Hoop wel dat niet alleen deze schattige Smiley gered is uit de schuur, maar ook al de andere honden. Verder heeft hij ondanks zijn missende ogen toch een heel lief gezicht. Vind het ook opmerkelijk hoe goed de interactie met het zoontje is. Dat jongetje is echt te jong om het concept van blindheid te begrijpen maar toch brengt hij al het eten zorgvuldig naar de mond van Smiley, ook de stukjes die op de grond vallen. Alsof hij werkelijk weet dat de hond dat niet kan zien. Bovendien lijkt hij de hapjes zelf ook lekker te vinden maar gunt ze toch aan zijn hond. Dat vind ik erg lief van dat jonkje
.