg de inmiddels 90-jarige vrouw het dagboek, dat zij destijds aan haar geliefde had gegeven, weer onder ogen. En wel per toeval, tijdens een bezoek aan een museum over de Tweede Wereldoorlog in New Orleans. Daar zag Laura Mae ineens een paginagrote foto van zichzelf op een opengeslagen boekje in een van de vitrines . Het was door haar in jaren veertig ondertekend met "Love, Laurie". Volgens het museum is het in zeventien jaar niet voorgekomen dat iemand zichzelf herkend in een van de objecten die in het museum zijn tentoongesteld. Het museum in New Orleans heeft het dagboek gescand en Laura Mae een kopie gegeven.
FotoSchandalig eigenlijk, het is van haar en dan wordt ze afgeschud met een kopie ervan.
Hoeveel is het waard? Voor haar heeft het toch emotionele waarde. Hebben ze geprobeerd haar te vinden, hebben de vorige bezitters er geld voor gekregen? Heeft dat museum er wel echt recht op of heeft zij er nu mee ingestemd dat het daar ligt. Dat zijn zo'n beetje de vragen die door mijn hoofd schieten. In ieder geval kan zij toch nog nalezen hoe hij zijn laatste dagen heeft geleefd, maar het blijft toch wel erg vaag.
Het lijkt me dat dat ze de enkele jaren die ze hopelijk nog heeft dat boekje zou moeten bezitten, dan kan het daarna altijd weer terug naar het museum als ze dat afspreken.
Trouwens, "dat iemand zich herkenD"met een d...zulke slechte spelling had ik van Trouw niet verwacht.
Het kan ook zo zijn dat die hoogbejaarde mevrouw het boekje uitgebreid bekeken heeft en toen besloten heeft dat het in het museum beter lag dan bij haar in de kast, dus dat ze het alsnog aan het museum geschonken heeft.
Want ze kan het toch niet meenemen als ze er niet meer is.
Quote:
Volgens het museum is het in zeventien jaar niet voorgekomen dat iemand zichzelf herkend in een van de objecten die in het museum zijn tentoongesteld.
De hele zinsopbouw deugt hier niet, bijna de hele zin staat in de onvoltooid verleden tijd behalve het woord "herkend" wat eigenlijk "herkend
e" had moeten zijn.
Hier zijn ovt en tegenwoordige tijd door elkaar gegooid in 1 zin, wellicht per ongeluk of gewoon de
e vergeten en niet goed nagelezen.
Daar zit 'm de kneep.
Laatste edit 31-05-2013 01:38
aan.