Een hartverwarmend moment tijdens een hardloopwedstrijd in de Amerikaanse stad Louisville: een zwaarlijvige vrouw stond op het punt om op te geven, maar een agent greep in en loodste haar over de finish.
De hardloopster in kwestie is Asia Ford: een vrouw die al jaren met haar gewicht worstelt. Toen ze op haar zwaarst was, woog ze zelfs meer dan 200 kilo. Maar sinds een tijdje gaat het gaat de goede kant op: Ford begon met sporten en sindsdien is ze 90 kilo afgevallen. Het uitlopen van een hardloopwedstrijd van 10 kilometer was een nieuw doel in haar afvalrace.
Daarom schreef ze zich in voor de Rhodes City Run van afgelopen zaterdag. Na ongeveer 6,5 kilometer werd Ford niet lekker. Agent Aubrey Gregory stond langs de kant en riep er direct een ambulance bij. Maar Ford was vastberaden: ze moest en zou de race uitlopen. "Dan doen we het samen", zei Gregory.
Samen met de 12-jarige zoon van Ford ondersteunde de agent haar de laatste kilometers tot de finish. "Vlak voor de finish liet ik haar los, het publiek begon te juichen en ze deed haar armen in de lucht", zegt de agent tegen de regionale zender Whas 11. "Er zijn geen woorden voor om te beschrijven hoe dat voelde."
Asia Ford reageerde na de wedstrijd op Facebook: "Deze 10 kilometer betekent meer voor mij dan elke andere race. Dus mijn boodschap is: je hoeft niet de beste te zijn, zo lang je maar niet opgeeft en de finish haalt, dan ben je toch een winnaar."
Foto@duimelotje: Je hoeft het niet met mij eens te zijn, maar we hebben het hier over de dame uit het artikel: Ondanks dat ze zich niet goed voelde heeft ze het gehaald, weliswaar met hulp, maar dat is niet van belang. Ze heeft het gehaald en is niet opgenomen in een ziekenhuis of dood neergevallen.
Ook lees ik niets over dat ze het een of ander onder de leden had, ergo, ze was gewoon vermoeid. Ik weet uit eigen ervaring dat men zelfs als men denkt helemaal op te zijn nog steeds een reserve heeft. Het aanspreken van die reserves is een onprettige ervaring, maar het kan totaal geen kwaad, mits het een gezond lichaam betreft! De dame in kwestie was weliswaar te zwaar, maar ik heb niets gelezen over gezondheidsklachten
Het hoeft dus écht niet zo te zijn dat er achter vermoeidheidsverschijnselen
tijdens sporten een specifiek lichamelijk probleem schuilt
Laatste edit 26-03-2015 07:53
SamuiAxe: ik ben het ook niet met je eens,
al was het vermoeidheid (en extreem, aangezien ze het alleen niet verder kon), dan nog is het verstandiger om te rusten.
als je wilt trainen, moet je dat langzaam opbouwen, niet forceren
Laatste edit 26-03-2015 07:54
@Jura6: Zo ik hierboven ergens al schreef: Een paar weken geleden deed een van mijn leerlingen examen. Hij was zo moe dat hij na het examen ook moest overgeven! Toch kon hij na een paar minuten gewoon weer trainen en heeft hij de rest van de training gewoon meegetraind.
Je kunt inderdaad véél meer dan je zou denken, mits de motivatie goed is
Ik was zelf nog een leerling toen ik tijdens een training hoge trappen moest doen terwijl er gewichten aan mijn enkels waren bevestigd. Ik was op zeker moment zó moe en had zoveel pijn dat ik dacht dat mijn benen er af vielen. Mijn Sensei kwam naar mij toe gewandeld en begon me te sarren.. Ik werd zo boos dat ik nog een paar trappen er uit wist te persen, hetgeen natuurlijk precies zijn bedoeling was
Ik gebruik dezelfde tactiek bij mijn leerlingen, en vaak werkt het! Motivatie is alles!
.
Laatste edit 26-03-2015 09:42
aan.