Een meisje dat eigenlijk een jongetje is, of andersom. Deze zogenaamde genderkinderen voelen zich vaak buitengesloten - ook in de zomervakantie. Het Amerikaanse Camp Aranu'tiq biedt ze de mogelijkheid ongedwongen zichzelf te zijn.
Genderkinderen - het zijn kinderen die in het verkeerde lichaam geboren zijn. Zij voelen zich meisje of jongen, maar hebben de uiterlijke kenmerken van het andere geslacht.
Bij sommige kinderen is dit al vroeg duidelijk. Maar de diagnose is lastig te stellen. Veel van deze kinderen hebben dan ook lange tijd moeite met hun identiteit en met de reacties van andere mensen daarop.
De Amerikaanse Nick Teich werd geboren als meisje. Als kind was hij dol op jeugdzomerkampen. Maar toen hij na zijn transformatie tot man als medewerker bij zo'n kamp aan de slag wilde, werd hij afgewezen. Te 'Jerry Springer' vond de organisatie het.
Als reactie richtte hij zijn eigen zomerkamp op: Camp Aranu'tiq - speciaal voor genderkinderen. Sinds 2009 loopt het project en het is populair. De kinderen voelen zich hier vrij en ongedwongen en ook hun ouders krijgen de kans om hun ervaringen te delen.
Het zomerkamp is voor kinderen van 8 tot 15 jaar. Ze maken kampvuren, bouwen boomhutten en houden zwemwedstrijden. Kortom: alles wat je op een zomerkamp doet. Volgens één enthousiaste moeder is er geen manier om de oprichter te bedanken dat hij haar zoon een leven heeft gegeven: "Ik lach naar de hemel en hoop dat Camp Aranu'tiq doorgaat met zijn levensreddende missie."
FilmpjeIk vind dit op zich wel een goed idee, hebben de kids eindelijk het gevoel dat ze niet alleen zijn en begrepen worden.
Denk dat je als ouders ook het gevoel krijgt, eindelijk hulp!
Aan de andere kant is het jammer dat zoiets nodig is, zo jammer dat het niet gewoon geaccepteerd word....
@LoenaNigra: Wat ik probeer duidelijk te maken is dat als je een kind duidelijk maakt dat het bijzonder is, in wat voor opzicht dan ook, het zich sowieso buitengesloten kan gaan voelen.
In een gewoon zomerkamp zal zo'n kind de enige zijn, met een grote kans buitengesloten te worden, of zichzelf als bijzonder te ervaren.
In een kamp als dit, als ik het goed begrijp, komen uitsluitend dit type kinderen. Dat is het andere uiterste. "Ik ben bijzonder dus moet ik naar een apart kamp".
Ik zou een mengeling willen voorstellen, waarbij de verhouding bijvoorbeeld half half is. Zo gauw de kinderen aan die situatie gewend zijn, en met de meeste kinderen gaat dat razendsnel, hoeven ze niets meer uit te leggen want dan zijn deze bijzondere kinderen óók normaal.
Grote voordeel IMHO is dat de gewone kinderen ook mee krijgen dat deze "bijzondere" kinderen eigenlijk heel normaal zijn.
@Emmo, ik ben het wel met je eens hoor en je snapt ook wel wat ik bedoel.
Maar een voorbeeld.
Jij bent zeeman, een apart slag mensen.
Jij kan tegen mij vol vuur over het zeemansleven vertellen en dat zou ik leuk vinden, maar het gevoel zoals jij het ervaart zou ik nooit krijgen.
Komt er nu een andere zeeman erbij staan,dan heb je aan een half woord genoeg en die andere begrijpt gelijk wat je bedoel, voelt de emotie, en daar heb je eigenlijk geen woorden bij nodig.
Terwijl ik die liefde, hoe goed ik mijn best ook doe om me in te leven, nooit zou begrijpen.
aan.