@Lennie:
is nog lief vergeleken met wat ik weleens tegen een niet-startende auto heb gezegd
de vooroordelen van mijn vader tegen Opel, die waren al achterhaald toen ik op rijles ging, maar op mijn eerste rijles (in Duitsland, 1979) werd ik met een Ford Escort (motor voorin, aandrijving achter, achterwielophanging met starre achteras -een soort pijp- en bladveren -een soort paardenkarrenveren- een -gelukkig rustige- weg opgejaagd, met haarspeldbochten, 20% hellingen (omhoog en omlaag) en hier en daar verzakt en met kinderhoofdjes....
na die eerste les had ik dus 'stijf in mijn hoofd' GÉÉN Ford
(gelukkig wilde niemand toendertijd lessen in een VW Golf diesel (de eerste poging tot diesel van Volkswagen) en de rijschool had een nieuwe leraar (best leuke man, 23, ik was 2 weken 18, hij leerde mij net zo veel autorijden als Duits) die als beginner in die Golf Diesel les moest geven, hij was er bij toen ik al heel snel slaagde
)
eenmaal geslaagd, was mijn vader het al heel snel zat dat ik zijn auto heel vaak moest lenen (meestal omdat hij moe van het werk kwam en mijn moeder -géén rijbewijs- ergens heen moest)....
toen ik na een maand of 5 zelf een VW-Kever kreeg (die waren 1979 in NL bijna gratis, mijn vader wist niets over de verschillende versies en motoren van VW-Kevers die toen werden verkocht, ik wel
-zie de verhalen van andere mensen alhier-
, toen had Ford Europa het onderstel van de Taunus al veranderd, en weer een paar maanden later werd de Ford Escort ook totaal veranderd, dus mijn vooroordelen over Ford kon ik weggooien....
toen de Kever versleten was, was ik nog steeds niet van school, en mijn vader hielp mij met behulp van de garage waar hij al sinds 1959 klant was aan een 'verantwoorde Renault'....
daarmee heb ik mijn vader laten zien dat ik kon 'éérstehulpen' met producten van de bouwmarkt, meestal spuitbussen voor als dat ding niet startte of die roest 'opvroten' (mijn eerste 3 Renaults waren bouwjaar 1977 tot 1980, de vierde was van 1985, die roestte niet en -diesel- startte braaf)
waar ik naar toe wil, het praten tegen 'dingen'
inmiddels heb ik een derde eeuw mijn rijbewjs, 1,1 miljoen kilometer rij-ervaring en ben al mijn vijftiende (!?!) 'onder de gangbare prijs gekochte auto aan het verslijten....
rijd meestal Franse auto's, omdat ik die het beste kan 'inschatten', en omdat mensen die mijn auto moeten onderhouden zich altijd zo verbazen omdat die dingen zo lang heel blijven als ik er veel in rijd
de vooroordelen die ik 1988 had tegen Japanse/Koreaanse auto's, die zijn inmiddels totaal achterhaald, maar bij Franse auto's weet ik altijd waar ze zijn gemaakt (oki, al 3x was dat in Noord-Spanje, in een fabriek waar ik 1998 op vakantie langs kwam), en ook weet ik waar ik goedkoop aan onderdelen kan komen als er iets mee is, en, last-but-not-least....
als ze haperen en ik moet handelen en mijn geduld raakt op....
dan helpt het verbluffend vaak als ik eerst een minuut of 10 ademhalingsoefeningen doe....
als ik dan niet op een idee kom zoals startkabel of zo, en/of dat niet helpt....
dan dreig ik de auto 'als hij het weer doet metéén rechtdoor naar de fabriek te brengen, en dan doet hij het bijna altijd weer