Dat is dus letterlijk en figuurlijk een mondige patiënt. Die dokter moet ook maar leren Googelen.

@Mamsie: De here helpe de arme artsen voor al te mondige patiënten. Vooral als het nog hypochonders zijn ook.
Zoals het artikel illustreert laten artsen ook wel eens steken vallen, of zijn soms onvoldoende geïnteresseerd in de patiënt. Het blijven mensen. Er is dan ook niets mis met een vorm van controle.
Het andere uiterste, en ik heb reden om aan te nemen dat dit vaker voorkomt, is natuurlijk een patiënt die er van overtuigd is dat hij de meest afschuwelijke ziektebeelden heeft en dat met stapels uitdraaien van internet aan zijn dokter probeert duidelijk te maken. En dat terwijl de arts al op twintig meter gezien heeft dat het een onschuldige verkoudheid is die vanzelf over betert.

Dokters zijn sowieso niet echt meer geïnteresseerd in de patiënten. Althans niet de dokters die ik heb gehad. Er zullen vast nog wel uitzonderingen bestaan, alleen die heb ik helaas nog niet gevonden.

Mijn eigen ervaring:
Ik was naar het buitenland en kreeg daar erg sterke steken in mijn zij, inclusief met hoge koorts en overgeven bij alles wat ik at. Ik had daar lokaal een antibiotica kuur gehad en dat mocht niet helpen, ik dacht zelf ook namelijk dat het een simpele virus was die ik daar had opgelopen. Ik terug in Nederland, maar het werd niet beter en ik viel snel af. Ik een aantal keren naar de dokter geweest, en die gaf mij elke keer weer een andere antibiotica kuur, ondanks dat ik aangaf dat ik er niet meer in geloofde dat dit een virus was. Het ging niet over. De dokter echter weigerde mij een doorverwijzing naar het ziekenhuis ondanks aandringen, dus ben ik zelf naar de spoedeisende hulp gegaan in de nacht en daar kreeg ik toen een echo. Ze zagen toen dat ik behoorlijk grote galstenen had en ze waren blij dat ik gekomen was, want als ik niet was gekomen had dat letterlijk mijn dood kunnen betekenen. Ze hebben met een kijk operatie toen mijn gal eruit moeten halen.

Helaas zijn er echter genoeg mensen die inderdaad bij elke kleinigheid denken dat ze dood gaan. Dus ik kan het me wel een beetje voorstellen, maar ze moeten toch maar eens een training krijgen in het herkennen van deze verschillende mensen. Want de goede "zoals altijd" lijden hieronder.

Mijn huisarts, door ervaring wijs geworden, vraagt ook vaak: "Wat denk je zelf?". Meestal antwoord ik dan dat ik naar hem/haar (ik heb 2 huisartsen van beiderlei kunne) toegekomen ben voor een diagnose.

@Emmo: Daar heb je zonder meer gelijk in.
Je staat ervan te kijken hoeveel mensen naar het spreekuur komen met iets dat zonder dokter ook de volgende dag weer over is.
Aan de andere kant kan zelfs de beste en meest toegewijde arts eens een diagnose missen, ik denk niet dat er een arts bestaat bij wie dat nog nooit gebeurd is. We verwachten graag van de huisarts dat hij een automaat is, je stopt er een klacht in en de genezing komt er prompt en zonder mankeren uitrollen. En vaak weten de mensen zelf al wat ze hebben en welke medicijnen ze daarvoor willen en dan moet de dokter er maar een receptje voor uitschrijven.

Eén van mijn vroegere werkgevers zei eens tegen mij: Ik denk dat ik maar een receptenblokje naast de voordeur ga hangen met ondertekende blanco recepten, dan kunnen de mensen invullen wat ze willen.

Geintje natuurlijk maar het geeft qwel aan hoe het 15 jaar geleden ook al was.

de huisarts die bij mijn geboorte aanwezig was -en waar alle jonge mensen in het dorp vanaf wilden-, die vroeg dat ook vaak....
omdat we toen nog geen internet hadden, ben ik in 1982 op goed geluk voor informatie naar het VU-ziekenhuis gestapt, voordat ik naar de dokter ging
toen ik de naam noemde van wat ik dacht dat ik het had, vroeg hij 'wat dat ook alweer was'
gelukkig ging hij in 1987 met pensioen
sindsdien heb ik -op 1 vervanger na- altijd huisartsen getroffen die serieus luisterden en waarmee te onderhandelen viel

hier in Zweden heeft de huisarts gewone Google -en een voor medici 'gespecialiseerde' versie- paraat.
als ik een vraag of opmerking heb over een middel dat ik in Nederland of Duitsland heb bemachtigd, dan kunnen ze meteen zien wat dat is (mijn 'Duitse-stijvespierenspul' gingen ze nog net niet zelf importeren)....
als NL huisartsen zoiets nog niet hebben, dan komt het gegarandeerd snel

@venzje:

Goh, dan heb jij dus in totaal 4 huisartsen? Dat is tamelijk veel

Mijn vader is indirect overleden door nalatigheid/laksheid van zijn huisarts..

Hij was een man die nogal eens wat mankeerde en was een regelmatig terugkerende patiënt op het spreekuur. Toen hij eens erg lang pijnklachten had heeft de huisarts hem verschillende keren met een kluitje het riet in gestuurd en hem zonder diepgaand onderzoek te doen pijnstillers voorgeschreven. Uiteindelijk, toen hij weken en wekenlang de pijnklachten bleef houden is hij doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar bleek dat hij kanker had, een paar maanden later is hij overleden.

Iedereen die een klein beetje sjoege ervan heeft weet dat des te eerder kanker wordt gediagnoseerd, des te hoger de overlevingskansen zijn.

De huisarts heeft zich nog wel verontschuldigd bij mijn moeder, hij had de klachten niet serieus genoeg genomen..

.

Laatste edit 27-07-2014 04:09

SamuiAxe:
tjeempie....
mijn vader was het andere uiterste
die had weinig ervaring met artsen, en ging meestal pas naar een dokter als het van mijn moeder en mij moest, ondanks dat hij zijn klachten zo vaag vond....
dus ook toen hij bijna niet meer kon slikken, hij bleek vergevorderde slokdarmkanker te hebben waaraan hij dus stierf
mijn vader was met alcohol gestopt toen hij met mijn moeder -zeer streng geheelonthouder, eigenlijk mag ik pas alcohol als zij dood is - 'in zee ging', 50 jaar voordat hij stierf dus....
toen de man die het verenigingsblad van mijn moeders geheelonthoudersvereniging in zijn eentje vol schrijft, de media haalde omdat artsen vonden dat hij 'te kort door de bocht' was toen hij stelde dat de toename aan slokdarmkanker kwam van het toegenomen alcoholgebruik, toen heb ik 'de euvele moed' gehad om Dr.Ir.D.Korf te googelen, en ja hoor, hij is een autoriteit in majolicategels
zit diep bij mij, omdat mijn moeder zo fanatiek was met drankbestrijding dat ik op de MAVO ook door de leraren werd gepest