Zoals alle vrouwen wilde Amy Sutherland haar man Scott veranderen met een al jaren gebruikte, maar falende methode: zeuren. Als Amerikaanse schrijfster volgde ze toevallig een jaar lang enkele dierentrainers van een school en thuis probeerde ze hun africhtmethodes uit op haar man. Met succes. “Misschien klinkt het oneerbiedig, maar een echtgenoot kan je als een exotische diersoort bestuderen”, beweert ze. “Je man trainen, heeft een positieve uitwerking op jezelf. Je wordt toleranter en eventuele ergernissen worden meteen gerelativeerd. Zeuren is een methode dat meestal wordt gebruikt en helpt echt niet: mijn man reed nog sneller, scheerde zich nog minder en liet zijn rommel nog meer slingeren. De methodes van de dierentrainers hielpen wel”. Beloon eerder in plaats van te straffen. Het principe wordt bij onze kinderen toegepast, maar werkt even goed bij mannen. Gooit hij een vuil hemd in de waszak, bedank hem dan. Gooit hij er twee in, kus hem dan. Blijven er spullen op de grond liggen, negeer ze dan meteen. Mannen genieten van positieve belangstelling en zullen spontaan meewerken. Verwacht niet dan een leeuw meteen springt op commando, kleine stapjes werken het best. Beloon hem voor een klein sprongetje, voor een nog hogere sprong nog meer. Al lijkt het moeilijk, complimentjes moeten uitgedeeld worden. Zelfs voor uiterst kleine tekenen van goed gedrag. Research en observatie zijn bij het trainen van dieren heel belangrijk. Vele trainers verdiepen zich volledig in hun diersoort. De omgeving van de dieren, de anatomie, hun sociale structuur, het gezag ze uitstralen, wat ze leuk vinden, goed kunnen en wat niet. Als een dolfijn iets fout doet, reageert de trainer niet. De idee erachter is dat elke respons, zowel positief als negatief, het foute gedrag zou bevestigen. Gedrag dat absoluut geen reactie oproept, verdwijnt vanzelf. In trainerstermen heet dat het Least Reinforcing Syndrome (LRS).
“Als mijn man door de keuken stormt en met veel heisa zoekt naar zijn sleutels, concentreer ik me op wat ik bezig ben”, vertelt Amy. “Ik reageer zelfs niet op zijn vragen”. De methode is aartsmoeilijk en vergt heel wat zelfdiscipline, maar het resultaat is er. Manlief zal vlug kalmeren en evt. verdere uitbarstingen blijven uit. Vertel niet aan je man dat je hem aan het trainen bent, anders werkt het niet. Zijn goedkeuring zal je niet vlug krijgen en zijn medewerking nog minder. Vertel het wel als je merkt dat er minder ruzies en een meer ontspannen sfeer heerst. De schrijfster schreef over haar ervaringen een column in The New York Times en kreeg heel wat reacties op haar artikel. Enkele mannen reageerden kwaad om met een dier vergeleken te worden. Anderen reageerden dat niet het gedrag van de man veranderde, maar eerder van de vrouwen.