Fraai staaltje van wat sukkels allemaal op de asociale media pleuren, en dan heb ik het over het 'overlijdensbericht' van de BMW... Schandalig dat die knakker ook nog gewoon de weg op mag.

Ik hoop maar dat die vrouw op deze manier het (uitgestelde) leed verder kan verwerken.

Met drank op rijden is niet goed te praten.
Maar ik blijf me afvragen of Sophie"s vriendje nog geleefd zou hebben als ze normaal achterin gezeten zouden hebben met de gordel om.

Waarom wil iemand zo een dader ontmoeten? Niet dat ik vind dat ze het niet moet doen ofzo, maar ik vraag me af wat dan het doel is. Wil ze "het kwaad" een gezicht geven en weten hoe "het monster dat haar leven verwoest heeft" eruit ziet? Wil ze hem confronteren met haar verlies en hem zo de ogen openen? In dat laatste zal ze waarschijnlijk teleurgesteld worden, je kunt mensen zonder geweten niet op hun schuldgevoel werken. Want wat er niet inzit komt er ook niet uit. Je hoort vaker dat nabestaanden baat hebben bij een gesprek met de dader. Maar meestal is dat omdat die daders dan spijt betuigen en schuld dragen, dat lijkt hier niet het geval.

@Lennox:
hoe waar....
hier in Zweden vindt men ook dat slachtoffers en daders elkaar moeten ontmoeten. toen ik 3 jaar geleden 'een poging tot verkrachting' van mij af had geslagen en geschopt (zie mijn blogs uit die tijd, heb er door in een crisiscentrum gezeten) heeft men geprobeerd mij zo ver te krijgen mijn belager, 'in een veilige omgeving te ontmoeten'....
ik weigerde dat.

@botte bijl: Wat een slechte zaak dat ze vinden dat je de dader MOET ontmoeten .

Dat men je de gelegenheid biedt is prima want wellicht kunnen veel mensen in bepaalde zaken er baat bij hebben. bijvoorbeeld als je heel erg veel woede voelt en een sterke behoefte om de dader daarmee te confronteren. Of als je de dader in je hoofd als het ware gedemoniseerd hebt en daardoor constant angst voor hem voelt. Dan kan het helpen als je bijvoorbeeld ziet dat hij maar gewoon een mens is, zelfs een sneue stumperd misschien.

Maar of je daar zin in hebt is natuurlijk wel van mens tot mens verschillend en hangt ook nog eens heel erg af van hetgeen de dader gedaan heeft. Bovendien kan het alleen werken als je er werkelijk voor open staat en klaar voor bent en niet als je onder druk gezet wordt omdat een ander dat goed voor je vindt.

Goed van je dat je je niet hebt laten dwingen tot iets wat je niet wilde (noch door de dader noch door de hulpverleners, ons eigen bijltje krijgen ze maar zo niet klein ). Misschien een rare vraag. Maar zou je er nu, vele jaren later, anders tegenover staan? Zou je nu inmiddels wel baat (kunnen) hebben bij een ontmoeting of moet je er nog steeds niet aan denken?

@botte bijl: @Lennox: Hulpverleners hier te lande, en ik neem aan in Zweden dito met een sterretje, werken meest volgens een protocol.
Het protocol is heilig, en dus moet de onderste steen boven komen, goedschiks of kwaadschiks, om aan dat protocol te voldoen.
Naar eigen ervaring is er niemand die zich afvraagt of dit protocol wel zin heeft... of misschien wel averechts werkt.

@Emmo: Ja zo zal dat zeker gaan. En daarom is het goed om ten aller tijden je koppie erbij te houden en zelf je eigen belangen te bewaken. Dat is alleen knap lastig als je in een crisis terecht gekomen bent en ineens toch moet vertrouwen op anderen, die jou hun protocollen door de strot willen drukken of dat nou goed voor je is of niet. Daarom is het kranig dat onze bijl in die omstandigheden zich toch aan haar eigen overtuigingen heeft vast kunnen houden.