Antior: Klopt! Wij gebruiken slechts een (relatief) klein gedeelte van onze spierkracht, zelfs als we denken alles te geven! Dit verklaart waarom een moeder die haar kind onder een auto ziet liggen deze auto optilt zodat het kind er onderuit kan kruipen of geholpen kan worden. Dit is voorgekomen!
Een moeder van normaal postuur wist een auto van haar kind te tillen! Mensen die een toeval of epileptische aanval krijgen kunnen soms botten breken tijdens zo'n aanval. Tenslotte: Er bestaan vergiften die zulke ernstige kramp veroorzaken dat het slachtoffer zijn eigen rug breekt.. Dus inderdaad, we gebruiken bijna nooit onze volledige spierkracht.
Ik heb het zelf ooit ervaren toen ik nog Martial Arts studeerde: Ik moest met een gewicht aan de enkels trappen op hoofdhoogte uitvoeren. Op zeker moment was ik dodelijk vermoeid en dacht dat ik niet meer kon
Mijn Sensei wist mij te inspireren, (ik zal niet zeggen hoe), en ik kon nog een aantal trappen uitvoeren alvorens de pijp écht leeg was. We hebben onvermoede reserves
@jero: Je hebt helemaal gelijk!
'Ze zeggen wel eens dat je, als je de waarheid niet onder ogen durft te zien, net als een struisvogel je kop in het zand steekt. Dit heeft echter niets met de struisvogel te maken. Als hij zijn kop echt in het zand zou steken, zou hij een makkelijke prooi zijn voor roofdieren op de savanne.
Als een roofdier te dichtbij komt, rent de struisvogel hard weg tot hij uit de gevarenzone is. Zijn topsnelheid van 70 km/h kan hij echter maar heel kort vasthouden. De mythe kan zijn ontstaan doordat hij, als hij door gevaar omringd is en niet kan vluchten, plat in het zand gaat liggen en zich dan heel koest houdt, in de stille hoop dat hij niet ontdekt wordt. Net zoals andere dieren kan hij voor dood liggen om zo te ontsnappen aan de grote roofdieren.
De hals en de kop van de struisvogel liggen dan slap op de grond, en het is heel goed mogelijk dat daardoor de mythe de wereld in geholpen is dat een struisvogel bij gevaar zijn kop in het zand steekt.'Laatste edit 04-05-2014 12:55