ook ik tekende als kind graag (doe ik nog steeds trouwens)
mijn ouders hielden dus hun paspoorten weg uit het gebied waar ik af en toe ging tekenen (gelijk hadden ze
)
toch ging het ooit 'mis'
1967, tijdens kampeervakantie in de Eifel (Duitsland), gingen we 's avonds regelmatig ergens in het dorp eten....
ik was 5, weet niet of het man en vrouw of broer en zus waren die 'de tent runden', maar de vrouw kookte (beneden, waar ze ook nog klanten hielp in de winkel) terwijl de man boven 'de restauranthouder uithing'
dat we lang op ons eten moesten wachten, dat kan je die vrouw dus niet aanrekenen
ik weet nog dat een paar jonge vrouwen die op hun eten wachtten spontaan naar beneden gingen om die vrouw te helpen, zo erg was het daar dus....
onder het wachten hielden mijn ouders mij dus zoet met een balpen en de succesagenda van mijn moeder (daar zaten halverwege het jaar veel pagina's in die wel volgetekend mochten), en iedereen was blij dat ik 'zo lief tekende' (wat ik tekende was automatisch mooi)
als de restauranthouder het zag, dan werd de agenda afgepakt en ergens op een hoge plank gelegd
daar schrokken de volwassenen dan zo van dat ik niet durfde 'een keel op te zetten'
gelukkig gaven mijn ouders mij dan niet hun paspoorten om verder te tekenen, want van de terugreizen van zulke kampeervakanties (deden we tot 1969) herinner ik mij nog dat mijn vader een keer onder in de kofferbak van de auto (ik had het ergens midden tussen het wasgoed gestopt) een stuk tuingereedschap (Wolf kantenmaaier, was in NL nog niet te koop)) smokkelde, en mijn moeder een keer een nieuw fototoestel onder in haar handtas had, (grootste miskoop ooit, Nederland viel toen nog onder Kodak Engeland, foto's waren niet te ontwikkelen en camera moest worden aangepast)....
herinner mij van die terugreizen nog dat wij gewoon in de auto mochten blijven zitten, maar dat een keer 'Arabieren voor ons', tijdens een storm, in hun wapperende gewaden wel uit de auto moesten om de kofferbak te openen....
of het toeval is dat ik nog steeds bij persfoto's van Arabische mannen kijk of het waait en of er 'rondingen van mannen' te zien zijn
die keer aan de grens was ik 8