Ik weet dat het in mijn filiaal niet speelde, want daar was het dorp te klein voor. Maar elders wel, en toen moesten wij anderen vragen er bij te komen staan als familie of bekenden aan de kassa kwamen. Daar was de directie bij ons snel van genezen want iedereen kent iedereen. Dus die lui moesten bijna iemand aan gaan nemen om alleen maar de kassieres te bekijken die afrekenden. De vulploeg en directie kwamen niet meer aan hun eigen werk toe. .
Ook wel een beetje gemeen van ons, want we vonden die regel echt onzin, en belden dus ook als een vriendin van moeders bij de kassa stond met d'r spullen, want ja, dat was ook een bekende.