tja, typisch gevalletje van survivel of the fittist, dus de mensen die kunnen lopen

Dat lijkt wel een beetje op de Dam in Amsterdam. Daar valt op sommige stukken ook niet te lopen.

Ik ben er een keer overheen gereden het is bijna niet te doen. Nu rij ik altijd omheen, echt slecht gedaan.

De stratenmakers zijn verantwoordelijk voor het bestraten.
En zo te zie is het gewoon slecht bestraat, geen gelijke ondergrond en er zitten kieren in.
Slecht werk dus.

Een "paar" slecht liggende tegels maakt toch niet dat het hele plein slecht bestraat is..?

@stora: was het maar zo makkelijk. Je zou ervan uit gaan dat een stratenmaker inderdaad netjes een straatje gelijk maakt, maar helaas...

@stora:

Het zijn de stenen zelf de ongelijk zijn, de stratenmakers valt niks te verwijten.

@Deniz, het ziet eruit of er een zware vrachtwagen overheen is gereden.

@stora:

Ja klopt zo ziet het eruit.

@Deniz: Ook ongelijke stenen kun je vlak leggen hoor

Ze gingen gewoon voor een historische look.

@bouwboy: idd, het is waarschijnlijk deze oudste weg van Nederland

ik vind het een zaak voor de aannemer...die heeft de know how en zou de gemeente moeten adviseren. Ik denk niet dat de gemeente heeft gevraagd om een halfbakken bestrating, dus is t aan de aannemer om een gedegen offerte aan te leveren en te garanderen dat iedereen eroverheen kan zonder problemen.

mijns inziens is het zand eronder niet genoeg aangeplet en is dat daarna allemaal gaan inzakken.Dat weet bijna elke tuinman al, dus iemand die zo n opdracht krijgt zou t al zeker moeten weten

dat is modern....
leerde ik 2009 van een gids die mij een rondleiding gaf in een kustplaats in Litauen
zij vertelde dat dat stadje tot 1945 Duits was, en bestraat was met kinderhoofdjes en vergelijkbaar natuursteen (toen lagen de stenen netjes)....
na de oorlog werd het stadje onderdeel van de USSR, waar de bestrating veel minder goed was, dus niemand deed iets aan de straten van Klaipeda. die verzakten dus langzaam, zeker en grondig, dus toen Litauen onafhankelijk werd en er geld binnen kwam, toen werd alle 'verzakte zooi' opgeruimd en geasfalteerd, zodat alles toegankelijk was voor verdere renovatie
begin deze eeuw was Klaipeda weer het pittoreske kuststadje dat het vroeger was, met gerestaureerde gebouwen en voorzieningen voor toeristen en zo. alleen die zielloos geasfalteerde straten, die hadden zo weinig sfeer
sindsdien heeft men -naar Westduits voorbeeld- parkeervakken en voetganger-oversteekplaatsen weer bekleed met kleine natuursteentjes

of het toeval is dat het Nijmeegse plein uit het artikel 'Plein 1944' heet